Ρεπορτάζ –Κείμενο: Κατερίνα Φωκά – Ευαγγελία Σαμόλη

Κι όμως ετούτο το νησί δεν είναι μόνο ο Μύρτος ή η Μελισσάνη. Δεν είναι μόνο το καθάριο βαθυγάλανο της θάλασσας ή το αγέρωχο της κατάφυτης βουνοπλαγιάς.

Το «ΝΗΣΙ ΜΑΣ», δεν είναι, δεν πρέπει να είναι, μόνο τα γνώριμα και προσφιλή αλλά και τα άλλα, τα πολλά «άλλα», τα παλαιά, τα διαφορετικά, τα «νόστιμα», της γλυκιάς «επιστροφής» στα αγνά και όμορφα.

Είναι, έχουμε χρέος να δείξουμε ότι είναι και κείνα με τα οποία μεγαλώσαμε, μας μεγάλωσαν, χάραξαν την ρότα του πολιτισμού, εκείνα τα οποία ο ίδιος ο πολιτισμός τώρα, γυρεύει διψασμένα ώστε να ανασύρει την χαμένη ταυτότητά του, στο πλιάτσικο της εξέλιξης.

Στην εποχή των σύγχρονων πολύπλοκων γαστριμαργικών απολαύσεων πόσοι και πόσοι δεν αποζητήσαμε μία φέτα σπιτικό ψωμί, με τυρί και λαδάκι.
Λιτά, σαν εκείνο το γευστικό πορτραίτο, του τράτου της νόνας μας, που δεσπόζει στις θύμησες των μικράτων μας.
Λαδάκι και τυρί, δυο λέξεις και πολύ νοσταλγία. Ωστόσο δεν είναι τόσο απλό. Τούτες οι δύο λέξεις σμίλεψαν την ιστορία και την παράδοση του τόπου μας.

Συνδέθηκαν άρρηκτα με την ζωή των κατοίκων και μας άφησαν κειμήλια, τα οποία σήμερα, συνθέτουν αυτήν την διαφορετική «Κεφαλονιά» που αναζητούμε.

Αυτή την Κεφαλονιά που μπορεί και πρέπει να ξεφύγει επιτέλους από την πολυφορεμένη νησιωτική εικόνα και να αποκτήσει επιτέλους ταυτότητα και χρώμα.

Λιοτριβειά, τυροκομεία, χειρονακτικές διαδικασίες παραγωγής, αυθεντικά μεστά υλικά, γεύσεις δυσεύρετες στον κόσμο του πρόχειρου βιομηχανικού φαγητού, συνθέτουν μια παράδοση, δυνατή, ικανή, ανταποδοτική στην αναγνωρισιμότητα του τόπου μας.

Μια πρώτη προσπάθεια ξεκινά στα Διλινάτα, όπου το παλαιό ελαιοτριβείο της περιοχής, με τον παραδοσιακό εξοπλισμό λιοκόμησης θα μεταμορφωθεί τον Αύγουστο σε επισκέψιμο εκθετήριο πλουσίου φωτογραφικού υλικού και βίντεο με θέμα το Βαρελίσιο τυρί Κεφαλονιάς.
Αυτό το εξαιρετικό βαρελίσιο τυρί Κεφαλονιάς, ανωτέρας ποιότητας, ή «η φέτα» που δεν λέγεται «φέτα», αυτό το πατροπαράδοτο εκλεκτό τυροκομικό μας προϊόν, οφείλει επιτέλους να αποκτήσει την θέση που δικαιούται αλλά και να αποτελέσει δέλεαρ προσέλκυσης επισκεπτών.

Εν συνεχεία στο Μονοδέντρι, σε ένα βουκολικό τοπίο, μια πετρόκτιστη καλύβα θα αποτελέσει το «στρατηγείο» επίδειξης διαδικασιών παραδοσιακής τυροκόμησης. Το σκηνικό σχεδόν κινηματογραφικό, με όλη την μαεστρία και τα εργαλεία των πρότερων χρόνων .

Και τέλος, στο μυστηριακό περιβάλλον της Παναγιάς της Λάμιας η γιορτή της φέτας θα επισφραγίσει θεαματικά το εγχείρημα.

Φέτα, φέτα, φέτα γιατί ωρέ παιδιά μεταξύ μας, τελικά φέτα είναι κι ας την βαφτίσαμε αλλιώς. Άλλωστε είναι κοινό μυστικό, πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά!!!

Περισσότερα και θεαματικότερα στην συνέχεια!