Η βραβευμένη με όσκαρ ταινία “TheArtist” προβάλλεται στην Κεφαλονιά.

Υπόθεση: Το 1927 στο Χόλιγουντ, ο γοητευτικός Ζορζ Βαλεντίν, ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του βωβού κινηματογράφου, αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η έλευση του ήχου θα σημάνει αναπόφευκτα το τέλος της καριέρας του. Την ίδια στιγμή, η Πέπι Μίλερ, μια όμορφη, όσο και φιλόδοξη στάρλετ, την οποία ο Βαλεντίν βοήθησε στα πρώτα της βήματα, θα αρπάξει την ευκαιρία να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, καθώς εντελώς αναπάντεχα θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας, ως μία από τις πλέον υποσχόμενες εκπροσώπους του ομιλούντος κινηματογράφου. Άραγε υπάρχει πλέον η δυνατότητα να διατηρηθεί μια ειλικρινής σχέση ανάμεσά τους...;

Παραγωγή: Γαλλική Σκηνοθεσία: Μισέλ Χαζαναβίσιους
Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ντιζαρντέν, Μπερενίς Μπεζό

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ                                                            

ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ στο Δημοτικό Θέατρο «Ο Κέφαλος»                                                        

Σάββατο 17 Μαρτίου: Απογευματινή 6.00 & Βραδινή 9.00                                                      

Κυριακή 18 Μαρτίου: Απογευματινή 6.00

Πληροφορίες: 26710.25600

ΛΗΞΟΥΡΙ στο Δημοτικό Θέατρο «Το Μαρκάτο»                                                    

Παρασκευή 16 Μαρτίου: Απογευματινή 6.00 & Βραδινή 9.00                                                  

Κυριακή 18 Μαρτίου: Βραδινή 9.15                                                                        

Πληροφορίες: 26713.60952

ΠΥΛΑΡΟΣ στο Πολύκεντρο «Θέμος Ποταμιάνος»                                                            

Δευτέρα 19 Μαρτίου: Απογευματινή 7.30                                      

Πληροφορίες:26743.60200

Άρθρο του Διονύση Γαρμπή

Ορισμένες στιγμές της πορείας της χώρας μας αν τις δει κανείς από ψηλά μπορεί να διακρίνει το μονοπάτι που σχηματίζουν. Ένα μονοπάτι αποτελούμενο από πολιτικά λάθη και έλλειψη παρρησίας για διαρθρωτικές αλλαγές, χαραγμένο πάνω στις οικονομικές συνθήκες και συγκυρίες της εποχής το οποίο ξεκινά από το 1950 και καταλήγει στο μνημόνιο Νο2, αυτό λοιπόν το μονοπάτι θα προσπαθήσω να περιγράψω στις επόμενες σελίδες.

Μετά τον ΒΠΠ η Ελλάδα καθυστέρησε να αναπτυχθεί βιομηχανικά. Οι λόγοι – πέραν των εμφυλίων κλπ - ήταν η έλλειψη υποδομών, οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι, και ο «ανατολικός» τρόπος λειτουργίας του κράτους δίχως δομές στα πρότυπα των δυτικών κρατών. Βασικός όμως παράγοντας ήταν η έλλειψη υποδομών. Επιγραμματικά αναφέρω την έλλειψη τηλεφωνικών επικοινωνιών και την ελλιπή ηλεκτροτροφοδότηση με προτεραιότητα της περιοχές εκείνες που αναδείκνυαν τους πολιτικούς άρχοντες. Άλλη έλλειψη υποδομών την οποία την αντιμετωπίζουμε ακόμα και σήμερα είναι το ελλιπές αποχετευτικό δίκτυο, οι ελλιπείς λιμενικές εγκαταστάσεις, οι δρόμοι επιπέδου Ουγκάντας και άλλες πολλές (κτηματολόγιο, διαχείριση απορριμμάτων, πολεοδομικό σχέδιο κλπ) σε τεχνικό πάντα επίπεδο. Επίσης το καταρτισμένο προσωπικό της χώρας διέφυγε στο εξωτερικό, ενώ οι δυνατότητες για μόρφωση επιστημονικού αλλά και τεχνικού επιπέδου στην Ελλάδα τότε ήταν ελάχιστες, και η πανεπιστημιακή έρευνα όπως είναι σήμερα έτσι και τότε ήταν ανύπαρκτη.

Όλα τα ανωτέρω μαζί με την έλλειψη πόρων δημιούργησαν ένα άγονο έδαφος για την επιχειρηματικότητα και την βιομηχανική ανάπτυξη οι οποίες ήταν όμορες με την επιχειρηματικότητα και βιομηχανική ανάπτυξη των Βαλκανικών χωρών. Δηλαδή α) την ίδρυση μικρών επιχειρήσεων χαμηλής τεχνολογίας, προστατευμένες με δασμούς στραμμένες στην υποκατάσταση των εισαγωγών, και β) την ανυπαρξία καινοτόμων και τεχνολογικά προηγμένων επιχειρήσεων αφού δεν υπήρχε η κρατική βούληση και το τεχνικά καταρτισμένο προσωπικό. Και εννοώ λέγοντας ότι οι εταιρείες προστατεύονταν με δασμούς, ότι αν παρήγαγαν ένα προϊόν “Α” τότε η εισαγωγή του ίδιου - αντίστοιχου προϊόντος από το εξωτερικό φορτωνόταν με τεράστιους φόρους κάνοντας το προσιτό στους λίγους μόνο, οπότε η ελληνική εταιρεία είχε εξασφαλισμένη την εγχώρια αγορά τουλάχιστον.

Παράλληλα ξεκίνησε η εγκατάλειψη της αγροτικής γης και της επαρχίας γενικότερα αφού οι συνθήκες στην πόλη εξασφάλιζαν το μεροκάματο (και άλλες κοινωνικές παροχές όπως γιατρό, δάσκαλο, ηλεκτρικό, τρεχούμενο νερό κλπ). Όμως ξέχωρα από την εσωτερική μετανάστευση ακολούθησε ένα μεγάλο ρεύμα εξωτερικής μετανάστευσης και φυγής του κόσμου προς την ναυτιλία, αφού δεν υπήρχε πρωτογενής τομέας να απορροφήσει το εργατικό δυναμικό. Το ναυτιλιακό συνάλλαγμα και τα εμβάσματα των μεταναστών προς την Ελλάδα ενώ υποστήριξαν την οικοδομή στο βαθμό που μπορούσαν, χρησιμοποιήθηκαν από τους τότε πολιτικούς για να καλύψουν το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Δηλαδή για να το πω με απλά λόγια χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν την αδυναμία που είχε η χώρα να παράγει και να εξάγει προϊόντα. Αφού υπήρχε εισροή συναλλάγματος η χώρα βρισκόταν σε θετικό ισοζύγιο, όμως δεν εξήγαγε προϊόντα όπως όφειλε, αλλά ψυχές. Αυτό το γνώριζαν οι πολιτικοί αρχηγοί τότε, όμως προτίμησαν να μην κάνουν τίποτα. Δεν γίνονταν εξαγωγές γιατί οι μικρές επιχειρήσεις – βιομηχανίες που υπήρχαν τότε είχαν εξασφαλισμένη την εσωτερική αγορά, και δεν μπορούσαν να εκσυγχρονιστούν ώστε να ανταγωνιστούν σε διεθνές επίπεδο, τη στιγμή που οι υποδομές παρέμεναν και παραμένουν τριτοκοσμικές. Μέχρι το 1973 στην Ελλάδα παράγονται προϊόντα χαμηλής κυρίως ποιότητας - τα οποία δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα Ευρωπαϊκά και τα Αμερικανικά - προορισμένα μόνο για την εγχώρια αγορά προς υποκατάσταση των εισαγωγών ή προς κάποιες ανατολικές χώρες (κυρίως Αίγυπτος, Αιθιοπία, Περσία).

Η μετανάστευση έφερε μια αντίστοιχη εισαγωγή εργατικού δυναμικού από Ρωσοπόντιους, Τούρκους και Πομάκους (μέχρι τους πρόσφατους Αλβανούς και Πακιστανούς) οι οποίοι ήρθαν να αντισταθμίσουν την έλλειψη χεριών στην υποτυπώδη αγροτική παραγωγή που υπήρχε ακόμη.

Οι πετρελαϊκές κρίσεις της δεκαετίας του ’70 έδωσαν το χαριστικό χτύπημα στην μικρή βιομηχανία που υπήρχε στην Ελλάδα καθώς το κόστος των πρώτων υλών ανέβηκε ενώ το βιοτικό επίπεδο των ανατολικών χωρών που απορροφούσαν τα ελληνικά προϊόντα έπεσε μη μπορώντας να αντέξει την αύξηση στο κόστος παραγωγής τους. Στην εσωτερική αγορά πριν ακόμα την δικτατορία είχε ξεκινήσει η μαύρη αγορά, καθώς οι μισθοί κρατούνταν σε χαμηλό επίπεδο. Όμως η πτώση της αξίας της δραχμής αύξανε συνεχώς το κόστος απόκτησης πρώτων υλών και κατ’ επέκταση το κόστος απόκτησης ενός προϊόντος ανά τιμή μονάδας.

Η είσοδος της χώρας στην Ευρωπαϊκή ένωση είχε σκοπό την πολιτική αναβάθμιση (με πολιτικούς δυτικού στυλ πιο δημοκρατικούς), το δημοσιονομικό όφελος (λόγω επιδοτήσεων) και την στήριξη της βιομηχανίας λόγω διεύρυνσης του εύρους αγοράς (λόγω κατάργησης δασμών). Αντί γι αυτό όμως η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή ένωση ήρθε για να σφραγίσει το μνήμα της βιομηχανίας λόγω της απελευθέρωσης των εισαγωγών, ενώ ο πληθωρισμός χτύπησε διψήφια νούμερα, λόγω της διολίσθησης της εγχώριας παραγωγής και της δραχμής. Η βιομηχανία στην Ελλάδα τότε αποτελούταν στο 90% του συνόλου της από επιχειρήσεις ο οποίες είχαν κάτω από 5 εργαζόμενους, (μοντέλο που ισχύει μέχρι σήμερα) μη δυνάμενες να εκσυγχρονισθούν, αδύνατες να αντιμετωπίσουν τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες. Η είσοδος στην Ευρωπαϊκή ένωση διέλυσε τον πρωτογενή τομέα και την αγροτική παραγωγή με την εσφαλμένη τότε ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική) η οποία στρεφόταν υπέρ των δυτικοευρωπαίων κτηνοτρόφων πλην της εξαίρεσης της Ιταλίας και της Ισπανίας. (Οι τότε αρχηγοί της Πορτογαλίας και της Ελλάδας δεν διεκδίκησαν τίποτα τυφλωμένοι από τις επιδοτήσεις με αντάλλαγμα όμως την εκποίηση της παραγωγής στις χωματερές και την απόσυρση των προϊόντων). Οι Έλληνες αγρότες έμαθαν στην εύκολη μη ποιοτική παραγωγή αφού ούτως ή άλλως το προϊόν τους θα κατέληγε στις χωματερές ενώ αυτοί θα έπαιρναν την επιδότηση ξεκούραστα. Επίσης δεν υπήρξε υποστήριξη του αγροτικού τομέα μέσω έρευνας και βελτίωσης όπως γινόταν στο εξωτερικό, ενώ οι νέοι που θα μπορούσαν να καινοτομήσουν απομακρύνθηκαν από τη γη.

Τη δεκαετία του ’80 με την κρατικοποίηση του 90% των τραπεζών και των βιομηχανιών το έδαφος έγινε ακόμα πιο άγονο για την οποιαδήποτε ανάπτυξη αφού τότε δικαίωμα στην δανειοδότηση είχαν μόνο όσοι είχαν τις κατάλληλες πολιτικές άκρες.

Με την συνθήκη του Μάαστριχ ο πληθωρισμός συγκρατήθηκε σε μονοψήφια νούμερα, όμως το δημόσιο χρέος άρχισε να διογκώνετε και στις μέρες μας να φτάνει μέχρι το 165% του ΑΕΠ. Τη δεκαετία του ’80 με την αναδιανομή του εισοδήματος η Ελλάδα λόγω της προτίμησης που δείχνει στα Ευρωπαϊκά προϊόντα γίνετε από τις μεγαλύτερες αγορές της Ευρώπης. Στον δευτερογενή τομέα το 25% είναι αυτοαπασχολούμενοι και εργοδότες, ενώ η τυποποίηση αποτελεί το 16%. Δηλαδή συνεχίζουμε να μην παράγουμε αλλά τυποποιούμε ξένα προϊόντα, ενώ υπάρχουν πολλά μικρομάγαζα, εμπορικά κλπ και πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες (αποτέλεσμα της οικοδομικής δραστηριότητας εξαιτίας της έκρηξης του τουρισμού). Η αύξηση στον τουρισμό συνέβαλε στην αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης, αύξηση των αυτοαπασχολούμενων, στην αύξηση των εισαγωγών (πρώτες ύλες) και στην εισροή συναλλάγματος το οποίο όμως συνεχίζει παράλληλα με το ναυτιλιακό να καλύπτει την χαμηλή εισροή συναλλάγματος από τις εξαγωγές.

Η λανθασμένη πολιτική στην Ελλάδα ήταν τέτοια, που ακόμα και αυτά τα υποκατάστατα της βιομηχανίας, δηλαδή τη ναυτιλία και τον τουρισμό, δεν μπορεί να τα στηρίξει. Στη μεν ναυτιλία απαξιώνει το ναυτικό επάγγελμα και δεν το αναγνωρίζει, απαξιώνει τη ναυτική εκπαίδευση και δεν την αναγνωρίζει σαν τριτοβάθμια, η εμπλοκή του Λιμενικού σώματος με την γραφειοκρατία του την κρατά δέσμια και το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν δημιουργεί συνθήκες τέτοιες ώστε να επανεπενδυθεί το ναυτιλιακό κεφάλαιο πίσω στην Ελλάδα. Απαξιώνετε η ναυπηγό-επισκευαστική ζώνη και διαλύετε το ΝΑΤ με την εισαγωγή χιλιάδων Ρωσοπόντιων και την υφαρπαγή της περιουσίας του για την αγορά φρεγατών και άλλων υλικών με τους γνωστούς τρόπους λειτουργίας και «διαφάνειας» του ελληνικού κράτους. Το λιμενικό σώμα συνδέθηκε άμεσα με την ναυτιλία (διεθνής και εγχώρια) ενώ δεν δημιουργήθηκε ακτοφυλακή στα πρότυπα των δυτικών κρατών με την ανάλογη αποτελεσματικότητα.

Στον δε τουρισμό ο βιασμός του ελληνικού περιβάλλοντος, η έλλειψη αποχετευτικών δικτύων, ο διακοσμητικός ρόλος του ΕΟΤ, η άναρχη δόμηση, η έλλειψη καθαριότητας, η μόλυνση των θαλασσών, η τάση για ευκαιριακό κέρδος, η έλλειψη προστασίας των ιδιοκτητών των καταλυμάτων από touroperator του εξωτερικού, η έλλειψη των υποδομών (δρόμων – λιμανιών – τηλεφωνικών γραμμών – ηλεκτροδότηση - αποχέτευση), οι ανύπαρκτες συγκοινωνίες, η εγκατάλειψη των αρχαιολογικών χώρων, το μονοπώλιο της κρατικής Ολυμπιακής αλλά και η συνεχής κερδοσκοπία - αισχροκέρδεια, η έλλειψη σταθερού οικονομικού περιβάλλοντος μέχρι το σημερινό πανάκριβο Σπατόσημο, και την λειτουργία των ΤΑΧΙ συνθέτουν την επικήδειο του τουρισμού ο οποίος έχει συνεχώς μια φθίνουσα πορεία.

Στην Ελλάδα τις δεκαετίες του 1980 – 2000 συνεχίζουμε να εισάγουμε τα πάντα, και να παράγουμε ελάχιστα. Ακόμα και βασικά αγροτικά προϊόντα εισάγονται, χαρακτηριστικό παράδειγμα το γάλα για να μην αναφέρω περισσότερα. Αυτή η καταναλωτική μανία ενισχύετε περισσότερο μετά την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ όπου το φθηνό χρήμα από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα ρέει άφθονο μέσα από καταναλωτικά δάνεια με αποτέλεσμα την διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, δηλαδή το ισοζύγιο μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών. Η Ελλάδα με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 απογυμνώνετε, βρίσκετε χρεωμένη και αδυνατεί να αποπληρώσει τα δάνεια της αφού δεν εξάγει. Έρχονται στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα της όπως διεφθαρμένοι πολιτικοί, κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, κακός συνδικαλισμός, χαμηλή παραγωγικότητα, δάνεια φούσκες, μίζες κλπ και εκεί έρχεται το μνημόνιο για να την βγάλει από τη δύσκολη θέση. Όμως αυτές τις ελλείψεις το μνημόνιο προσπαθεί να τις καλύψει με την φορολόγηση. Αν υπήρχε πρωτογενής τομέας και παραγωγική δραστηριότητα ένα τέτοιο μέτρο ίσως έφερνε αποτέλεσμα. Σε μια χώρα όμως σαν την Ελλάδα όπου το 35% του πληθυσμού είναι αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, η υπέρμετρη φορολόγηση έχει σαν αποτέλεσμα την γιγάντωση της παραοικονομίας και την γενικότερη ύφεση.

Έτσι βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο όπου προσπαθεί η Ελλάδα να καλύψει τα λάθη του παρελθόντος με την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης και των συνταξιούχων καθώς αποτελούν το εύκολο θήραμα, δίχως να παρέχει συνθήκες για να μπορέσει να αναπτυχθεί επιχειρηματικά, και βιομηχανικά. Το έδαφος συνεχίζει να είναι άγονο κυρίως λόγο του αναξιόπιστου κράτους, των συνεχόμενων αλλαγών των οικονομικών συνθηκών, της φοροδιαφυγής, και της έλλειψης υποδομών. Κάθε κυβέρνηση που αλλάζει φέρνει άλλους νόμους και άλλους φόρους.

Το κόστος παραγωγής δεν μπορεί να υπολογιστεί συχνά ούτε σε επίπεδο χρόνου (παράδειγμα πέρυσι όπου το ΦΠΑ άλλαξε 3 φορές – τα τέλη κυκλοφορίας αλλάζουν ανάλογα με το δημοσιονομικό έλλειμμα κλπ) – οι ασφαλιστικές εισφορές το ίδιο. Υπάρχουν ακόμα περιοχές της χώρας όπου το internet δεν έχει φτάσει, η επικοινωνία μεταξύ της πρωτεύουσας και της πχ Πάτρας γίνεται μέσω δρόμων μονής κυκλοφορίας (έλλειψη υποδομών). Η κατάσταση συνεχίζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο καθώς οι κυβερνώντες είναι απλά ανίκανοι να διαχειριστούν γεγονότα τέτοιας τάξης μεγέθους και κάνουν σπασμωδικές κινήσεις μόνο και μόνο για να διατηρήσουν την θέση τους ή να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των πιστωτών μας. Δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και δεν χάραξαν πρόγραμμα 15-ετούς διάρκειας το οποίο να χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία στην βουλή για να περάσει, ώστε να είναι δεσμευτικό και με βάθος. (χαρακτηριστικό παράδειγμα η παιδεία όπου ποτέ καμία κυβέρνηση δεν διατήρησε το υπάρχον καθεστώς εξετάσεων ενώ το ακριβώς αντίθετο γίνετε στην Αγγλία όπου διαθέτει εκπαιδευτικό σύστημα ίδιο από την εποχή της Θάτσερ ακόμα) Έτσι κάθε 2 και 3 χρόνια ο κάθε υπουργός έφτιαχνε και μια σειρά νέων νόμων ανατρέποντας τις συνθήκες, συχνά προς το χειρότερο, ενώ στην ίδια κυβέρνηση μετά τον ανασχηματισμό οι ίδιοι νόμοι ξανά αλλάζουν, και αυτό θέλουμε να το λέμε σοβαρότητα, και σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, ανάπτυξη κλπ. Ο ασταθέστατος χώρος της παιδείας έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή ως επί το πλείστον ανθρώπινου δυναμικού δίχως πρακτικών γνώσεων δίχως το αντίστοιχο επίπεδο του εξωτερικού, με προτεραιότητα την αποστήθιση, δίχως γνώση χρήσης Η/Υ, την ανυπαρξία έρευνας, την μη σύνδεση της επιστήμης με την παραγωγή κλπ. Σε μια τουριστική περιοχή με αρκετά δωμάτια αναλόγως και του πληθυσμού της στην Κεφαλονιά το internet ήρθε μόνο όταν έγινε απευθείας παράκληση στον τότε πρωθυπουργό, νωρίτερα ο ΟΤΕ κωλυσιεργούσε για 2 ολόκληρα χρόνια, την στιγμή που στην Ευρώπη αναπτύσσονταν δίκτυα οπτικών ινών (παράδειγμα έλλειψης υποδομών και λειτουργίας του κράτους). Ένα χαρακτηριστικό της έλλειψης δομών και δαιδαλωδών διαδικασιών του κράτους είναι το γεγονός ότι πολλοί ανώτατοι αξιωματικοί των σωμάτων ασφαλείας αμέσως μετά την συνταξιοδότηση τους παίρνουν θέση διευθυντή σε μεγάλες εταιρείες. Όχι γιατί έχουν απαραίτητα τα προσόντα αλλά γιατί έχουν τις γνωριμίες και τις άκρες. Γνωρίζουν πως δουλεύει το σύστημα από μέσα και ξέρουν ποια νήματα να κινήσουν και σε ποιο υπουργείο ώστε να ξελασπώσει η εταιρεία. Για να κάνεις οτιδήποτε στην Ελλάδα δεν χρειάζονται προσόντα αλλά γνωριμίες, και αυτό είναι κάτι που ισχύει από το 1950 και μετά, δηλαδή είναι πολύ βαθιά χαραγμένο στο DNA μας.

Όλες αυτές τις αδυναμίες της χώρας έρχεται να καλύψει το νέο μνημόνιο. Δυστυχώς όμως περνώντας τον κόσμο δια πυρός και σιδήρου αφού σαν προτεραιότητα έχει τεθεί η κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας. Ελπίζω μόνο εκτός των αρνητικών που κουβαλάει μαζί του να μπορέσει να ανατρέψει και όλα εκείνα που αναφέρω παραπάνω και κρατούν δέσμια την Ελλάδα ουραγό στην Ευρωπαϊκή ανάπτυξη και πρωτοπόρο στη διαφθορά. Αν θέλουμε αυτές τις αλλαγές με αντάλλαγμα όμως την οικονομική μας επιβίωση σαν λαός και την αναδόμηση της κοινωνίας θα φανεί στις επόμενες εκλογές.

Είναι όμως οι πολιτικοί μας ικανοί να αλλάξουν οι ίδιοι αλλά και να αλλάξουν τις δομές του κράτους όπως λειτουργεί ως τώρα; Σίγουρα όχι μόνοι τους καθώς δεν έχουν δείξει τέτοια δείγματα γραφής έως τώρα αφού διατηρούν το ψηφοθηρικό τρόπο λειτουργίας τους, γι’ αυτό και βρίσκονται υπό την επιτήρηση της τρόικας. (παράδειγμα ο νόμος που πήγαν να περάσουν σχετικά με την οικονομική ενίσχυση που δέχονται και που τον απέσυραν άρον άρον.)

Η ίδια η τρόικα όμως, έχει σκοπό όντως την αναμόρφωση του κράτους και των υποδομών του, ή μόνο την αποπληρωμή των δανείων και την υφαρπαγή του φυσικού πλούτου της Ελλάδας; Και αυτό θα φανεί στις επόμενες εκλογές. Κοιτώντας όμως πίσω την ελληνική ιστορία βλέπω ότι όποτε η Ελλάδα στράφηκε προς τις μεγάλες δυνάμεις τις περισσότερες φορές προδόθηκε και αυτό φάνηκε να το ξέχασαν οι πολιτικοί μας όταν προσέτρεξαν στην Ευρώπη για δανεικά και διαγγέλματα από το Καστελόριζο.

Αν μετά τις εκλογές δούμε μια κυβέρνηση η οποία θα αρχίσει τα ίδια, στήνοντας και ξεστήνοντας υπουργεία, επιτροπές και υπηρεσίες, βολεύοντας ημέτερους και κουμπάρους, καθυστερώντας τις βαθιές τομές που χρειάζονται στη δομή του κράτους, συγκαλύπτοντας την φοροδιαφυγή, κουκουλώνοντας σκάνδαλα, εμμένοντας σε δημόσια έργα αξίας και φιλοσοφίας προηγούμενων δεκαετιών, και με τις ευλογίες της τρόικας τότε σημαίνει πως μυαλό δεν βάλαμε και πάμε γραμμή για την χρεοκοπία και το ξεπούλημα. Και αυτό γιατί η αύξηση των εξαγωγών που παρουσιάζεται τελευταία οφείλεται στην μη απορρόφηση των προϊόντων στην εγχώρια αγορά κι όχι στην εξωστρέφεια των επιχειρήσεων.

*Ο Διονύσης Γαρμπής είναι πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού

Κοινωνική Συμφωνία για την Ελλάδα στην Ευρώπη είναι το όνομα του νέου κόμματος της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη.

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα Πρωτέας στο Ζάππειο από βουλευτές αλλά και πολίτες που θέλουν να υποστηρίξουν την κίνηση αυτή.

Όπως ανακοινώθηκε, Πρόεδρος θα είναι η Λούκα Κατσέλη, Πρόεδρος της Κ.Ο θα είναι ο Χάρης Καστανίδης και μέλη της διοικούσας επιτροπής οι υπόλοιποι 5 βουλευτές, διαγραφέντες του ΠΑΣΟΚ που συμμετέχουν στην κίνηση.

Πρόκειται για τους: Λάμπρο Μίχο, Μαρία Κυριακοπούλου, Ανδρέα Τριανταφυλλόπουλο, Γιώργο Κασσάρα, και Κυριακή Τεκτονίδου. Παρόντες είναι και η Πέμυ Ζούνη και ο Σπύρος Κουβέλης ο οποίοι στηρίζουν προς το παρόν μόνο με την παρουσία τους την κίνηση.

Σύμφωνα με πληροφορίες την επόμενη εβδομάδα αναμένεται να προσχωρήσουν στο κόμμα 2 με 5 βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ.

Ήδη χθες υπέβαλλε και τυπικά την παραίτησή της από το ΠΑΣΟΚ η κα Λούκα Κατσέλη, ενώ για την δημιουργία του κόμματος κατατέθηκαν στο Πρωτοδικείο 243 υπογραφές.

Ανακοίνωση ιδρυτικής διακήρυξης της «Κοινωνικής Συμφωνίας»

Η ίδρυση της «Κοινωνικής Συμφωνίας» σήμερα Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012 προέκυψε ως αναγκαιότητα απάντησης στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας να εκφραστεί από νέου τύπου ανοιχτά και δημοκρατικά σχήματα και ως αποτέλεσμα των ριζικών μεταβολών που συντελούνται στην κοινωνική και οικονομική συγκρότηση της χώρας, καθώς και στη λειτουργία των θεσμών και του πολιτικού συστήματος.

Η «Κοινωνική Συμφωνία» φιλοδοξεί να ανταποκριθεί στο παλλαϊκό αίτημα για τη διατύπωση και υλοποίησης μιας ρεαλιστικής και συγχρόνως ριζοσπαστικής πολιτικής εξόδου από την πολύμορφη κρίση που μαστίζει την Ελλάδα.

Η «Κοινωνική Συμφωνία» δεσμεύεται να υπηρετήσει μια προοδευτική πολιτική πρόταση που θα θέσει στο επίκεντρο της την προστασία του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, που θα προάγει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Μια πολιτική εθνικής αξιοπρέπειας.

Με ιδεολογικές αρχές που εντάσσονται στην ευρωπαϊκή πολιτική παράδοση του δημοκρατικού σοσιαλισμού, με τις ιδεολογικές ρίζες της να βρίσκονται στην παράδοση του πολιτικού φιλελευθερισμού και στις κοινωνικές θεωρίες του σοσιαλισμού, με τις αξίες της να συμπυκνώνονται στις έννοιες της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της εθνικής ανεξαρτησίας η «Κοινωνική Συμφωνία» φιλοδοξεί να εκφράσει τις δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις της χώρας, της νέας γενιάς, και όλων όσων επιζητούν την πρόοδο με αξιοπρέπεια και με δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα επιδιώκει να καταστεί η συνείδηση και η διαχρονική φωνή των πιο αδύναμων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων

Πιστεύουμε ότι οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες δεν είναι μόνον απότοκες της λειτουργίας του αχαλίνωτου καπιταλισμού, αλλά και συνέπεια ενός πολιτικού συστήματος στο οποίο οι ολιγαρχίες του πλούτου, τα κλειστά κυκλώματα εξουσίας και τα εξωθεσμικά κέντρα ασκούν υπέρμετρη επιρροή. Για την προοδευτική παράταξη η πολιτική είναι υπεράνω της οικονομίας και το δημόσιο συμφέρον υπεράνω των οικονομικών ελίτ.

Υποστηρίζουμε:

• την προστασία των «δημόσιων αγαθών» τόσο στην παγκόσμια όσο και στην εγχώρια οικονομία.

• Την εξεύρεση μιας νέας ισορροπίας μεταξύ οικονομίας και πολιτικής, δηλαδή μεταξύ οικονομίας και δημοκρατίας.

Η πολιτική ταυτότητα της «Κοινωνικής Συμφωνίας» και ο προγραμματικός λόγος της πρέπει να απαντούν σε δύο κορυφαία ερωτήματα:

α) Μπορεί να υπάρξει μια ρεαλιστική πολιτική εξόδου της χώρας μας από την κρίση, πέρα από τα διλήμματα περί «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» και τις θεωρίες των «μονόδρομων»;

β) Ποια είναι τα περιθώρια ρύθμισης και οργάνωσης των αγορών, ώστε να προάγεται το δημόσιο συμφέρον και η Δημοκρατία;

Επιτακτικό στόχο της πολιτικής μας, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, αποτελεί η έξοδος της χώρας μας από την κρίση, με την εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανασυγκρότησης το οποίο ανατρέπει τη συλλογιστική της μονόπλευρης λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης και προωθεί την πολιτική των εθνικών ισοδυνάμων που αντιρροπούν τον αρνητικό προσανατολισμό του Νέου Μνημονίου.

Μόνο έτσι θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, η έξοδος από την κρίση και την υπερχρέωση και η σωτηρία της πατρίδας μέσα από ανοδικούς ρυθμούς ανάπτυξης και πολιτικές κοινωνικής προστασίας που μπορούν να επιτευχθούν και να υλοποιηθούν εντός της Ευρωζώνης σε συνθήκες νομισματικής σταθερότητας και εθνικής ασφάλειας.

Το Εθνικό Σχέδιο Οικονομικής Ανασυγκρότησης συνοδεύεται από πολιτικές που προωθούν:

• Την αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος και του κράτους

• Τη βιώσιμη ανάπτυξη με απασχόληση και κοινωνική δικαιοσύνη

• Μια εθνική στρατηγική σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον

• Συμμαχίες για μία προοδευτική Ευρώπη

Στο εγχείρημα της «Κοινωνικής Συμφωνίας» καλούνται να συμβάλουν όλοι όσοι κρατούν αποθέματα πίστης στις δυνατότητες του έθνους και των Ελλήνων πολιτών. Όλοι όσοι εξακολουθούν να βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια εκείνου που επιθυμεί να ανατρέψει κάθε τι δυναστικό και απαξιωτικό για την ανθρώπινη ύπαρξη και όχι με τα μάτια του κυνικά συμβιβασμένου. Καλούνται να συμμετάσχουν αυτοί που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως τη διαρκή μάχη για τη βελτίωση της ανθρώπινης μοίρας και όχι αυτοί που την αντιλαμβάνονται ως τεχνική της εξουσίας, δόλιων προσωπικών συμβιβασμών και απονομής προνομίων. Καλούνται να συμμετάσχουν όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να επινοήσουμε ένα μέλλον διαφορετικό, χωρίς προσχεδιασμένες αλήθειες, ένα μέλλον φτιαγμένο με μέτρο την ανθρώπινη αξίωση για ευημερία με δικαιοσύνη και όχι προεξοφλημένο από την απληστία της αγοράς.

Για τις προοδευτικές δυνάμεις, η κοινωνία και η δημοκρατία είναι υπεράνω των αγορών. Ο Ελληνικός Λαός πάνω από τους κερδοσκόπους και τα παιχνίδια τους. Οι αγορές είναι ένα εργαλείο στα χέρια της κοινωνίας και της δημοκρατίας για την επίτευξη κοινωνικών και οικονομικών στόχων.

Θέλουμε να αλλάξουμε την πολιτική και την Ελλάδα, να δώσουμε πνοή στην κοινή επιθυμία για κάτι καλύτερο.

Πηγή: newsit.gr

     «Είναι η σημαντικότερη και η πιο οργανωμένη προσπάθεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και είμαι σίγουρος ότι οι καρποί που θα δρέψουμε θα είναι σημαντικοί».

   Αυτό δήλωσε σήμερα, κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου, ο Αντιπεριφερειάρχης Κέρκυρας και Πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού και Πολιτισμού, Χρήστος Σκούρτης, με αφορμή τη συμμετοχή της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων σε road show και άλλες εκδηλώσεις στην Αυστραλία, με στόχο την προβολή των νησιών.

   Στη συνέντευξη παραβρέθηκαν και τα μέλη του δικτύου «Η Κέρκυρα παράγει», Σπύρος Καλούδης, Σπύρος Γραμμένος και Άρης Μαυρομάτης.

   Ο κ. Σκούρτης, αναφερόμενος στις λεπτομέρειες αυτού του ταξιδιού, τόνισε ότι το ταξίδι στην Αυστραλία πραγματοποιείται και μετά από αίτημα της ομογένειας και είναι η σημαντικότερη και η πιο οργανωμένη προσπάθεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και είμαι σίγουρος ότι οι καρποί που θα δρέψουμε θα είναι σημαντικοί».

Στόχος οι 650.000 Αυστραλοί τουρίστες που πάνε Ιταλία να έρθουν και στα Επτάνησα

   «Κάθε χρόνο», πρόσθεσε ο Αντιπεριφερειάρχης, έρχονται στο Αιγαίο 150.000 τουρίστες από την Αυστραλία, ενώ 650.000 Αυστραλοί τουρίστες, ετησίως, επισκέπτονται τη γειτονική Ιταλία και αυτοί είναι ο στόχος μας.

   Τώρα, με τις πολλές απευθείας αεροπορικές πτήσεις από την Ιταλία προς τα Επτάνησα, τη Ζάκυνθο, την Κεφαλονιά και την Κέρκυρα, είναι ευκαιρία να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για σπαστές διακοπές, ώστε να επισκέπτονται και τον τουριστικό μας προορισμό και υπάρχει ήδη συνεργασία με tour operators για να προωθήσουμε μια ανάλογη δράση».

Το πρόγραμμα

   Όσον αφορά το πρόγραμμα της Επτανησιακής αποστολής στην Αυστραλία ο κ. Σκούρτης είπε μεταξύ των άλλων: «Το ταξίδι στην Αυστραλία θα διαρκέσει 10 μέρες και θα συμμετάσχουμε σε road show σε Σίδνευ και Μελβούρνη.

     Στις 17 και 18 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί η έκθεση στη Μελβούρνη όπου θα συμμετέχουμε σε περίπτερο, σε συνεργασία με το Εμπορικό Ελληνοαυστραλιανό Επιμελητήριο.

   Στο πλαίσιο αυτό θα γίνουν διάφορες εκδηλώσεις, θα υπάρχει χορευτικό συγκρότημα από ομογενείς που θα χορέψουν επτανησιακούς χορούς, θα μοιραστούν επτανησιακά προϊόντα, ενώ θα δοθούν δύο διαλέξεις με ομιλητές την Περιφερειακή Σύμβουλο από την Κεφαλονιά, Τζόγια Γρουζή και εμένα».

Στις 19 Μαρτίου στη Βικτώρια στην αίθουσα της Κεφαλλονίτικης κοινότητας θα πραγματοποιηθεί ημερίδα στην οποία ομιλητές, εκτός των άλλων, θα είναι και η κ. Τζόγια Γρουζή, η οποία θα αναπτύξει το θέμα σχετικά με την Επτανησιακή γαστρονομία, ο κ. Ακης Βασιλειάδης θα μιλήσει για τις επενδυτικές δυνατότητες στα Επτάνησα και εγώ θα μιλήσω με θέμα τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, ως εναλλακτικές μορφές τουρισμού.    

Στις 24 και 25 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί η έκθεση στο Σίδνευ σε συνεργασία με τον ΕΟΤ. Από την Ελλάδα θα συμμετάσχει μόνο η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων».

Είναι συνήθης τακτική των πολιτικών προσώπων όσων δεν έχουν επιχειρήματα για να απαντήσουν σε μία δημόσια κριτική που τους ασκείται να καταφεύγουν σε αθλιότητες και εξυπνακισμούς προσπαθώντας «να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα» κατά το κοινώς λεγόμενο.

Τέτοια ακριβώς είναι και η απάντηση του περιφερειάρχη κ. Σπύρου στην παράταξη μας στην κριτική που του άσκησα με για την υπόθεση των υδρογονανθράκων στο Ιόνιο ότι α) επί δεκαπέντε μήνες ουδέν ουσιαστικόν έπραξε παρά τις συνεχείς οχλήσεις μας και β) όταν επιτέλους ενεργοποιήθηκε, αντί να απαιτήσει από τον υπουργό ισότιμη μεταχείριση και συμμετοχή του υπουργού σε συνεδρίαση του Π.Σ. όπως έγινε στην Πάτρα, κατάπιε την προσβολή και προτίμησε την συζήτηση στο γραφείο του υπουργού που δεν πρόκειται να δεσμεύσει κανένα.

Παρακάμπτοντας λοιπόν την ουσία της κριτικής μας ο κ. Σπύρου αποφεύγει να απαντήσει για ποιο λόγο δεν επέμεινε σε μία συζήτηση στο Π.Σ. με ανοιχτό και δημοκρατικό διάλογο και την παρουσία των πολιτών;

Μήπως καλύπτει και ο ίδιος τις επιλογές του κ. Μανιάτη να δώσει τα αντισταθμιστικά στην Πάτρα; Μήπως είναι και επιλογή της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και ο κ. Σπύρου θέλει να καλύψει το κόμμα του;

Μήπως φοβάται ότι σε αυτήν την δημόσια συζήτηση θα αποκαλυφθεί πανηγυρικά η δική του απραξία και πολιτική ανικανότητα να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των Επτανήσων;

Εμείς κ. Σπύρου σας επιστρέφουμε την ¨πρόσκληση¨ σας να παρευρεθούμε στην συνάντηση στο γραφείο του υπουργού.

Η πολιτική των ¨κλειστών τοίχων¨ είναι δική σας επιλογή.

Η ΑΝ.Α.Σ.Α σας περιμένει στο Π.Σ. και στο λαό, εκεί θα δώσετε εξηγήσεις.

Όσο για τους εξυπνακισμούς και τους άθλιους υπαινιγμούς σας σας αφιερώνουμε μία ιστορική φράση: «Σοφοίς τε και ανοήτοις, οφειλέται εσμέν»

                                     Θεόδωρος  Γαλιατσάτος

                                 Περιφερειακός σύμβουλος

                                 Επικεφαλής της ΑΝ.Α.Σ.Α

Αναζητείται ένας 45χρονος υπήκοος Αλβανίας.

Εξιχνιάστηκε χθες Τρίτη (13-03-2012) από το Τμήμα Ασφαλείας Αργοστολίου Κεφαλληνίας η κλοπή που έγινε το χρονικό διάστημα από 10 έως 12-03-2012 στον Καραβάδο Κεφαλονιάς και σχηματίσθηκε δικογραφία σε βάρος ενός 45χρονου υπηκόου Αλβανίας.

Από την κατάλληλη αξιοποίηση των στοιχείων της αστυνομικής έρευνας   προέκυψε ότι ο 45χρονος αφαίρεσε από οικοδομή στον Καραβάδο Κεφαλονιάς οικοδομικά εργαλεία αξίας (1.600) ευρώ τα οποία βρέθηκαν σε οικοδομή στα Βλαχάτα Κεφαλονιάς.

Η δικογραφία που σχηματίσθηκε θα αποσταλεί στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Κεφαλληνίας.

Ανακοίνωση εξέδωσε ο συνδυασμός του Μάρκου Κοτσιλίνη «Νέα Εποχή για την Κεφαλονιά», στην οποία τονίζει τα εξής:

«Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 12-03-2012 ζητήσαμε από τον  κ. Δήμαρχο τουλάχιστον ενημέρωση για έργα αρμοδιότητας Δήμου, που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, με πρόσφατη απόφαση του υφυπουργού Ανάπτυξης.

- Επειδή αυτό δεν κατέστη δυνατόν,

- Επειδή πλέον στο Δ.Σ. η ενημέρωση και ο έλεγχος της δημοτικής αρχής ουσιαστικά έχει καταργηθεί, λόγω του απαράδεκτου κανονισμού λειτουργίας,

- Επειδή πλέον στο Δ.Σ. δεν υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη και δεν ενημερώνεται πλήρως ο λαός,

Δημοσιεύουμε τις δικές μας απόψεις και περιμένουμε απάντηση.

Σύμφωνα λοιπόν με την δική μας έρευνα, από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2012, αντιστοιχεί   για δημόσιες επενδύσεις της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων ποσόν 4.500.000,00 €.

Το ποσό αυτό μπορεί και πρέπει να εκταμιευτεί φέτος.

Το ποσό αυτό κατανεμήθηκε από τον κ. Περιφερειάρχη στα νησιά, με πρώτη την Κεφαλλονιά, όπου θεώρησε ότι της αντιστοιχεί ποσό 1.000.000,00 €. Ακολούθως, προφανώς σε συνεννόηση με τον κ. Δήμαρχο, έστειλε τη λίστα των έργων στο Υπουργείο Ανάπτυξης, όπου δημοσιεύτηκε η κατανομή.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, προκύπτουν τα εξής ερωτήματα:

- Ποίος απεφάσισε ότι η Κεφαλλονιά συμμετέχει στην Περιφέρεια με ποσοστό 22,2% ;

- Με ποίο προγραμματισμό-αποφάσεις ή συζητήσεις προτάθηκαν τα συγκεκριμένα έργα;

- Ποία η ωριμότητα των συγκεκριμένων έργων, ώστε να είναι δυνατή η απορρόφηση των χρημάτων ;

- Αν δεν είναι ώριμα τα έργα και απαιτούν δαπανηρές και χρονοβόρες μελέτες, γιατί δεν προτιμήθηκαν έργα μακράς πνοής, αναπτυξιακά, π.χ. το   σπηλαιολογικό πάρκο της Σάμης, για το οποίο η δημοτική αρχή έχει δεσμευτεί ότι θα το χρηματοδοτήσει από άλλους πόρους ;

- Ασχολήθηκε η Δημοτική αρχή με έργα που είναι ήδη ενταγμένα στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων της Περιφέρειας (ΣΑΕΠ 022)   π.χ. Η ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής του Μύρτου ;

- Σε εποχές δύσκολες, όπου όλοι καταδικάζουν το πελατειακό κράτος, εξακολουθεί να υπάρχει ρόλος διαφόρων παραγόντων, οι οποίοι «δι ενεργειών τους» δίνουν χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό; Εξ όσων γνωρίζουμε, τα χρήματα θα έρχονταν, χωρίς να παραγνωρίζουμε τις καλές υπηρεσίες οποιουδήποτε.

Άποψή μας είναι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση σχεδιάζει, προγραμματίζει, διεκδικεί, συνεργάζεται. Είναι έτοιμη, ώστε, όταν της ζητηθεί, καταθέτει τις προτάσεις της. Πέρασαν οι εποχές των σωτήρων.

Για να προλάβουμε ενδεχόμενες κριτικές, δηλώνουμε ξεκάθαρα, πως είμαστε θετικοί και συμβάλλουμε στην υλοποίηση έργων, χωρίς μίζερες λογικές.

- Εκείνο που χρειάζεται είναι η εργασία, ο προγραμματισμός και η ιεράρχηση.

- Εκείνο που δεν χρειάζεται είναι η επικοινωνιακή εκμετάλλευση».

Από το γραφείο Τύπου

Μυρίζει άνοιξη, όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις τις τελευταίες μέρες. Μυρίζει άνοιξη και το βλέπεις και από αυτά τα υπέροχα λουλούδια που λες και έβαλαν... πλώρη για τον ουρανό.

Με τον φακό της Ευτυχίας Χαρτουλιάρη. 

Μετά τη χαρτογράφηση της... στεριάς, έρχεται η χαρτογράφηση της θάλασσας!

Το Google Earth πρωτοπορεί για μία ακόμη φορά, προσφέροντας στους χρήστες του ένα μοναδικό θέαμα στο βυθό! Μέχρι πρόσφατα οι κάμερες του Google κατέγραφαν τους δρόμους των πόλεων ανά τον κόσμο, όμως πλέον φαίνεται πως τίποτα δεν τους σταματά για να κατακτήσουν και το βυθό!

Η εταιρεία Mountain View ανακοίνωσε τη φωτογραφική χαρτογράφηση του κοραλλιογενούς οικοσυστήματος της Αυστραλίας. Μέσω του Google Εarth θα μπορεί κανείς να θαυμάσει το μεγαλείο αυτό της φύσης, που θα αποτυπωθεί σε περισσότερες από 50.000 λήψεις, σε είκοσι διαφορετικά σημεία, καλύπτοντας έκταση 2.000 χιλιομέτρων. Για τα πιο μεγάλα βάθη θα χρησιμοποιηθούν υποβρύχια ρομπότ.

Πηγή: e-radio.gr

Απέχουν αύριο Πέμπτη και μεθαύριο Παρασκευή από τα καθήκοντά τους οι δικηγόροι της Κεφαλονιάς, αλλά και της υπόλοιπης χώρας.

Το Σάββατο θα συνεδριάσει η ολομέλεια του δικηγορικού συλλόγου, ώστε να αποφασίσουν τις περαιτέρω κινητοποιήσεις τους.