Το μουσείο ελιάς φιλοξενείται σε αναπαλαιωμένο λιτρουβιό στο χωριό Μακρυώτικα Πυλάρου. Το κτήριο είναι των μέσων του 19ου αιώνα και μέχρι των σεισμών του 1953 ήτανε διώροφο, ανήκε στην εκκλησιά του Αγίου Δημητρίου που εν συνεχεία το παραχώρησε στον Δήμο. Σήμερα σώζεται ο ισόγειος χώρος του λιτρουβιού με τον παρακείμενο αποθηκευτικό χώρο και τις αυλές του. Ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό μνημείο με τις πέτρινες κορνίζες γύρω από τα παραθύρια, τις έρτες στις πόρτες και τα πέτρινα σκαλιστά φορούσα που θυμίζουν την ύπαρξη του πρώτου ορόφου. Στον χώρο του μουσείου εσωτερικά και εξωτερικά έχουν αποκατασταθεί τα μηχανολογικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία του σωζόμενου εξοπλισμού στην ιστορική τους μορφή, έτσι αναδεικνύονται τα καλοπελεκημένα πέτρινα λιθάρια, οι λίμπες, οι στάσεις, τα χαράδια, τα τσόλια και τα πλιθάρια. Ακόμα οι δύο σιδερένιες «βίδες» των αρχών του 20ου αιώνα μας δείχνουν την εξέλιξη των νέων –τότε-μηχανημάτων που επέτρεπαν μεγαλύτερη παραγωγή. Έτσι προσφέρεται μια ιδέα για την εξέλιξη της τεχνολογίας της παραγωγής του λαδιού που μάλιστα υποβοηθείται με την προβολή βίντεο. Το λιτρουβιό λειτουργούσε και εξυπηρετούσε την τοπική κοινωνία έως την δεκαετία του ΄60.