Τρία καλοκαίρια πριν, στην ήρεμη παραλία Λιθερό, σε μεγάλη απόσταση από τη μεγάλη αμμουδιά του Λουρδά, η κεφαλλονίτικη παρέα έχει κέφια. Το «κάζο», τα τραταμέντα και τα χορτάτα γέλια πηγαινοέρχονται καθώς η σύναξη μπουρλάρει, κοινώς αστειεύεται. Στην ομήγυρη καταφθάνει αιφνιδίως και ο συντοπίτης τους Γιώργος Κουρής με μαύρο μαγιό, μαύρο γυαλί και μαύρο πέδιλο πάνω σε ένα μπλε βεσπάκι.

«Καλώς τον γαιοκτήμονα», τον υποδέχεται σκωπτικά η θερινή παρέα με τη θυμηδία που της χαρίζει η κατανάλωση άφθονης ρομπόλας. Χείμαρρος ο εκδότης με το θορυβώδες και παρορμητικό ύφος του, δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω. «Εγώ, ρε μπαγάσες, δεν είμαι ούτε γαιοκτήμονας, ούτε εργολάβος. Αλλοι είχαν το Μέγαρο, τον Πανελλήνιο και τα διόδια για να ξεσκάνε. Εγώ έφτιαξα ένα ευλογημένο μποστάνι που βγάζει φράπες ίσαμε χειμωνιάτικα καρπούζια για να μου τα κλέβετε τις νύχτες», τους απαντάει περιπαικτικά. Σε όλους, άλλωστε, είναι γνωστό ότι σε μια τεράστια έκταση στην κατάφυτη περιοχή αναπαλαίωσε μεσαιωνικά κτίρια και εκκλησίες ενώ έφτιαξε και μια αχανή φυτεία με δέντρα περγαμόντου προκειμένου να αναδείξει και να εμπορευθεί τα προϊόντα του σπάνιου αυτού εσπεριδοειδούς, όπως το λικέρ και το γλυκό του κουταλιού. Δεν είναι ακόμα κρυφό ότι δεκάδες πολιτικοί όλων των κομμάτων έχουν κατά καιρούς επισκεφθεί το κτήμα του, ενώ λέγεται πως ο μακαρίτης Χρήστος Λαμπράκης εντυπωσιασμένος του χάρισε ένα μεσαιωνικό μαρμάρινο λιοντάρι από την προσωπική του συλλογή. 

Με αφορμή τη δωρεά, η παρέα τον κογιονάρει για να κάνει γούστο με την αντίδραση του πολυμήχανου εκδότη. «Κοίτα, Γιώργο, μη σε μπλέξουνε σε καμιά αρχαιοκαπηλία και μας καντάρεις τη σερενάδα σου πίσω από τα κάγκελα», του λένε. Διαολισμένος ο Κουρής, που σε άλλες εποχές θα εκλάμβανε το «δούλεμα» ως φιλοφρόνηση, τους πετάει ένα βιαστικό «ρε μόμολα, οι φυλακές είναι για τα κορόιδα». Καβαλάει αμέσως το βεσπάκι και χάνεται στο σκονισμένο μονοπάτι καθώς ο ήλιος του απομεσήμερου πυρώνει τη γυμνή του πλάτη. Οκτώ μήνες αργότερα, τον Μάιο του 2011, το πρωτοσέλιδο της «Αυριανής» γράφει: «Ο Γιώργος Κουρής πούλησε 400 στρέμματα παραλία, 12 βίλες στην Κεφαλλονιά και υποθήκευσε δύο κτίρια 15.000 τετραγωνικών μέτρων, πήρε 9 εκατ. ευρώ και τα έβαλε όλα στο ALTER για να το γλιτώσει». Στην ιδιαίτερη πατρίδα του αρκετοί αμφισβητούν την ουσία και αμφιβάλλουν για το μέγεθος των εκποιήσεών του, αλλά όπως και να ’χει τελικά, ο εκδότης ούτε την εφημερίδα γλίτωσε, ούτε το κανάλι, ούτε, κυρίως, τον εαυτό του από της φυλακής τα σίδερα. 

Το χειρότερο για τον ίδιο είναι ότι έσυραν σε αυτή τη δοκιμασία και τον αγαπημένο του γιο, Ανδρέα, που ακολουθεί τον δικό του διακριτό δρόμο στα ΜΜΕ. Βαρύ, αν όχι προσβλητικό, για τον άνθρωπο που επί 30 και πλέον χρόνια η εκδοτική και όχι μόνο πιάτσα έλεγε ότι κανείς δεν μπορεί να τον πιάσει κορόιδο. 

Είχε τον τρόπο του ο προφυλακισμένος σήμερα στο Ναύπλιο εκδότης να σερφάρει στην κόψη του κύματος και να επιπλέει στις φουρτούνες. Επιπλέον, έχει την κεφαλλονίτικη μούρλια του, το νευρώδες ταμπεραμέντο ενός εκρηκτικού, οξύθυμου, συγκρουσιακού πραματευτή και ταυτόχρονα την ευελιξία, τον ρομαντισμό και τη σβελτάδα του επιτήδειου καταφερτζή. Μα πάνω απ’ όλα, λένε οι φίλοι του, έχει το ταλέντο να διαπιστώνει προκαταβολικά προς τα πού φυσάει ο άνεμος, να μυρίζεται έγκαιρα το τι ενθουσιάζει και ξεσηκώνει την κοινωνία, να διαβλέπει ποιου ισχυρού άντρα «περνάει η μπογιά» και για πόσο. Δεν είναι προφανώς αφελής, ούτε άγιος, ισχυρίζονται οι ίδιοι, μάλλον ξεροκέφαλο και θεοσεβούμενο τον λένε κι ας παραδέχονται ότι φωνάζει, απειλεί, βλαστημάει. Με αυτά τα κλισέ ωραιοποιούν το προφίλ ενός ανθρώπου που συμβολίζει όσο κανείς άλλος μια εποχή που χαρακτηρίστηκε από έλλειψη ορίων και κανόνων στις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και επιχειρηματικές συμπεριφορές - λένε οι αντίπαλοί του. Σημασία, ωστόσο, έχει πώς περιγράφει τον εαυτό του ο άνθρωπος που κανείς δεν έχει δει ποτέ με κουστούμι και γραβάτα. Η σκηνή εκτυλίσσεται πριν από αρκετά χρόνια, της εποχή της παντοκρατορίας του, και η στιχομυθία είναι πέρα για πέρα αυθεντική. 

Ο Γιώργος Κουρής καθυστερεί υπερβολικά σε ένα ραντεβού του και όταν φτάνει δέχεται τη συγκρατημένη δυσφορία του ανθρώπου που έστησε. Δικαιολογεί την αργοπορία του λέγοντας: «Ημουν τρεις ώρες στον προθάλαμο ενός υπουργού. Δεν ήθελε να με δει με τίποτα, αλλά του έσπασα τα νεύρα και τελικά με δέχθηκε». Και θέτει το καίριο ερώτημα στον συνομιλητή του: «Ξέρεις ποιο είναι το πλεονέκτημά μου έναντι όλων των άλλων εκδοτών και επιχειρηματιών; Οτι εγώ δεν έχω… αξιοπρέπεια!». Η αφοπλιστική ανυποκρισία συνδυασμένη με την ιδιόμορφη κομπορρημοσύνη του αφήνουν τον άλλο εμβρόντητο. Οσο ακριβώς αφήνει με ανοιχτό στόμα εκείνον που τον ρωτάει γιατί έχει στη δούλεψή του κακοπληρωμένους υπαλλήλους. Η απάντησή του μάλλον κυνική: «Οι πιο έξυπνοι έτσι κι αλλιώς με κλέβουν και είναι ικανοποιημένοι. Οι άλλοι είναι βλάκες και δεν αξίζει να τους πληρώνω»! Θλιβερός αστεϊσμός από έναν άνθρωπο που διαθέτει πηγαίο χιούμορ ή τόσο ανυπόφορα ειλικρινής ώστε δεν εμπνέει εμπιστοσύνη; Από ατάκες πάντως σκίζει. 

Στο απόγειο της δόξας του

Είναι η εποχή που ο εκδότης έχει φτάσει στο απόγειο της δόξας του. Που μπορεί από κάποιους να θεωρείται πλεονέκτης και βουλιμικός ως ξιπασμένος αγροίκος, αλλά ταυτόχρονα να είναι και λαϊκός ήρωας. Είναι ισότιμος συνομιλητής κυβερνητικών στελεχών, μπαινοβγαίνει στα γραφεία τους, ενώ μαζεύει μαεστρικά «ράμματα για τη γούνα» του καθενός, τα οποία με υπονοούμενα τα αφήνει να κρέμονται στο αέρα. Αλλωστε όλοι τους υποθέτουν ότι έχει αποκτήσει προνομιακές προσβάσεις στις πηγές της πληροφόρησης και ως εκ τούτου «μασάνε». Είναι η θρυλική περίοδος που ο αυτοδημιούργητος Κουρής γιγαντώνεται, ασκεί πιέσεις, δεν διστάζει, λέγεται, να βάλει τα κλάματα μπροστά στον Ανδρέα Παπανδρέου προκειμένου να τον πείσει να μην προτείνει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κάπου εκεί, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, καταφέρνει να συνδυάσει το αδιανόητο: να γίνει το μοναδικό «αποκούμπι» του ΠΑΣΟΚ και παράλληλα το «υιοθετημένο» χρυσό αγόρι του συστήματος. Ο,τι μοιάζει απαγορευτικό να διατυπωθεί από τα «σοβαρά» και «ευυπόληπτα» μέσα ενημέρωσης, αναλαμβάνει να το πει και να το γράψει -συχνότατα με τα ίδια του τα χέρια- στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας του, της «Αυριανής». Γίνεται έτσι χρήσιμος, αλλά και «αντάρτης» αφού το ιδιόμορφο προσωπικό του στυλ δεν καταγράφεται ως σφραγίδα ενσωμάτωσης στην εξουσία αλλά ως κατατεθέν «λαϊκής γνησιότητας». 

Αυτό το πλασάρισμα του λαϊκού βιοπαλαιστή, του απλού ανθρώπου που αρέσκεται στα λίγα, που κυκλοφορεί με παπάκι «όπως όλος ο κόσμος», παραμένει ανέγγιχτος από το σύστημα και τα πλούτη, κατακρίθηκε με επιθετικότητα από εκείνους που ο ίδιος αποκαλούσε περιφρονητικά «κουλτουριάρηδες». Και τι δεν του φόρτωναν: ότι παριστάνει πως απεχθάνεται τα κοσμικά και την καλοπέραση, ότι κατ’ επιλογήν δεν ήταν άνθρωπος των σαλονιών και της επιδειξιμανίας, ότι υποδυόταν πως δεν ήθελε να γίνει σαν αυτούς που κατέκρινε. Κατά βάθος, όμως, έλεγαν ότι ήταν ένας φοβικός και ακαλλιέργητος επαρχιώτης που δεν μπορούσε να σταθεί σε κανονικές κοινωνικές συνάξεις. Και τι έγινε; Αυτός περηφανευόταν γι’ αυτό. Και επειδή είχε μια μίνιμουμ αυτογνωσία, αντί να μπαίνει από την μπροστινή πόρτα, προτιμούσε να χώνεται από την κουζίνα. Γιατί ναι μεν ως αφεντικό δαιδαλωδών επιχειρήσεων στο λιτό γραφείο του στον Ταύρο δεν είχε ούτε υπολογιστή και έκανε μπακαλίστικους λογαριασμούς σε τεφτέρια με ένα μικρό μολυβάκι, αλλά από την άλλη διέθετε ένα κτήμα 40, μπορεί και 60 στρεμμάτων ως εξοχικό με πολυπληθές προσωπικό στον Μαραθώνα. Χώρια, λένε, την κατοικία του στην Πλάκα με το ανθεκτικό γυάλινο πάτωμα της αυλής που εμφανώς επικαλύπτει κάποια αρχαία ευρήματα.

Το ατού της επιτυχίας

Από την άλλη, πλάι σε αυτές τις παρωχημένες τακτικές δημοσίων σχέσεων ξεδίπλωνε τις αρετές ενός αποτελεσματικού μάνατζερ που γνώριζε τι θέλει, πότε και από ποιον, αποφεύγοντας επιμελώς την ανάμιξή του σε κάθε διαδικασία όπου υπεισερχόταν το πώς το θέλει. Φτάνει να ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις για ευνοϊκή ρύθμιση θεμάτων που αφορούσαν τις επιχειρήσεις του, η ικανοποίηση αιτημάτων κάθε λογής, τα ανταλλάγματα για την παροχή υπηρεσιών. Οσα, δηλαδή, βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη των προτεραιοτήτων του. Η συμπεριφορά του, θα πουν αργότερα πολλοί από τους συνομιλητές του που κουμαντάριζαν τα δημόσια πράγματα της χώρας κατά την περίοδο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα αλλά και Σημίτη, «χαρακτηριζόταν από ανυποχώρητη πίεση». «Σιγά τους βαρόνους», έλεγε, τότε, από μέσα του ο εκδότης που τους έβλεπε να παρελαύνουν από το γραφείο του για καφέ κάθε που ζύγωναν εκλογές. «Μην είναι, μάτια μου, στο Libro d’Oro και δεν το ξέρω;» αναρωτιόταν ενδόμυχα όταν οι πολιτικοί που προσέτρεχαν σε αυτόν ζητώντας στήριξη άφηναν για λίγο το τουπέ τους έξω από την πόρτα του. Και αυτό γιατί ήξερε από πρώτο χέρι την παλιά, αυστηρή βενετσιάνικη κοινωνική κατάταξη που ίσχυε στην Κεφαλλονιά, με τις παρεπόμενες διακρίσεις και την περιφρόνηση που επιφύλασσε στους ταπεινής καταγωγής πολίτες. Ομως γι’ αυτό που κάποτε έπεφτε πολύ βαρύ στον εγωισμό, τον χαρακτήρα και τις πραγματικές του δυνατότητες είχε φτάσει η ώρα να πάρει ρεβάνς. Ο εναγκαλισμός του με το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου τον εκτόξευε επιχειρηματικά, έστω και αν ο στροβιλισμός του προς τη στρατόσφαιρα εκδηλωνόταν με λαοπλάνες «παραφωνίες». Η αλήθεια είναι ότι στα τέλη των 80s μεσουρανούσε. Θα φανταζόταν, βέβαια,  κανείς ότι υπό τη μέθη της εξουσίας η απώλεια ελέγχου θα έφτανε γρήγορα για τον εκδότη. Ωστόσο όποιος προσδοκούσε τότε τη σύντομη κατάρρευσή του θα έπεφτε έξω τουλάχιστον καμιά 25αριά χρόνια. Γιατί ο Γιώργος Κουρής αποδείχθηκε πιο πονηρός επιχειρηματικά από τις καντρίλιες της εκάστοτε εξουσίας. Ηταν ανά πάσα στιγμή έτοιμος να «δει το φως το αληθινό» και να αλλάξει προσανατολισμό αν δεν εξασφάλιζε τα ανταλλάγματα που επιθυμούσε. Ετσι άλλωστε είχε πορευθεί σε όλη του την καριέρα στον Τύπο. Πατώντας πότε στη μία και πότε στην άλλη βάρκα, τόσο πολιτικά όσο και επιχειρηματικά, με την ίδια θαυμαστή ισορροπία.

Η εποχή της τηλεόρασης

Οταν έφτασε κάποτε η στιγμή της φθοράς στα έντυπά του και οι εφημερίδες του άρχισαν να ψυχορραγούν κυκλοφοριακά, ο πάντα διορατικός Κουρής ρίχνει το βάρος στην τηλεόραση. Το δέσιμό του με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του έχει εξασφαλίσει ένα από τα πρώτα κανάλια που απέκτησαν άδεια πανελλαδικής εμβέλειας, από το 1990 κιόλας. Το βαφτίζει Κανάλι 29, όνομα που το παίρνει από τη συχνότητα που εξέπεμπε (29 UHF) και μέσω της εικόνας του απευθύνεται προς συμπαράσταση στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που είναι παραζαλισμένος κατά την περίοδο της δίκης στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Η λειτουργία και μόνο του καναλιού αποτελεί αναβάθμιση του εκδότη σε καναλάρχη. Αλλο επίπεδο. Οι λαβυρινθώδεις και σκονισμένοι χωματόδρομοι της περιοχής των εγκαταστάσεών του στον Ταύρο αλλάζουν και αυτοί όψη. Εκεί όπου κάποτε καραδοκούσαν περιπολικά για να συλλάβουν τον εκδότη και άλλοτε συνέρρεαν αναγνώστες της «Αυριανής» για να ανταλλάξουν το κουπόνι της εφημερίδας με ένα τάλιρο, τώρα πλημμυρίζουν από βαν τηλεοπτικών συνεργείων, δημοσιογράφους και καλεσμένους των εκπομπών. Η νέα επιχειρηματική κατηγορία, ωστόσο, απαιτεί και μεγαλύτερα ποσά χρηματοδότησης. Και κάπως έτσι ξεκινάει ο κύκλος των δανειοδοτήσεων. Μόνο που οι παχιές γελάδες αρχίζουν πλέον να σπανίζουν και με την είσοδο στη δεκαετία του ’90 οι ανάγκες του εκδότη και καναλάρχη πλέον διογκώνονται. Μολονότι το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη κυβέρνηση από το 1993 οι πρώτες σοβαρές τριβές στις σχέσεις τους εκδηλώνονται τότε που ο ίδιος ανοίγεται στην τηλεοπτική αγορά και επιδίδεται μετά μανίας στο εμπόριο συχνοτήτων.  Συμμετέχει στο τέλος του 1993 στη μετεξέλιξη του Καναλιού 29, καθώς ο σταθμός αγοράζεται από την εταιρεία ΝΕΑ Τηλεόραση Α.Ε. και στη συχνότητά του εκπέμπει το STAR. Εναν χρόνο αργότερα εγκαινιάζει στο γειτονικό κτίριο το Κανάλι 5. Κάπου εκεί δημοσιοποιείται και η συνάντηση του εκδότη με τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Γιώργο Μίρκο, παρουσία του τότε γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Ακη Τσοχατζόπουλου και του διευθυντή της εφημερίδας «Το Βήμα» Σταύρου Ψυχάρη. Το συγκεκριμένο πάνελ με εκπροσώπους του τραπεζικού συστήματος, της πολιτικής εξουσίας και του εκδοτικού κατεστημένου ενισχύει την αξιοπιστία του Γιώργου Κουρή, ο οποίος πυρετωδώς προετοιμάζει την επόμενη κίνησή του.

Η ευκαιρία του Χρηματιστηρίου

Προς το τέλος της δεκαετίας του ’90 με την όσφρηση λαγωνικού που διαθέτει οσμίζεται την καινούρια ευκαιρία. Το Χρηματιστήριο σημειώνει απίθανες πιένες και ζωγραφίζει όνειρα πάνω σε απίθανες αποδόσεις και αλλεπάλληλα λίμιτ απ. Ακριβώς τότε ξεπροβάλλει με το παραδοσιακό του βεσπάκι ο Κουρής και ορμάει σαν τον γκέκα από το καρτέρι στο θήραμα. Το επιχειρηματικό δίδυμο του Θανάση Αθανασούλη και του Γιώργου Βαλσαμίδη, θεμελιωτές της εταιρείας Altec, έχει ήδη μέσα σε μια δεκαετία χτίσει τον εγχώριο κυρίαρχο πόλο στον τομέα της πληροφορικής. Από τα αγαπημένα παιδιά του ΠΑΣΟΚ κατά την περασμένη δεκαετία, αποκομίζουν πλέον τα οφέλη της σκληρής τους πρωτοποριακής δουλειάς αλλά και της χρηματιστηριακής συγκυρίας. 

Ο επίσης εργασιομανής Κουρής διαβλέπει σωστά την όρεξή τους να επεκταθούν στον χώρο των μίντια. Οι αμοιβαίες επιθυμίες τους συναντιούνται κάπου στη μέση. Ο εκδότης τούς πουλάει το 50% του Καναλιού 5 αντί περίπου 1,5 εκατ. ευρώ. Τον επόμενο χρόνο, με την είσοδο της νέας χιλιετίας το κανάλι μετονομάζεται σε ALTER και ξεκινάει την καινούρια του σταδιοδρομία στις τηλεοπτικές οθόνες. Μόνο που η συνέχεια έρχεται να επιβεβαιώσει το παλιό άσμα που λέει πως «ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο». Οταν τρία χρόνια αργότερα οι δύο συνεταίροι τού ζητούν να τους παραχωρήσει και το υπόλοιπο 50%, αρχίζει μια αμείλικτη σύγκρουση. Ο Κουρής αρνείται, αντιμετωπίζει πιέσεις και «αμύνεται» με την παραδοσιακή συνταγή της εξαπόλυσης ολοκληρωτικού πολέμου. Το άλλοτε ακαταμάχητο υπερόπλο που λέγεται «Αυριανή» δεν εξαπολύει πια θανατηφόρα πυρά αλλά τη δουλειά της την κάνει ακόμα. Τα απανωτά πρωτοσέλιδα χτυπήματα εναντίον του επιχειρηματικού διδύμου σκορπίζουν σύγχυση στα χαρακώματά του μέχρι που τους ανάγκασε πρώτα να υποχωρήσουν και κατόπιν να αποχωρήσουν. Ο εκδότης αναβιώνει μέρες δόξας του παρελθόντος αφού επανακτά πλήρως το ALTER, ενώ παράλληλα πουλάει ένα ακόμα κανάλι που έχει περιέλθει στην κυριότητά του, το EXTRA, στον Φίλιππο Βρυώνη. Νικητής και τροπαιούχος ο αενάως αντισυμβατικός Γιώργος Κουρής επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά τον μύθο του.

«Ακόμη μια άστοχη κίνηση»

Επτά χρόνια αργότερα σε ένα τοπίο που αλλάζει, αν δεν σμπαραλιάζεται, ο ίδιος επιθυμεί να παραμείνει ενεργός. Σε μια περίοδο που σύρεται από δικαστήριο σε δικαστήριο, με λουκετιασμένο το ALTER και κλειστή την «Αυριανή», δημιουργεί το Kontra Channel δίνοντάς του τη μορφή του αντιμνημονιακού καναλιού. Μια ακόμα άστοχη κίνηση, λένε οι επικριτές του. Δείγμα ότι σχεδόν παρασύρεται από τον ίλιγγο μιαςς δύναμης που ξέφτισε, πράγμα που είχε αποφύγει σε ενδοξότερες μέρες. Δεν είναι μόνο ότι κατηγορείται πως έχει επιλέξει αδιαφανείς οικονομικές πρακτικές στη λειτουργία μερικών εταιρειών του, επιβαρύνεται ακόμα με ανοιχτές και ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις που αρκεί μια «στραβή» για να τον εξουθενώσει. Το κυριότερο, όμως, δείχνει σχετική αμεριμνησία σε αυτό που ορμητικά, απειλητικά, δυσοίωνα καταφθάνει και εμπιστεύεται ένα σύστημα που όφειλε να είχε διαγνώσει ότι χρεοκοπεί. Ο άνθρωπος που μυρίστηκε, προέβλεψε και συνέβαλε προς όφελός του κατά το παρελθόν σε αυτό που θα διαμορφωνόταν, δεν υποψιάζεται τον όλεθρο που κουβαλάει μαζί της η έλευση της οικονομικής κρίσης. Ισως επειδή γερνάει, πιθανόν επειδή εμπιστεύθηκε τρίτους, ενδεχομένως γιατί κάποιοι τον «έριξαν». Σίγουρα δεν είναι ο μόνος επιχειρηματίας που δεν αντιλήφθηκε προκαταβολικά τις συνέπειες του σκασίματος της φούσκας. Δεν είναι ο μοναδικός για τον οποίο η κατάρρευση της διαφημιστικής αγοράς αποκάλυψε το μέγεθος των χρεών και των προβλημάτων των εταιρειών του. Είναι όμως εκείνος που δεν θέλησε ποτέ να πιαστεί κορόιδο. 

«Αυριανή»

Τα ακραία πρωτοσέλιδά της έμειναν στην Ιστορία

Το εκδοτικό ξεκίνημα του Γιώργου Κουρή γίνεται από την ιδιαίτερη πατρίδα του, όταν έφηβος ακόμη, το 1958, εκδίδει τη «Φωνή της Κεφαλλονιάς», «από την αγανάκτηση που ένιωθα να χτυπήσω το πλιάτσικο που γινόταν από το κράτος», όπως διηγιόταν αργότερα. «Τη στοιχειοθετούσα, την τύπωνα και την έγραφα ο ίδιος», παραδεχόταν σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του. 

Το φύλλο, που κατά τον εκδότη του ήταν «η πρώτη εφημερίδα με πανελλήνια φήμη», στήριξε την Ενωση Κέντρου και τον τοπικό βουλευτή Ευάγγελο Δενδρινό, ο οποίος, στα «Ιουλιανά» του 1965, πήγε με τους «αποστάτες», τους οποίους στήριξε με πάθος η «Φωνή της Κεφαλλονιάς». Με παθιασμένα άρθρα επετίθετο κατά των Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο αποκαλούσε «Ανδρέσωφ», ενώ εξυμνούσε το «καμάρι της Κρήτης», τον «λεβέντη Κώστα Μητσοτάκη». Τα στενά σύνορα της Κεφαλλονιάς ήταν πολύ μικρά για να χωρέσουν τον πολυμήχανο Γιώργο Κουρή, ο οποίος κάνει το επόμενο επιχειρηματικό του βήμα αγοράζοντας έκταση 5 στρεμμάτων στην Παλλήνη, όπου εγκαθιστά εργοστάσιο γραφικών τεχνών. Οι κακές γλώσσες λένε ότι η επένδυση έγινε με δάνειο 22 εκατ. δραχμών που λήφθηκε την περίοδο της δικτατορίας από την ΕΤΒΑ, για λογαριασμό της εταιρείας Καρμποτεχνική Α.Ε. Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1978, το τυπογραφείο για είδη «καρμπονιζέ» που δεν πήγαινε και πολύ καλά, γίνεται παρανάλωμα του πυρός.

Η «αναποδιά» όμως δεν πτοεί τον νεαρό, ακόμη, επιχειρηματία, ο οποίος ιδρύει νέα εταιρεία, την Ελλάς Πρες Α.Ε., στην οποία φημολογείτο ότι είχε συνεταιριστεί με άτομα του περιβάλλοντος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με τον οποίο διατηρούσε ακόμη στενές φιλικές σχέσεις. Ενας αστικός μύθος αποδίδει τον μεταξύ τους πόλεμο σε χρέη του εκδότη προς τον μετέπειτα πρωθυπουργό, καθώς λέγεται ότι ο Κουρής πούλησε τον εξοπλισμό της εταιρείας και αρνήθηκε να τον αποζημιώσει. Αυτά τα «εκατομμύρια από συναλλαγματικές που δεν του πλήρωσε»  χαρίζουν στον Γιώργο Κουρή «το κατόρθωμα να είναι ο μόνος Ελληνας που έριξε οικονομικά τον Μητσοτάκη…».

Εγκατάσταση στον Ταύρο

Εν τω μεταξύ η Ελλάς Πρες αγοράζει οικόπεδο δύο στρεμμάτων στον Ταύρο, στο οποίο εγκαθίσταται εξοπλισμός για την έκδοση εντύπων. Η πρώτη εκδοτική απόπειρα, ωστόσο, με τη «Νέα Εφημερίδα» πάει άπατη και το φύλλο γρήγορα κλείνει. Ο Κεφαλλονίτης, όμως, δεν το βάζει και πάλι κάτω. Σε μια περίοδο που οι άλλες εφημερίδες κοστίζουν 15 δραχμές, εκείνος εκδίδει, τον Μάρτιο του 1980, την «Αυριανή» που πωλείται στο ένα τρίτο της τιμής. Η κυκλοφορία της εφημερίδας, που δεν διανεμόταν από τα πρακτορεία Τύπου, ήταν πολύ χαμηλή και όλα έδειχναν ότι δεν θα άντεχε για πολύ. Ολα άλλαξαν, όμως, χάρη στην απεργία που ξεκίνησαν οι τεχνικοί Τύπου και την ανταπεργία (lock out) με την οποία απάντησαν οι εκδότες. Αποτέλεσμα της κόντρας ήταν να εκδίδονται επί έναν μήνα μόνον τρεις εφημερίδες: οι κομματικές «Αυγή» και «Ριζοσπάστης» και η «Αυριανή», η οποία τον Ιούλιο του 1980 εκτινάχθηκε στις 56.000 φύλλα ημερησίως.

Οταν, κατ’ απαίτηση των άλλων εκδοτών, ορίζεται κατώτατη τιμή πώλησης των ημερήσιων εφημερίδων στις 10 δραχμές, ο Κουρής απαντά με τη δημοσίευση κουπονιού, το οποίο όσοι αναγνώστες προσκομίζουν στον Ταύρο παίρνουν πίσω το ένα τάλιρο. Εκείνο, όμως, που σταθεροποιεί την κυκλοφορία του νεόκοπου φύλλου είναι η επιθετική στρατηγική κατά των ανταγωνιστών της, αλλά κυρίως κατά της τότε κυβέρνησης της Ν.Δ., χρησιμοποιώντας μια εντελώς ασυνήθιστη γλώσσα για τα εκδοτικά δεδομένα της εποχής. 

Η κυκλοφοριακή εκτίναξη της εφημερίδας έρχεται τον Σεπτέμβριο του 1980 όταν βάζει στο στόχαστρο τη σύζυγο του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, η οποία ήταν αντιπρόσωπος της εταιρείας ενδυμάτων «Lacoste» στην Ελλάδα. Επί μέρες η «Αυριανή» γράφει για χαριστική ρύθμιση, το φύλλο σπάει το φράγμα των 100.000 ημερησίως και οι δίκες και καταδίκες που ακολουθούν έπειτα από μηνύσεις που υπέβαλε η οικογένεια του τότε πρωθυπουργού -πήγε και ο ίδιος και κατέθεσε στο δικαστήριο- αποτελούν «παράσημα» για τον εκδότη της «Αυριανής», ο οποίος λίγο πριν συλληφθεί διαφεύγει στο εξωτερικό, σε αντίθεση με τον αδελφό του Μάκη Κουρή, ο οποίος φυλακίζεται στον Κορυδαλλό. Αυτοεξόριστος στην Ιταλία, ο Γιώργος Κουρής υπαγορεύει τηλεφωνικά τα ακόμη πιο επιθετικά άρθρα του, συνεχίζει τον έντονο αντικυβερνητικό αγώνα και στηρίζει με πάθος το ΠΑΣΟΚ που επελαύνει προς την εξουσία. «Νικήσαμε», ήταν ο τίτλος της εφημερίδας την επομένη των εκλογών της 18ης Οκτωβρίου του 1981. «Οι αγώνες και οι θυσίες της “Αυριανής” δικαιώθηκαν πανηγυρικά», ανέφερε στον υπέρτιτλο, ενώ, απευθυνόμενη στη νέα κυβέρνηση, προέτρεπε: «Ανοίξτε τις φυλακές να βγουν οι εκδότες μας που έφεραν την Αλλαγή». 

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παίρνει όντως μέτρα που δίνουν τη δυνατότητα να επιστρέψει στην Ελλάδα ο Γιώργος Κουρής και να αποφυλακιστεί ο αδελφός του. Παρά, ωστόσο, τη στήριξη που απολαμβάνουν, αρκετά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος είναι επιφυλακτικά απέναντι στην «Αυριανή» επειδή δεν θέλουν να διαταράξουν τις σχέσεις τους με τους άλλους εκδότες. Ετσι, την πρώτη τετραετία, το φύλλο υποχωρεί κυκλοφοριακά σε χαμηλά επίπεδα. Διορατικός, όμως, ο Κουρής περιμένει την ευκαιρία που φτάνει θυελλωδώς στις αρχές του 1985. Ξεκινά με μια επίσκεψη του εκδότη της στο Καστρί, όπου κουβαλάει ολόκληρη σακούλα με επιστολές αναγνωστών προς την «Αυριανή», που διαφωνούσαν με την παραμονή του Καραμανλή στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και την καταθέτει ενώπιον του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Εκτοτε και επί πολλά χρόνια, κάτω από τον τίτλο της «Αυριανής», που ως τότε αυτοχαρακτηριζόταν ως «η τιμιότερη και δημοκρατικότερη εφημερίδα», προστίθεται η περιώνυμη επικεφαλίδα «η εφημερίδα που γκρέμισε τον καραμανλισμό». 

Πολιτικός σάλος

Ο επόμενος μεγάλος σταθμός για την εφημερίδα φτάνει τις παραμονές των εκλογών του Ιουνίου του ίδιου χρόνου, όταν δημοσιεύει πρωτοσέλιδα μια παλιά φωτογραφία του αρχηγού της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υποστηρίζοντας ότι τα δύο πρόσωπα που τον περιστοιχίζουν είναι ναζί και ο ίδιος «συνεργάτης των Γερμανών». Ξεσηκώνεται πολιτικός σάλος και η εφημερίδα σπάζει όλα τα ρεκόρ, καταγράφοντας τον συγκεκριμένο μήνα μέση ημερήσια κυκλοφορία 243.000 φύλλων. Είναι ώρα ο Γιώργος Κουρής να κάνει το δικό του συγκρότημα. Τον Απρίλιο του 1986 εκδίδει την πρωινή εφημερίδα «Λόγο», σε συνεργασία με τον γαμπρό του πρωθυπουργού Θόδωρο Κατσανέβα, με τον οποίο έρχεται σύντομα σε σύγκρουση, η οποία αποτυπώνεται σε ένα από το μνημειώδη πρωτοσέλιδα υπό τον τίτλο «Ανδρέα, μάζεψε τον γαμπρό σου».

Η εμφάνιση στο επιχειρηματικό και εκδοτικό στερέωμα του Γιώργου Κοσκωτά προκαλεί τη μήνη όλου του τότε εκδοτικού κατεστημένου, το οποίο σχηματίζει μέτωπο με το οποίο συντάσσεται αρχικά και ο Κουρής. Οταν, όμως, ξεσπά το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης, στο οποίο είναι αναμιγμένος ο Μένιος Κουτσιόγωργας που είναι ο βασικός υποστηρικτής του εκδότη της «Αυριανής», ο Κουρής αλλάζει ρότα. Εκμεταλλευόμενος τη σύγκρουση της τότε κυβέρνησης με όλους τους παραδοσιακούς εκδότες του φιλοπασοκικού χώρου, αρπάζει την ευκαιρία και γίνεται «η φωνή του ΠΑΣΟΚ».

Απογείωση

Εχει φτάσει η περίοδος της απογείωσης. Οπως ο ίδιος ο εκδότης σημειώνει σε ένα από τα πρωστοσέλιδα άρθρα του, τον Αύγουστο του 1989, «η “Αυριανούλα”, σε πείσμα όλων έπιασε και θέριεψε και σήμερα διαθέτει, χωρίς δάνεια και κλεμμένα, το μεγαλύτερο εκδοτικό συγκρότημα στη χώρα, που αποτελείται από 10.000 τ.μ. ιδιόκτητα κτίρια, εφτά κυλινδρικά πιεστήρια και 150 κομπιούτερ, στα οποία εκδίδονται τέσσερις εφημερίδες, η “Αυριανή”, ο “Λόγος”, η “Αυριανή Βόρειας Ελλάδας” και άλλα 2-3 εβδομαδιαία έντυπα, τα οποία πολλαπλασιάζονται και αυξάνονται…».  Επαίρεται επίσης για τους δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς του - το Ράδιο Αθήνα έχει εγκαινιαστεί από τον πρωθυπουργό Ανδρέα- και προαναγγέλλει ότι «η “Αυριανή” θα φτιάξει και αυτή οπωσδήποτε τηλεοπτικό σταθμό, είτε μας δώσουν άδεια, είτε όχι». Οπερ και εγένετο με το περίφημο Κανάλι 29 που μεσουρανεί την περίοδο της μητσοτακικής διακυβέρνησης και κυρίως την εποχή του Ειδικού Δικαστηρίου για την υπόθεση του σκανδάλου Κοσκωτά. Τότε αρχίζει πρώτο την απευθείας μετάδοση της δίκης και «αιχμαλωτίζει » εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατές που συντονίζονται στη συχνότητά του για να ακούσουν τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο. 

Ο Γιώργος Κουρής συνεχίζει να στηρίζει σθεναρά το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα, στηλιτεύοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο όποιον τον αμφισβητούσε, και κατά τη διάρκεια που ο πρόεδρος του Κινήματος βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Επικρίνει ακόμη και την πρώην σύζυγο, Μαργαρίτα, ότι «δεν του έβραζε ούτε ένα αβγό», για να δικαιολογήσει τον δεσμό του Ανδρέα με τη Δήμητρα Λιάνη. Η τελευταία, ωστόσο, λίγο αφότου το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία, το 1993, γίνεται η «πορνο-Μιμή» και ο εκδότης της «Αυριανής» επιδίδεται σε έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον της, δημοσιεύοντας επί μέρες πρωτοσέλιδα με γυμνές φωτογραφίες της από την εποχή που ήταν αεροσυνοδός. Ωστόσο μετά το 1996 στηρίζει φανατικά τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό της χώρας, Κώστα Σημίτη. Η υπερθεμάτιση του «εκσυγχρονισμού» του από την «Αυριανή», που χρησιμοποιεί επιχειρήματα και φρασεολογία του, κάνουν τον ίδιο τον Σημίτη να κοκκινίζει από ντροπή. Ωστόσο οι αναγνώστες τής γυρίζουν την πλάτη. Και όταν το ίδιο το ΠΑΣΟΚ την αποκηρύσσει, τότε το Mea Culpa του εκδότη της εμφανίζεται στο πρωτοσέλιδο με το δραματικό «ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ»!!! Και φυσικά στρέφεται προς τη Νέα Δημοκρατία!

Η στροφή στον… καραμανλισμό

Οταν εκλέγεται ο Κώστας Καραμανλής αποσύρεται από την προμετωπίδα του φύλλου το εμβληματικό «η εφημερίδα που γκρέμισε τον καραμανλισμό», για να γίνει πλέον «ανεξάρτητη πολιτική εφημερίδα» και να υποστηρίξει σθεναρά τη Ν.Δ. μέχρι την εκλογική ήττα. Η κυκλοφοριακή κατρακύλα της «Αυριανής» μείωσε σημαντικά την απήχηση του φύλλου και την παρεμβατικότητα που είχε στο παρελθόν. Ετσι, ακόμη και την περίοδο του «Γιωργάκη», που πολεμήθηκε από τον Γ. Κουρή, ήταν το μόνο έντυπο που τασσόταν υπέρ της δραχμής. Λίγοι «πήραν είδηση» τη διακοπή της έκδοσης της εφημερίδας, πριν από λίγους μήνες, με απόφαση των εργαζομένων σε αυτή και οι οποίοι παρέμεναν επί μήνες απλήρωτοι.

Τι κατέθεσαν για τον  Κουρή Ψυχάρης - Χατζηνικολάου

Ο εκδότης της «Αυριανής» και ο γιος του Ανδρέας υποστηρίζουν ότι   δεν είχαν ευθύνη για τη διοίκηση του ALTER

Την παντελή έλλειψη ανάμιξης στη διοίκηση του τηλεοπτικού σταθμού ALTER του εκδότη Γιώργου Κουρή και του γιου του Ανδρέα επιβεβαίωσαν με καταθέσεις τους στην 11η τακτική ανακρίτρια οι εκδότες Σταύρος Ψυχάρης και Νίκος Χατζηνικολάου. 

Κοινός τόπος των καταθέσεών τους ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι πατέρας και γιος αν και μέτοχοι του τηλεοπτικού σταθμού, ουδέποτε είχαν εμπλακεί σε θέματα που αφορούσαν στη διοίκησή του. Είχε προηγηθεί προσφυγή του Γιώργου Κουρή και του γιου του στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών κατά του εντάλματος που εξέδωσε η ανακρίτρια περί προσωρινής κράτησής τους. Ο εκδότης Γιώργος Κουρής και ο γιος του στις 27 Μαρτίου απολογήθηκαν ενώπιον της ανακρίτριας για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας στη μη καταβολή Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών (ΦΜΥ) ύψους 1,5 εκατ. ευρώ του ALTER και μετά την απολογία τους κρίθηκαν προσωρινά κρατούμενοι. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, και οι δύο, μέτοχοι στον σταθμό, έπεισαν τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο Κώστα Γιαννίκο και τον αναπληρωτή διευθύνοντα σύμβουλο Βασίλη Κοσμόπουλο να μην καταβάλλουν τον ΦΜΥ στα κρατικά ταμεία για τη χρονική περίοδο 1η Φεβρουαρίου έως 30 Σεπτεμβρίου του 2011, διάστημα δηλαδή που ο τηλεοπτικός σταθμός ήταν κλειστός λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ο Κώστας Γιαννίκος και ο Βασίλης Κοσμόπουλος είναι, σύμφωνα με τη Δικαιοσύνη, οι φυσικοί αυτουργοί του αδικήματος της μη καταβολής ΦΜΥ. Τόσο ο Γ. Κουρής όσο και ο γιος του Ανδρέας αρνούνται την κατηγορία που αντιμετωπίζουν, την οποία και αντικρούουν με την προσκόμιση, μεταξύ άλλων στοιχείων, ιδιωτικού συμφωνητικού μετόχων με ημερομηνία 30 Ιουνίου του 2003. Σύμφωνα με αυτό -όπως και οι δύο υποστηρίζουν στα υπομνήματά τους ενώπιον της Δικαιοσύνης- «εκχωρήθηκαν όλες οι εξουσίες διαχείρισης και εκπροσώπησης της εταιρείας Ελεύθερη Τηλεόραση στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Γιαννίκου».

Μάρτυρες υπεράσπισης

Στο πλαίσιο της ανάκρισης που διενεργείται για τη συγκεκριμένη υπόθεση και η οποία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, κλήθηκαν και κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης του Γιώργου και του Ανδρέα Κουρή οι κύριοι Ψυχάρης και Χατζηνικολάου, αντιστοίχως, όπως επίσης και διευθυντικά στελέχη του σταθμού. Εκφράζοντας τη στήριξή του στον Γιώργο Κουρή, ο κ. Ψυχάρης φέρεται να κατέθεσε πως ο εκδότης ήταν και είναι μέτοχος του ALTER, όμως ποτέ δεν αναμίχθηκε σε θέματα διοίκησής του. Από την πλευρά του ο κ. Χατζηνικολάου υποστήριξε, κατά πληροφορίες, πως ουδέποτε διαπίστωσε ανάμιξη του Γιώργου και του Ανδρέα Κουρή στις εταιρικές υποθέσεις του ALTER όσο διάστημα εργαζόταν ο ίδιος στο κανάλι. Επικαλούμενος δε την προσωπική του αντίληψη από την καθημερινή επαφή του με τον Ανδρέα Κουρή λόγω της επιχειρηματικής τους συνεργασίας, ο κ. Χατζηνικολάου ανέφερε πως ουδεμία σχέση είχε ο εν λόγω κατηγορούμενος με τη διοίκηση του σταθμού αφού, όπως φέρεται να είπε, ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στη μεταξύ τους συνεργασία.  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, όμως, και οι καταθέσεις που έδωσαν ο δικηγόρος Γιώργος Κρομμύδας, η διευθύντρια προσωπικού του ALTER Νάσια Γοργόλη αλλά και ο αναπληρωτής οικονομικός διευθυντής του σταθμού Θεοφύλακτος Οικονομίδης. Και οι τρεις μάρτυρες επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς των δύο κατηγορουμένων, ότι δηλαδή δεν ασκούσαν ουσιαστική διοίκηση στο ALTER, αφού αυτή ανήκε αποκλειστικά στον Γιαννίκο. Ειδικότερα, η κυρία Γοργώλη, που είχε την ευθύνη για τη μισθοδοσία των εργαζομένων, φέρεται να κατέθεσε πως ουδέποτε δέχθηκε την παραμικρή εντολή ή προτροπή από τον Γιώργο Κουρή ή τον γιο του, Ανδρέα, για θέματα της αρμοδιότητάς της. Η ίδια, κατά τις πληροφορίες, επισήμανε ακόμη ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει οφειλή από ΦΜΥ για μισθοδοσία που δεν είχε καταβληθεί, ενώ φέρεται να απέδειξε με στοιχεία ότι οι αμοιβές των εργαζομένων δεν είχαν καταβληθεί την επίμαχη χρονική περίοδο αλλά είχαν απλώς λογιστικά εγγραφεί και η εκκαθάριση θα γινόταν στο τέλος του έτους, οπότε και θα προέκυπτε η υποχρέωση για την καταβολή του ΦΜΥ. 

Υπόμνημα 26 σελίδων

Ο Γιώργος Κουρής και ο γιος του Ανδρέας, σε 26σέλιδο υπόμνημα που κατέθεσαν ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου για την ακύρωση του εντάλματος της προσωρινής τους κράτησης, ζητούν να εμφανιστούν οι ίδιοι ενώπιον του συμβουλίου που θα κρίνει την προσφυγή τους και παραθέτουν σειρά επιχειρημάτων, σύμφωνα με τα οποία δεν είχαν ευθύνη για τη διοίκηση του σταθμού αλλά αποκλειστικά για αυτή ήταν ο Κ. Γιαννίκος, ο οποίος επίσης έχει προφυλακιστεί. «Προσκόμισα το από 30 Ιουνίου 2003 ιδιωτικό συμφωνητικό μετόχων, σύμφωνα με το οποίο εκχωρήθηκαν όλες οι εξουσίες διαχείρισης και εκπροσώπησης της εταιρείας Ελεύθερη Τηλεόραση Α.Ε. στο πρόσωπο του Κ. Γιαννίκου», αναφέρει στο υπόμνημά του ο Α. Κουρής και προσθέτει: «Ειδικότερα εκχωρήθηκαν σε αυτόν και ασκούντο πράγματι από αυτόν όλες οι εξουσίες εκπροσώπησης της εταιρείας ενώπιον δημόσιας, δικαστικής, φορολογικής αρχής, διορισμού πληρεξουσίων δικηγόρων, πρόσληψης και απόλυσης του προσωπικού, άσκησης γενικά κάθε υπό του νόμου αναγνωρισμένου δικαιώματος στην εταιρεία...». 

Ο Ανδρέας Κουρής επισημαίνει ακόμη ότι ο πατέρας του είχε ζητήσει από τις 2 Ιουνίου του 2011 την παραίτηση του Κ. Γιαννίκου, ωστόσο εκείνος είχε αρνηθεί να παραιτηθεί. Επίσης διερωτάται πώς είναι δυνατόν να προέτρεψε τους Γιαννίκο και Κοσμόπουλο να μην καταβάλουν τον ΦΜΥ, από τη στιγμή που από τις 5.6.2011 με αίτησή του (που έχει επισυναφθεί στη δικογραφία) προς τη ΔΟΥ ΦΑΕΕ Αθηνών ενδιαφέρεται, όπως λέει, να πληροφορηθεί για τις υποχρεώσεις της επιχείρησης προς το Ελληνικό Δημόσιο. «Αλλωστε», συνεχίζει ο Α. Κουρής, «προσκόμισα στη δικογραφία την ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα των επιχειρήσεων, στις οποίες ηγούμην κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ως εκτελεστικός πρόεδρος του Δ.Σ. του Real Group, εκ των οποίων προκύπτει περίτρανα ότι εκεί που είχα εκτελεστική αρμοδιότητα, ουδεμία εκκρεμότητα ή καθυστέρηση υπήρχε ενώπιον του Ελληνικού Δημοσίου ή ασφαλιστικών οργανισμών». 

Πατέρας και γιος, τέλος, αναφέρονται και στο θέμα της καταβολής των 6 εκατ. ευρώ, από εκποίηση της προσωπικής τους περιουσίας, στα ταμεία του καναλιού με στόχο αυτό να συνεχίσει τη λειτουργία του. Οπως λένε, από το γεγονός και μόνο αυτό «προκύπτει κατά τρόπο μη δεκτικό οιαδήποτε αμφισβήτηση ότι θα ήταν εκ των πραγμάτων φύσει και θέσει αδύνατον να ασκήσουμε οποιαδήποτε πίεση προς τον κ. Κ. Γιαννίκο να μην καταβάλλει τον ΦΜΥ». 

Στις 17 Μαΐου

Εκτός από την παραπάνω υπόθεση, οι Γιώργος και Ανδρέας Κουρής θα καθίσουν στις 17 Μαΐου στο εδώλιο του Ζ’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας προκειμένου να δικαστούν μαζί με τον Κ. Γιαννίκο και δέκα ακόμη πρόσωπα για έκδοση και αποδοχή εικονικών παραστατικών την περίοδο 2001-03, συνολικού ύψους περίπου 30 εκατ. ευρώ, της εταιρείας Ελεύθερη Τηλεόραση Α.Ε. και δύο ακόμα συνδεόμενων με αυτήν εταιρειών. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση έχουν σχηματιστεί δύο δικογραφίες. Η πρώτη αφορά την περίοδο 2001-2003 και περιλαμβάνει κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος που αφορούν στην έκδοση και αποδοχή εικονικών παραστατικών ύψους 30 εκατ. ευρώ. 

Η δεύτερη δικογραφία που σχηματίστηκε αφορά την έκδοση εκ μέρους συνδεόμενης εταιρείας με την Ελεύθερη Τηλεόραση Α.Ε. ενός εικονικού παραστατικού που αφορά σε συναλλαγή ύψους 900.000 ευρώ το 2004. Γι’ αυτό το σκέλος έχει ασκηθεί ποινική δίωξη in rem και διενεργείται κύρια ανάκριση, στο πλαίσιο της οποίας αναμένεται να προσωποποιηθεί η κατηγορία.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ»