Άρθρο της Αλεξάνδρας Λάντου

Από πότε η φιλανθρωπία, η εθελοντική προσφορά και η αλληλεγγύη, επιδεικνύονται τόσο ναρκισσιστικά, ώστε να καταργείται η ουσία τους, να αναιρείται η ηθική και εκπίπτει τόσο πολύ η αξία τους;

Από πότε ο πόνος, η ανέχεια, τα κατακερματισμένα όνειρα, η χαμένη ελπίδα, συνιστούν θέαμα, βορά, σε όσους αρέσκονται να «θαυμάζουν», λαβωμένες ψυχές, με το πρόσχημα των έργων που υποστηρίζουν τον άνθρωπο;

Από πότε η «ανθρωπιά» καθίσταται γεγονός μαζικής ενημέρωσης και καθρεφτίζεται στα «ευτυχή» πρόσωπα, ταλαίπωρων προσφύγων, που αν και απώλεσαν το εισιτήριο της διαφυγής από την ανέλπιδη ζωή τους, ωστόσο «ικανοποιούνται» που εξασφάλισαν το γεύμα της ημέρας και τις πρώτες βοήθειες;

Από πότε η αρωγή, ευτελίζεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πρέπει να χρησιμοποιεί τόσο πομπώδεις παρουσιάσεις και δει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με αντικείμενο, στην κυριολεξία αντικείμενο, την ίδια την υπόσταση των συνανθρώπων μας;

Επιτέλους ας πάψουμε να γελοιοποιούμαστε όλοι!!

Συγχαρητήρια σε όλους όσους στηρίζουν τον συνάνθρωπο όπου γης. Ολόψυχα και ειλικρινή συγχαρητήρια. Ασφαλώς και ότι καλό και αγαθό, οφείλει να δημοσιεύεται και να διαδίδεται, για να μας ευαισθητοποιεί, να μας προτρέπει και να αποτελεί εφαλτήριο παρόμοιων ενεργειών από όλους μας.

Αλλά χωρίς πρόσωπα, χωρίς ονόματα.

Θα λέγαμε καταρχήν, ότι τα πρόσωπα των ευεργετών από ταπεινοφροσύνη, δεν θα έπρεπε ίσως να προβάλλονται τόσο πολύ αλλά αυτό, περιέχεται μάλλον στα ψιλά γράμματα, αποτελώντας επιλογή που αφορά στην συνείδηση και την ηθική του καθενός μας.

Σε κάθε περίπτωση όμως οφείλουμε να σεβόμαστε και να προστατεύουμε τους συνανθρώπους μας. Τα πρόσωπα «των ευεργετημένων», οι εικόνες ανυποψίαστων συνανθρώπων μας, που ανασύρθηκαν από την τραγικότητα των στιγμών και οι οποίοι πασχίζουν να συνειδητοποιήσουν τα γεγονότα, προσπαθούν να συλλέξουν τα κομμάτια τους, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκτίθενται σε δημόσια θέα.

Έχουν ερωτηθεί άραγε για αυτή τους την έκθεση; Έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση στην οποία υπέπεσαν; Είναι τελικά ευεργετημένοι ή μήπως θύματα; Θύματα της ζωής, της μοίρας, που δεν τους επέτρεψε να ξεφύγουν και όλων ημών που τους περιφέρουμε στα μέσα; Όλοι φέρουμε το βάρος των ευθυνών μας. Αυτοί που επιδιώκουν την προβολή τέτοιων θεαμάτων και εμείς που τα παρακολουθούμε συντηρώντας τα ή συναινούμε σιωπώντας σε παρόμοιες πράξεις διαφήμισης της ανθρώπινης δυστυχίας.

Ας σταθούμε επί τέλους στο ύψος των περιστάσεων, οι εποχές είναι τραγικά δύσκολες για όλους μας, ας αλληλοβοηθούμε ουσιαστικά, αθόρυβα άνευ ιδιοτέλειας.