Δυο πλοία που από τον τύπο της εποχής τους είχαν χαρακτηριστεί πλωτοί λαιμητόμοι, για τις παράτολμες θαλάσσιες «κόντρες» τους, με φανατικούς «οπαδούς» σα ποδοσφαιρικές ομάδες, μα και εξίσου φανατικούς ψηφοφόρους. Δεμένα δίπλα-δίπλα υποδέχονταν τον κάθε επιβάτη με πιστολιές στον αέρα αν δεν υπήρχε κοντά αστυνομία, ενώ ο ξυλοδαρμός των πληρωμάτων τους ήταν σχεδόν καθημερινό «σουξέ».

Από το βιβλίο της Ευρώπης Μοσχονά-Μαραγκάκη «ο Σατυρικός ποιητής Γεωργιος Γερ.Μολφέτας»

1. Τόπος καταγωγής: Ένας σημαντικός ναυτότοπος Η καταγωγή της οικογένειας από τα Κοριάννα της Λειβαθούς, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Εξάλλου από την περιοχή της Λειβαθούς προέρχονται οι περισσότεροι ναυτικοί με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, ενώ το νησί αποτελεί το σημαντικότερο πυρήνα ανάπτυξης της ιονίου και της εν γένει ελληνόκτητης ναυτιλίας.

Οι Κεφαλονίτες κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα ανέπτυξαν σημαντική εμποροναυτιλιακή δραστηριότητα. Οι κεφαλληνιακές οικογένειες που ασχολήθηκαν με το θαλάσσιο εμπόριο και τον εφοπλισμό υπερβαίνουν, με βάση τη νεώτερη έρευνα, τις 250. Εδώ επιλέξαμε να παρουσιάσουμε, ενδεικτικά, τις πλέον σημαντικές εξ αυτών, και συγκεκριμένα τις οικογένειες:

Επιμέλεια : Ελένη Κουρούκλη Το Ληξούρι αναμφισβήτητα αποτελεί την πόλη των γραμμάτων και των τεχνών. Ωστόσο αυτός ο τίτλος δεν δόθηκε τυχαία στο «Πίκολο Παρίσι». Ακόμα και στις χειρότερες βιοτικές και κοινωνικές συνθήκες, όπως είναι η πείνα, οι σεισμοί, οι πόλεμοι, οι Ληξουριώτες καταφέρνουν πάντα να αναδεικνύουν την εκλεπτυσμένη ευγένεια της ψυχής τους. Ο πολιτισμός αποτελεί το θεμέλιο της Ληξουριώτικης κοινωνίας. 

Ένα ντοκιμαντέρ του Γιούρι Αβέρωφ, για τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953 στην Κεφαλονιά. Παραγωγή της ANEMON Productions

112 χρόνια από το θάνατο του συμπληρώθηκαν χθες. Γεννήθηκε την 1η Μαΐου το 1811 στο χωριό Ρετσάτα, κοντά στη Ληξούρι της Κεφαλονιάς κατά την περίοδο που τα επτάνησα περνούσαν από τη γαλλική στην αγγλική "κηδεμονία". Ως γόνος πλούσιας οικογένειας γαιοκτημόνων, σπούδασε νομικά στο Παρίσι, όμως το επάγγελμα του νομικού το εξάσκησε μόνο όταν βρέθηκε σε οικονομική ανάγκη. Υπήρξε μαθητής του Ανδρέα Κάλβου, ενώ γνώρισε και τον Διονύσιο Σολωμό, κάτι που ασφαλώς επηρέασε τη μετέπειτα πορεία του.

Με το φακό της Ευτυχίας Χαρτουλιάρη - Οι πληροφορίες από την ομάδα «Τραβέρσο» Πάνω από το σύγχρονο χωριό Φάρσα σε απόσταση 9χιλ. από το Αργοστόλι, βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο παλιό χωριό. Σαν οικισμός εμφανίζεται για πρώτη φορά στα επίσημα Βενετικά έγγραφα το 1678. Κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας αποτελούσε με άλλα έξι χωριά την περιφέρεια Ποταμιανά. Καθώς η περιοχή είναι ημιορεινή, οι κύριες ασχολίες των κατοίκων ήταν η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία. Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας άρχισε και η ανάπτυξη της ναυτιλίας, η οποία μετά την ένωση των Επτανήσων αποτελούσε την κύρια πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους. Το χωριό γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, όταν με ιδιόκτητα σκάφη οι κάτοικοι μετέφεραν εμπορεύματα κυρίως από την Κέρκυρα, την Πελοπόννησο και τον Πειραιά. Το Σεπτέμβριο του 1943 η περιοχή βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, αλλά η χαριστική βολή ήρθε δέκα χρόνια αργότερα. Στις 12 Αυγούστου 1953 η ζωή του χωριού ανακόπηκε βίαια και οριστικά από τον μεγάλο καταστροφικό σεισμό που έπληξε τα νότια Ιόνια Νησιά. Οι κάτοικοι μετακινήθηκαν λίγο χαμηλότερα στην πλαγιά, όπου έχτισαν το νέο χωριό των Φάρσων. Το 2005 με πρωτοβουλία του ελληνοαμερικανού καθηγητή κ.Ζαφειράτου, ξεκίνησε μια μεγάλη και σοβαρή μελέτη ανάπλασης του χωριού, η οποία όμως δυστυχώς έμεινε ως τώρα στα χαρτιά. Σήμερα, τρεισήμισι αιώνες από τη θεμελίωση του χωριού και 60 χρόνια μετά την καταστροφή του, ο παλιός οικισμός στέκεται μοναχικός, ερειπωμένος αλλά αρκετά διατηρημένος, ώστε να αποτελεί ένα υπαίθριο μουσείο της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.