Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Τα Τετρακόσια χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς οι Έλληνες, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής περιμένοντας την Λαμπρή, εύχονταν ο ένας στον άλλον «Καλή Ανάσταση» και ταυτόχρονα υπονοούσαν με νόημα ότι εύχονταν ταυτόχρονα και την Ανάσταση του Γένους. «Περιμένοντας την Ανάσταση», είναι στην πραγματικότητα μια μακρινή Ελληνική Ιστορία που για την καρτερικότητα, που οι Έλληνες απέδειξαν διαχρονικά στις δυσκολίες για το όνειρο .

Μπορεί όλοι να ζούμε τους εφιάλτες μας ,από την πανδημία, την κρίση και τον πόλεμο, μα φέτος μετα δύο χρόνια «εγκλεισμού» είναι ώρα της χαράς και της ανάπαυσης, η Ανάσταση στα νησιά μας, στην Ελλάδα μας. Χρόνια τώρα μετράω τη ζωή μου με το Πάσχα της κάθε χρονιάς που έχω βιώσει. Τα θυμάμαι όλα! Δεν φτάνουν τα λόγια και οι σκέψεις μας να μιλήσουμε για την καθεμιά ημέρα ξεχωριστά της Μεγάλης Εβδομάδας, γιατί είναι πάρα πολλά.. Το μεγαλοβδόμαδο είναι νηφάλιο, ατάραχο, μυστικό, σε οδηγεί σε χρήσιμη ένδοσκαφή, σε απαραίτητη αυτογνωσία, σε αυτοπαρατήρηση, η παράδοση είναι αυστηρή και δεν σε αφήνει να λοξοδρομήσεις στο περιθώριο.

Πώς να ξεχάσεις μια που τόχεις ψάλλει από μικρό παιδί, τον πιο τρυφερό αποχαιρετισμό, το Εγκώμιο Επιταφίου Θρήνου της Μεγάλης Παρασκευής» Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;» Μέσα στις μυρωδιές της Άνοιξης η πιο συνταρακτική σκηνή του Θείου Πάθους που εκφράζουν τον πόνο της Μάνας.

Να γνωρίζουμε καλά πώς πάντα ή Μεγάλη Παρασκευή είναι πριν το Πάσχα. Από τις τρύπες του σταυρού φαίνεται το φως του Κενού Μνημείου. Ή χαρμολύπη, το χαροποιόν πένθος, η σιγή, η ταπεινή δέηση και η κατάνυξη χαρακτηρίζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα .Μιλάει ο τόπος μας;

Αναντίρρητα μιλάει.

Μάλιστα λέει και πολλά «ο δε έχων ώτα ακούειν ακουέτω»..

Οι αναμμένες λαμπάδες θα πλημμυρίσουν με φως τις εκκλησίες μας, οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες και η ευχή «Χριστός Ανέστη» θα ηχήσουν στον αέρα σηματοδοτούν και τη φετινή Ανάσταση. Σαν την Μεγαλοβδόμαδα και το Πάσχα στην Ελλάδα, στα Επτάνησα μας πουθενά αλλού δεν έχει

Από παιδί, που «λαμπριάτικος ψάλτης» έψελνα το «Χριστός Ανέστη», την ώρα που γύρω στην αναστάσιμη εξέδρα έξω από την εκκλησιά του χωριού μου στην Κεφαλονιά, την ώρα της Ανάστασης, τα μεσάνυχτα, που γίνονταν ό μέγας πόλεμος με τα τρίγωνα και του μπουρλότα που οι φίλοι, συγχωριανοί και συμμαθητές έριχναν και έκαναν την νύχτα μέρα και κάλυπταν τους ήχους της ψαλμωδίας. Πώς να ξεχάσω τον μακαρίτη τον υπέροχο παπά Διονύση που μόλις έλεγε το «Χριστός Ανέστη» πρώτος έδινε το σύνθημα κι άρχιζε να ρίχνει πρώτος «σμπάρα»

Το Πάσχα εδώ είναι παντού ιδιαίτερο Μα υπάρχει ένα μέρος που είναι φανταστικό, ονειρεμένο η Κέρκυρα. μόνο σαυτό τον τόπο, μόνο για μία στιγμή το χρόνο βρίσκεσαι μεταξύ ουρανού και γης Είμαι ευτυχής που το έζησα πολλές φορές και ελπίζω να το ξαναζήσω: Μέγα. Σάββατο πρωί ώρα 9 στη Σπιανάδα ,ν ’ακούς τον «Αμλέτο» από’ όλες τις μπάντες της Κέρκυρας . Ένα κομμάτι μελωδικό λυπημένο πένθιμο εμβατήριο από τον "Άμλετ".

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Δυστυχώς, η ζωή μας, προσωπική και κοινωνική, είναι μια αδιάκοπη εγκατάλειψη της χαράς Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. η Ανάσταση είναι η ευκαιρία να χαρούμε. Η Ανάσταση είναι η γιορτή της αγάπης θα ήθελα να κλείσω αυτό το σημείωμα μ’ έναν τρυφερό αποχαιρετισμό του Gabriel Garcia Marquez (Ο "Αποχαιρετισμός"):

«Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα ,θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις»

.(Από το: Ο "Αποχαιρετισμός" του Gabriel Garcia Marquez)

17/4/2022