Το ανευρεθέν σχέδιο στο ψηφιδωτό δάπεδο του τρίτου θαλάμου, του ιερού Τελεστηρίου στον χώρο της Αμφίπολης, δεν παριστάνει την αρπαγή της

Περσεφόνης, ούτε προσδιορίζει πορεία προς τον Άδη, όπως ελέχθη από αυτούς που βιαστήκανε να ερμηνεύσουνε την μοναδική στην οικουμένη εικόνα, που είναι υψίστης καλλιτεχνικής αξίας, αλλά και ένα μοναδικό, κοσμογονικής αξίας μήνυμα, προς όλους τους ανθρώπους του πλανήτη γη. 

Είναι ένα μήνυμα από τους δημιουργούς της χρυσής εποχής της Ελλάδος, από τον βασιλιά Φίλλιπο, την σύζυγο του βασίλισσα Ολυμπιάδα, και τον κατά την δική τους δήλωση, Διογενή γιό τους Αλέξανδρο, που μαζί με τον φιλόσοφο Αριστοτέλη και τους άλλους 4.500 Έλληνες φιλοσόφους, και όλους τους άλλους Έλληνες, δημιουργήσανε τον ανεπανάληπτο Ελληνικό πολιτισμό.

Το μήνυμα αυτό μας αποκαλύπτει, ότι στο μοναδικό αυτό οικοδόμημα, γινότανε μία ανθρώπινη πνευματική πορεία προς τα άνω, προς τους ανώτερους πνευματικούς κόσμους, προς τα ανώτατα επίπεδα συνείδησης και αντίληψης, του τρόπου της δημιουργίας του Σύμπαντος κόσμου.

Είναι ένα μοναδικό μήνυμα αλήθειας, και επιστημονικής αποκάλυψης γνώσεων, όπως διδασκότανε μέσα στον χώρο της πόλης << των εννέα οδών >>, όπως λεγότανε τότε η Αμφίπολη.

Ο Ερμής στην απεικόνιση του ψηφιδωτού, δεν οδηγεί το άρμα προς τον Άδη σαν ψυχοπομπός, αλλά το οδηγεί σαν πρώτος μυητής τελετουργός, προς τα άνω, προς την αιώνια ζωή, προς τους ανώτερους πνευματικούς κόσμους, γιαυτό και η όλη παρουσία της εικόνας δεν είναι κατηφής, δεν είναι θλιβερή, αλλά είναι ενθουσιαστική, και ακολουθεί μία πορεία θείας προοπτικής.

Ο όλος σχεδιασμός της εικόνας του ψηφιδωτού, δείχνει μία πορεία εκστασιαστικής επιθυμίας, για την ένωση με τους θείους κόσμους, μία πορεία αδημονίας για την άφιξη στους κόλπους της θεότητος, για την μετάβαση στο κέντρο του κύκλου της αμέριστης ουσίας, δηλαδή της θείας δημιουργίας. 

Στην εικόνα ο Ερμής παριστάνεται με τον φαλλό του προτεταμένο, με τον φαλλό του σε πλήρη έξαρση, που στην αρχαιότητα εκτός από τον συμβολισμό της δυνάμεως της φύσεως, είχε και τον μεγάλο, τον ανώτερο συμβολισμό, της αναπαράστασης της δημιουργίας του σύμπαντος. O φαλλός με τους σπασμούς που κάνει κατά την κορύφωση της γενετήσιας πράξης και την εκτόξευση χιλιάδων σπερματοζωαρίων, μιμείται την μεγάλη έκρηξη που δημιούργησε το σύμπαν, και από την οποία άπειρος αριθμός υλικών μονάδων, κατέκλεισε το κενό χώρο, και έτσι δημιουργηθήκανε όλα τα ορατά υλικά σώματα, αφού είναι γνωστό ότι ο κάθε άνθρωπος που δημιουργείται είναι ένα νέο σύμπαν.

Ο ηνίοχος του άρματος, ο Φίλιππος, με την εξώκοσμη εκστασιαστική χαρούμενη όψη στο πρόσωπο, και με το κεφάλι του στεφανωμένο, δείχνει το αξίωμα του, του πρώτου μυητή, του πρώτου Ιεροφάντη των μυστηριακών δρωμένων, του αποκαλυπτή των ιερών, των άρρητων αληθειών, του γνώστη της πανάρχαιας συμπατικής αλήθειας, που φεύγει ευτυχής από τον υλικό κόσμο, προς τους κόσμους του φωτός.

Η μορφή του οδηγού του αέρινου άρματος, είναι αυτή του βασιλιά Φιλίππου, είναι η μορφή του άγριου πολεμιστή στον γήινο χώρο, είναι η μορφή του μυσταγωγού που ξέρει την αξία του μεταφυσικού χώρου, που υπάρχει μετά τον φυσικό χώρο, και οδηγεί το τελετουργικό δρώμενο προς τα ανώτερα πεδία, με την άγρια ευδαιμονία του μύστη. 

Ο Φίλιππος στην εικόνα του ψηφιδωτού της Αμφίπολης, έχει πορφυρό το χρώμα της κεφαλής του, αυτό σημαίνει ότι είναι απόγονος ανώτερων όντων, είναι δηλαδή ένας πορφυρογέννητος ηγέτης, ένας γνήσιος Πελασγός, γιαυτό έγινε βασιλιάς και οδηγός και νικητής.
Ο Φίλιππος στην εικόνα, είναι ο συμβολισμός του εραστή της επιθυμίας, να μεταβεί από τον κόσμο της ύλης, στον κόσμο του πνεύματος. 

Η γυναικεία φιγούρα στο σχέδιο, είναι της Ολυμπιάδας της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι η Πριγκίπισσα της Ηπείρου, η ιέρεια των Δωδωναίων μυστηρίων, η μετέπειτα βασίλισσα της Μακεδονίας, που έγινε ιέρεια και των Διονυσιακών μυστηρίων, και αυτό προκύπτει γιατί η γυναικεία μορφή του ψηφιδωτού, απεικονίζεται με κόκκινα μαλλιά.

H Ολυμπιάδα σαν Ηπειρώτισσα, προέρχεται από το Ηπειρώτικο Ελληνικό φύλο των Μολοσσών, που από το γονιδίωμα τους, οι γυναίκες του φύλου αυτού, γεννιότανε με κόκκινα μαλλιά. 

Η μορφή της εικόνας του σχεδίου του ψηφιδωτού, είναι σχεδόν ίδια με την μορφή που απεικονίζεται, σε όλα τα νομίσματα και σε όλα τα αγάλματα, η μορφή του Αλέξανδρου, αυτό αποδεικνύει ότι ο Αλέξανδρος έμοιαζε εκπληκτικά με την μητέρα του Ολυμπιάδα.
Αυτός είναι ό λόγος, που στην αρχή της ανασκαφής στην Αμφίπολη, όταν αποκαλύφθηκε το μοναδικό στην γη ψηφιδωτό, ορισμένοι κάνανε την βιαστική

εκτίμηση, ότι η εικόνα στο άρμα, ήτανε του Αλέξανδρου.
Από το στήθος της Ολυμπιάδας, μέχρι τον αφαλό της, στον ψηφιδωτό σχηματισμό της Αμφίπολης, υπάρχουνε σχέδια που αν παρατηρηθούνε προσεχτικά, παραπέμπουνε στο συμπέρασμα ότι είναι η εικόνα ενός μη γήινου όντος, ή είναι μία πληροφορία με συντεταγμένες, για την μετάβαση σε κάποιον συγκεκριμένο αστερισμό του Γαλαξία μας.

Επείσης στο αριστερό μπράτσο της Ολυμπιάδας, υπάρχουνε σχέδια, που εκτιμώ ότι μας δίνουνε μήνυμα για κάποιους αστερισμούς, και πιθανόν για όντα, που ζούνε στους αστερισμούς αυτούς.

Η Ολυμπιάδα με το δεξί της χέρι, εφάπτεται με σχήμα πυρώδους χρωματισμού, και εκτιμώ ότι μας δίνεται η πληροφορία, με την συγκεκριμένη απεικόνιση, ότι υπάρχει η δημιουργική αμέριστη ουσία που διαπερνά και ζωογονεί τα πάντα, και είναι η δημιουργός δύναμης του σύμπαντος κόσμου. 

Η Ολυμπιάδα, σαν ιέρια και σαν βασίλισσα, ήτανε μαζί με το βασιλιά Φίλιππο, πρώτη τελετουργός, στα δρώμενα του τελεστηρίου των Διονυσιακών μυστηρίων, που γινότανε μέσα στο κτήριο, που υπάρχει στον ανασκαπτόμενο χώρο της Αμφίπολης.

Τα δύο άλογα του άρματος, είναι ο συμβολισμός της Αρετής και της Κακίας, είναι οι δύο δρόμοι, που έναν από τους δύο πρέπει να επιλέξει ο μύστης, για να επιτύχει ή την υλική του καταβύθιση, ή την πνευματική του ανέλιξη. 

Στο άρμα του ψηφιδωτού της Αμφίπολης, εικονίζεται τα άγριο άλογο του Αλέξανδρου, ο θρυλικός Βουκεφάλας, τον οποίο ό ίδιος δάμασε και τον είχε μαζί του σε όλη την εκστρατεία του.

Ότι το άλογο είναι ο Βουκεφάλας, προκύπτει από το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι το ένα άλογο, έχει μπλε μάτι, μπλε μάτι έχει μόνο ο Βουκεφάλας, γιατί με μπλε μάτι απεικονίζεται το Άλογο του Αλέξανδρου, σε όλες τις απεικονίσεις του στην αρχαία εποχή.

Η παρουσία του Βουκεφάλα στο άρμα, σημαίνει ότι όπως ο Αλέξανδρος δάμασε το Βουκεφάλα, έτσι και μέσα στον μυητικό χώρο της Αμφίπολης, οι μύστες δαμάζανε τα πάθη τους, ορθογωνίζανε τον εαυτόν τους, και απαλλαγμένοι από τα βάρη του γήινου πεδίου, μπορούσανε να υπερίπτανται πνευματικά, σε αληθινούς νοητικούς κόσμους. 

Η παρουσία του αγαπημένου αλόγου του Αλέξανδρου, σε συσχετισμό με την παρουσία των γονέων του στο ψηφιδωτό, συνυπολογιζόμενης και της δήλωσης της Ολυμπιάδας, ότι ο Αλέξανδρος είναι Διογενής, δηλαδή γνήσιος άνθρωπος Πελασγός, και η εμμονή του όσο χρόνο έζησε, στην άποψη ότι ήτανε γέννημα, δηλαδή δημιούργημα, του Άμωνα-Ρα-Δία, πιστοποιεί την άυλη, την μεταφυσική παρουσία του, στο όλο σύμπλεγμα του ψηφιδωτού. 

Έτσι το ψηφιδωτό της Αμφίπολης, παρουσιάζει την τελετουργική πρωτοκαθεδρία, στα Διονυσιακά δρώμενα, του βασιλικού οίκου των Ελλήνων Μακεδόνων Τημενιδών και του βασιλικού οίκου των Ελλήνων Μολοσσών της Ηπείρου. 

Το ιερό τελετουργικό οικοδόμημα της Αμφίπολης, είναι κατασκευασμένο, πριν τον θάνατο του Αλέξανδρου, πριν την δολοφονία του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας, έγινε και λειτούργησε την εποχή της παντοκρατορίας της Ολυμπιάδας, όταν η μυημένη στις γνώσεις της αλήθειας ιέρεια της Ελλάδος, δίδασκε τους ανθρώπους αλήθειες και γνώσεις, για να τους βοηθήσει να βγούνε από το πνευματικό σκοτάδι, και από τον λήθαργο κι την θολούρα των γήινων αρνητών του φωτός. 

Ο πολυχώρος της Αμφίπολης, ήτανε χώρος μυστηριακός, ήτανε χώρος αναπαραγωγής των Διονυσιακών διδασκαλιών, ήτανε ξεχωριστός χώρος αναπαράστασης της δημιουργίας του σύμπαντος, από την μία και μοναδική δημιουργική αρχή, και χώρος μεταδόσεως επιστημονικών γνώσεων, για τους ανθρώπους του πλανήτη γη. 

Η εικόνα στο ψηφιδωτό της Αμφίπολης, δεν είναι πορεία θανάτου, ούτε αναπαράσταση αρπαγής, είναι πορεία ψυχικής τελειώσεως και διδασκαλίας ανωτέρων γνώσεων, κοσμογονικού περιεχομένου.