Βρέθηκα για 6 ημέρες στην Κάτω Ιταλία και στην Σικελία.

Το ταξίδι ήταν εξαιρετικό με την σχετική ταλαιπωρία που έχουν όλα τα οδικά ταξίδια.

Η χαρά όμως για την αποκοπή από την καθημερινότητα υπερτερεί της κούρασης.

Θεωρώ ότι πολλοί από εσας έχετε ταξιδέψει στην γειτονική χώρα.

Εγώ το έκανα για πρώτη φορά.

Σταχυολογώντας μερικά σημεία θα τόνιζα μερικά όπως....

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η Σικελία.

Την γυρίσαμε σχεδόν όλη.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον μου έκανε το ανάγλυφο τοπίο, αφού οι λόφοι και τα βουνά διαδέχονται το ένα το άλλο.

Δεν έχει πεδιάδες και είναι πραγματικά κατάφυτη.

Οι καλλιέργειες όλων των ειδών με άφησαν άφωνο.

Ατελείωτες εκτάσεις με ελιές, πορτοκαλιές, αμπέλια, κεράσια, στάρια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ακόμα και στα πιο απίθανα και δύσβατα μέρη βλέπεις το τοπίο καλλιεργημένο!

Ότι δεν είναι δασώδες είναι καλλιέργεια.

Με μια απλοική προσσέγγιση θα έλεγε κάποιος ότι η Σικελία ζεί και αναπνέει για τον πρωτογενή τομέα.

Παρότι η ακτογραμμή της είναι εξαιρετική και πολυχιλιομετρική δεν εμφανίζει την τουριστική εικόνα που θα περίμενε κανείς.

Υπάρχει τουριστική ανάπτυξη αλλά υπολείπεται σαφώς και σε ποσότητα και σε ποιότητα από ένα Ελληνικό νησί.

Αντίθετα εντύπωση κάνει η ατελείωτη δόμηση.

Συστάδες πολυκατοικιών(ελάχιστες οι μονοκατοικίες) οι οποίες δεν σταματούν καθόλη την οδική ακρογραμμή.

Είναι μάλλον αναμενόμενο εάν αναλογιστούμε ότι ένα νησί λίγο μεγαλύτερο από την Πελοπόνησο έχει 5,5 εκατομμύρια κατοίκους.

Οι άνθρωποι μάλλον απόμακροι.

Αυτή η περιβόητη ζεστασιά των Σικελών μάλλον εμένα δεν με ζέστανε αρκετά.

Τυπικότητα και ελάχιστα Αγγλικά συνόδευαν ένα μάλλον ψυχρό θυμικό.

Στην Κάτω Ιταλία τα πράγματα δεν αλλάζουν ριζικά.

Στην περιοχή της Καλαβρίας εξώφθαλμη η απαράδεκτη εικόνα των σκουπιδιών.

Βουνά ρύπανσης ατάκτως ερημένα μέσα στις πόλεις.

Εντυπωσιάζει το οδικό δίκτυο.

Ατελείωτα τούνελ καλοσυντηρημένα διαδέχονται το ένα το άλλο.

Οι αυτοκινητόδρομοι μεγάλοι με σωστή διαγράμμιση, επαρκή φωτισμό και άψογη σήμανση.

Τα όρια ταχύτητας καλά μελετημένα και συνεχείς παρακάμψεις λόγω των συνεργείων συντήρησης.

Παντού στηθαία και στην μέση και στις άκρες για προστασία.

Πραγματικά ντράπηκα για άλλη μια φορά σκεφτόμενος τον δικό μας δρόμο Πάτρα -Πύργος.

Επισκεφτηκαμε κι ένα χωριό της Νότιας Ιταλίας με Ελληνικό χρώμα.

Δύο κύριοι μας υποδέχτηκαν στο χωριό και σε μια αίθουσα που έχουν μετατρέψει σε Ελληνική φωλιά μας μίλησαν Ελληνικά(!!), τα ονομαζόμενα και Γρίκο.

Είναι ότι απέμεινε απο την μετάδοση της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας από στόμα σε στόμα έως σήμερα.

Μας μίλησαν όμορφα και ζεστά, μας απήγγειλαν ποιήματα και γέμισαν συγκίνηση τον χώρο.

Εξαιρετική εμπειρία.

Όσον αφορά τις πόλεις και τα χωριά χαρακτηριστική είναι η παρουσία σε όλα του λεγόμενου ιστορικού κέντρου.

Σε καμία πόλη δεν καταστράφηκαν τα παλαιά κτίρια.

Παρέμειναν, συντηρήθηκαν και δεσπόζουν αγέρωχα σε κεντρικά σημεία του αστικού ιστού.

Μεγάλες πλακόστρωτες πλατείες τα περιβάλλουν δημιουργώντας εντυπωσιακές εικόνες.

Μερικές πιο απλοικές παρατηρήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος είναι η ελλιπέστατη γνώση Αγγλικών, το μικρό ποσοστό καπνιζόντων, η ησυχία στους δρόμους, η αυστηρή τήρηση των μέτρων για τον covid, οι εφάμμιλες με τις δικές μας τιμές των προιόντων, οι στυλάτοι και καλοντυμένοι κάτοικοι και η μή κατάληψη των πεζοδρομίων και των πεζόδρομων από την πραμάτεια των καταστηματαρχών(το κατάστημα αρχίζει και τελειώνει στην πόρτα του και όχι στο πεζοδρόμιο).

Δεν διέκρινα στην Νότια Ιταλία, όπως και στην Σικελία καμία οικειότητα στην συμπεριφορά των ανθρώπων.Πιο πολύ προσομοίαζε η συμπεριφορά με Σκανδιναβούς παρά με Ιταλούς.Θα έλεγα ότι διακρίνει κανείς έναν υφέρπον σνομπισμό και μια αφ'υψηλού αντιμετώπιση που μπορεί να καταντήσει εκνευριστική.

Η τελική αποτίμηση θετική.

Δεν είναι ένα ταξίδι που θα σε συγκλονίσει αλλά δεν θα σε αφήσει και αδιάφορο.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Υ.Γ1 Μεταξύ των συνταξιδιωτών μου ήταν και η Κυρία Άννα Ζαπάντη.

Με αφορμή την συζήτηση που έχει γίνει για το γηροκομείο θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο.

Λόγω επαγγέλματος έχω επισκεφθεί το γηροκομείο δεκάδες φορες(συμπεριλαμβάνω και τον Αγιο Ανδρέα).

Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τα 3 εκατομμύρια δολλάρια, η Κεντρική Τράπεζα, τα υπουργεία και ο πολιτικός σκεπτικισμός.

Στέκομαι μόνον σε αυτά που έχω βιώσει στο γηροκομείο.

Ποιά είναι αυτά?

Πολιτισμός, καθαριότητα, αξιοπρέπεια, αγάπη, συμπόνια, αλληλεγγύη και χαρά.

Ναι χαρά!!

Οι ηλικιωμένοι τρόφιμοι πίνουν νερό στο όνομα της κυρίας Ζαπάντη αλλά και σε όλου του προσωπικού.

Έχω δεί με τα μάτια μου πολλάκις τον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι του γηροκομείου καθημερινά για να λειτουργούν όλα στην εντέλεια.

Τόσο η Κυρία Ζαπάντη όσο και η προισταμένη αλλά και όλο το προσωπικό ματώνουν πραγματικά.

Γνωρίζοντας την κυρία Άννα και προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια θεωρώ ανέντιμη και ανήθικη την επίθεση που δέχτηκε.

Καλό είναι λοιπόν άνθρωποι που δεν έχουν περάσει καν την είσοδο του γηροκομείου να είναι ιδιαίτερα φειδωλοί και προσεκτικοί στις κρίσεις τπθς.

Υ.Γ.2 Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο ταξιδιωτικό γραφείο για την άψογη οργάνωση, στον ξεναγό, στον ακούραστο οδηγό μας τον Βαγγέλη, σε όλους τους συνταξιδιώτες μου και φυσικά στον πατέρα μου για την ζεστή παρεούλα του.

Αναστάσιος Μαρκάτος