«Στην εποχή μου τα πράγματα ήταν αλλιώς, εσείς οι νεότεροι...» .Ο απόηχος αυτής, της γνώριμης έκφρασης των μεγαλυτέρων , μας συντρόφευε, σε κάθε νεωτερισμό ή παραστράτημα , στην ρότα της ενηλικίωσης.

Στη θάλασσα της εφηβείας, στην αντάρα των συναισθημάτων, στη δίνη των παρορμήσεων, στα κύματα των παθών, με πυξίδα τον έρωτα, πλοηγό την αλλαγή, κι απάγκιο την γνώση, οι σειρήνες επέμεναν μάταια να ακουστούν….

«Στην εποχή μου τα πράγματα ήταν αλλιώς …»πόσο κουραστικά κοινότυπο φάνταζε τότε. «Δεν θα το πω πότε στα παιδιά μου», ισχυριστήκαμε κάποτε οι περισσότεροι. Ο χρόνος ίσως δεν μας δικαίωσε. Η εποχή έτρεξε γρηγορότερα από την σκέψη και την προσδοκία μας. Ο λόγος αθετήθηκε. Πάντα έτσι ήταν πιθανώς, απλά εμείς δεν μπορέσαμε να το αντιληφθούμε. Οι ίδιες οι κοινωνίες συχνά έπονται των ρυθμών της εξέλιξης των νεωτέρων μελών τους. Ολιγωρούν στις προσαρμογές.

Στις σύγχρονες θάλασσες, τα βαπόρια των νέων σαλπάρουν με καπετάνιο την τεχνολογική πραγματικότητα του 2022, με υψηλές ταχύτητες, διαρκείς εναλλαγές πορείας, μη προκαθορισμένους σταθμούς κι άγνωστα λιμάνια.

Δεν γνωρίζουμε πλέον ποια ήταν η εποχή που κάτι υπήρξε αλλιώς. Οι εποχές συμπτύσσονται σε μήνες, μέρες , ώρες εξέλιξης και αλλαγής. Οι ρυθμοί προηγούνται του σχεδιασμού μας. Το βασικό ζήτημα που απασχολεί τους γονείς αλλά και τους πολίτες κάθε κοινωνίας που αντιλαμβάνεται ότι το μέλλον της είναι τα παιδιά της, είναι το ασφαλές , ευτυχές και εποικοδομητικό τους ταξίδι στην απεραντοσύνη της ζωής. Κυρίως για την ψυχή τους.

Η εκπαίδευση είναι ο Α ‘ μηχανικός, το στήριγμα κι ο «από μηχανής Θεός» για κάθε απρόβλεπτη κακοκαιρία, για κείνους τους αχαρτογράφητους υφάλους, για τις τρικυμίες που ξεφεύγουν της πρόγνωσης. Εκπαίδευση διαρκής, επίμονη, πολύ επίπεδη κι όχι μόνο για τους νέους. Εκπαίδευση για το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, αναμορφώσεις κι εναρμονισμός του με τις ανάγκες και τις επιταγές του σήμερα. Εκπαίδευση, ως προς στον μηχανισμό της θωράκισης, της ενημέρωσης και κατάρτισής μας για τον τρόπο με τον οποίον θα «συν-αγωνιστούμε» με την ραγδαία αλλαγή, για το πως θα τρέξουμε δίπλα της, αξιοπρεπώς, υγιώς, σθεναρά χωρίς να μας ποδοπατήσει .

Η φράση «Στην εποχή μου τα πράγματα ήταν αλλιώς εσείς οι νεότεροι….» ας παραμείνει νοσταλγική ανάμνηση κι όχι αντίλαλος, σχολιασμών , επικρίσεων και απόδοσης ευθυνών, κατόπιν εορτής, σε πιθανά ναυάγια.

Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς οφείλει να σημάνει την απαρχή δράσεων, διαφοροποιήσεων, αναπροσαρμογών και αναμορφώσεων στα μέσα, την λογική και την λειτουργία της εκπαίδευσης στην χώρα μας. Να μας παράσχει τα εχέγγυα, να κατανοήσουμε και να συμπορευθούμε εμείς και τα παιδιά μας όμορφα, ασφαλώς, δημιουργικά, χέρι- χέρι , πλάι- πλάι σε ό, τι έπεται.

Πλέον στην εποχή μας «τα πράγματα πρέπει, επιβάλλεται , να γίνουν αλλιώς».

Καλή σχολική χρονιά

Σαμόλη Ευαγγελία