Οι Επτανήσιοι διαχρονικά διεφύλαξαν ως κόρην οφθαλμού τα δυο μεγάλα κύρια ιδανικά της φυλής μας: την αφοσίωση προς την Ελλάδα και την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Την πιστότητα των Επτανησίων στον χριστιανικό πολιτισμό και στους τρείς Αγίους της Επτανήσου, οι οποίοι, αποτελούν ζωντανούς μάρτυρες και φύλακες της ορθοδόξου πίστεως στα Επτάνησα, αποδεικνύει ο διαχρονικός σεβασμός του Λαού μας.

Στην Κεφαλονιά τα προηγούμενα χρόνια η τοπική μας εκκλησία πέρασε «δύσκολες ώρες», όμως η πρόνοια του Θεού δεν εγκατέλειψε την «ποίμνη του».

Επιτρέψατε μου δημόσια να εκφράσω την χαρά μου για όσα συμβαίνουν τελευταία στην Τοπική Εκκλησία που η χάρις του Θεού έσπευσε να φροντίσει την «εγκαταλελειμμένη» Μητρόπολη μας. Πρόσφατα είχαμε χάσει την τελευταία μας ελπίδα τον Μητροπολίτη μας τον Γεράσιμο Φωκά, αλλά Θεός μας κι ο Άγιος μας όμως μας έστειλε τον Μητροπολίτη μας κ. κ. Δημήτριο, να υπηρετήσει, φιλοπόνως και φιλοτίμως στο «γεώργιον τούτο του Θεού» ως ενοποιός και ειρηνοποιός, ποιμένας και διδάσκαλος.

Ο Μητροπολίτης μας διακρίνεται για το εκκλησιαστικό ήθος, την σεμνότητα και την ιεροπρέπεια, για το ενδιαφέρον του για τις ανάγκες και τα προβλήματα των Χριστιανών, ώστε να επαληθεύεται συνεχώς ο λόγος του ιερού Χρυσοστόμου: «σάλπιγγος απάσης λαμπροτέρα καὶ μεγαλοφωνοτέρα η διὰ τών έργων επίδειξις».

Ο Μητροπολίτης μας κ. κ. Δημήτριος τα τελευταία χρόνια ακούραστα και μεθοδικά προσπαθεί να αναστηλώσει τα «θεμέλια» της τοπικής εκκλησίας χειροτονώντας νέους της Κεφαλληνίας, με λαμπρές σπουδές, οικογενειάρχες που σέβονται και αγαπούν την ιεροσύνη και την τοπική μας εκκλησία. Συνολικά έχει χειροτονήσει οκτώ νέους κληρικούς στην Μητρόπολη Κεφαλληνίας. Ένα θαύμα παράδοξο είναι και τούτο.

Ελπίζω κάθε χωριό(και το χωριό μου) να έχει ένα μόνιμο εφημέριο και την εκκλησιά του ανοικτή στον λαό του Θεού, όπως συνέβαινε μόνιμα στο παρελθόν και ακόμα δεν συμβαίνει στο σύνολο. Πρέπει να σημειώσουμε την απουσία του Ιερέα από τα χωριά μας. Κακά τα ψέματα! Όταν δεν υπάρχει μια ζωντανή ενορία, όταν δεν ακούγεται η καμπάνα, τότε δεν υπάρχει και ζωή στο χωριό! Πόσο ζωντανή είναι την ώρα αυτή η παρουσία της Εκκλησίας μας και μάλιστα με την σημαντική διακονία των πνευματικών, που πρέπει να στέκονται κοντά στον πόνο των ανθρώπων, να τους στηρίζουν, να τους οικονομούν, να τους ενισχύουν, να τους προσφέρουν τη χάρη και την ευλογία του Θεού!

Δεν μπορώ παρά να επισημάνω την ευεργετική παρουσία της Εκκλησίας μας τις δύσκολες αυτές ώρες της πατρίδας μας. Ένας επίσκοπος ο Αγαθάγγελος Τυπάλδος - Κοζάκης συγκέντρωνε χρήματα και πολεμοφόδια για την ενίσχυση των αγωνιστών και βοηθούσε την αποστολή αγωνιστών στην Πελοπόννησο. Αυτές του οι ενέργειες στάθηκαν αιτία της εκδίωξής του από το νησί τον Σεπτέμβριο του 1821, με απόφαση του Άγγλου αρμοστή Τόμας Μαίτλαντ. Πρέπει να μνημονεύσω τους αγωνιστές ιερωμένους Ι.Μικελάτο και Ι.Λοβέρδο., όπως τους μοναχούς Σπυρίδωνα Μοσχονά από τη Μονή των Κηπουρέων και Γεράσιμο Κοντογιαννάτο από το μοναστήρι του Ταφιού. Υπήρξαν επίσης και ιερείς που έλαβαν μέρος στις ένοπλες συγκρούσεις, όπως ο Π.Μαρκόπουλος, ο παπα - Παναγής Μαρκέτος και ο π. Χρύσανθος Ραζής.

Είναι δεδομένο το γεγονός ότι πάντοτε η Εκκλησία στήριζε το λαό Της προσφέροντας όχι μόνο από το περίσσευμα, αλλά και από το υστέρημα. Και σήμερα η Εκκλησία και η ιδίως ή Τοπική Εκκλησία στηρίζει τον άνθρωπο, όχι μόνο υλικά αλλά και πνευματικά, θεραπεύοντας τις ψυχικές του ανάγκες. Κι αυτό, επίσης, θα πρέπει να αναγνωριστεί στην Εκκλησία και στον Μητροπολίτη μας.

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

23/1/2022