Ο ένας ευχαρίστησε τους Αμερικάνους, ο άλλος γιατί έπαθε μηνίσκο χωρίς να βρει την μπάλα το πόδι του (πάντα την έχανε), ο άλλος μιας και υπήρχαν λεφτά αγόρσε καινιύργια αλυσίδα και την έβαλε εν κινήσει, ο άλλος γιατί από ασύμμετρη πολιτική άνοιξη στραβώθηκε.

Έτσι λοιπόν ο άλλος έκανε το πέμπτο σωτήριο βήμα και εκεί που η θεία τον ξεναγούσε στην Καγκελαρία πάνω στο τζάμι της έγραψε ...Δεν έχω που να πάω... το σκέφτομαι... ακόμα... έφυγα και θα γυρίσω, έχω άφθονο καμένο έτσι που μπορώ να κάψω και άλλο ΝΙ. Τότε ενθουσιασμένη αυτή του τηλεφώνησε λέγοντάς του, όταν νοιώσεις την ανάγκη να με δεις όπως και οι πρώην θα έχω ανοιχτή για σένα της Καγκελαρίας την πόρτα.

Βέβαια όλους τους ευχαρίστησε η θεία με συνοπτικές μνημονιακές διαδικασίες λέγοντάς τους, κάνετε ανηψιδάκια μου καλά τη δουλειά σας κι εγώ θά 'μαι πάντα θεία σας.

Τα λουλούδια στην κυρία παρακαλώ.