Ανάρτηση του Τηλέμαχου Μπεριάτου:

Είμαστε μόνο επισκέπτες και πρέπει να δείχνουμε σεβασμό στις μεγαλύτερες από εμάς δυνάμεις αυτού του κόσμου..

Με μόνο σκοπό την κατανόηση των δύσκολων συνθηκών που επικρατούν στον βυθό των θαλασσών και την προσοχή και σοβαρότητα που απαιτεί η ενασχόληση με «αφιλόξενα» περιβάλλοντα (με την έννοια των δυσμενών για τον άνθρωπο συνθηκών) και την απαραίτητη προσκόλληση σε διαδικασίες και πρωτόκολλα ασφαλείας, επιχειρείται μια σύντομη ανάλυση τεχνικών και οργανωτικών διαστάσεων του πρόσφατου περιστατικού στο ναυάγιο του Τιτανικού (με κάθε σεβασμό στους αρμόδιους επιστήμονες, στις προσπάθειες των διασωστών και σε όλα τα ανθρώπινα δράματα που συνέβησαν πρόσφατα και δυστυχώς θα εξακολουθούν να συμβαίνουν).

Κόπωση υλικών

Στους τεχνικούς κλάδους υπάρχει η έννοια της «κόπωσης των υλικών» που μελετά την δημιουργία και διάδοση ή επέκταση μικροσκοπικών ρωγμών για παράδειγμα, σε κάθε υλικό. Κανένα υλικό δεν είναι «θεϊκό και τέλειο», στην εσωτερική μοριακή δομή κάθε υλικό έχει ατέλειες, και με κάθε κύκλο φόρτισης δημιουργούνται μικροσκοπικές ρωγμές που μεγαλώνουν και κάποια στιγμή φτάνουν σε μεγέθη που επηρεάζουν την αντοχή του υλικού και μπορεί να οδηγήσουν σε αστοχία του δομικού μέλους. Ένα καθημερινό παράδειγμα είναι η φθορά των ελαστικών του αυτοκινήτου μας, κάθε φορά που οδηγάμε φθείρονται λίγο-λίγο, αν και από μέρα σε μέρα δεν μας κάνει διαφορά, αν τα συγκρίνουμε σε φωτογραφίες έναν χρόνο μετά, θα δούμε την τεράστια συγκριτικά φθορά που έχουν υποστεί.

Κάθε φορά που κάνουμε χρήση σε ένα μηχανικό κατασκεύασμα και αυτό λειτουργεί υπό κάποιου είδους φορτίο (είτε φορτώνεται με βάρος, είτε του ασκούνται δυνάμεις, είτε ακόμη δέχεται θερμική φόρτιση δηλαδή θερμαίνεται και ψύχεται σημαντικά), βιώνει τουλάχιστον έναν κύκλο φόρτισης. Και κάθε φορά τα υλικά δουλεύουν, ζορίζονται και φθείρονται. Για αυτό προβλέπονται εκτός του προσεκτικού σχεδιασμού, έλεγχοι των δομικών στοιχείων και των μηχανικών μερών ανά τακτά διαστήματα, κάτι που βλέπουμε συχνά και είναι πιο γνωστό στην αεροπορική βιομηχανία με τον έλεγχο των πτερύγων (ως πιο γνωστό, αλλά και άλλων μερών) των αεροσκαφών.

Ενδεικνυόμενος τρόπος χρήσης

Στην αυτόνομη κατάδυση, σε συνήθη χρήση γεμίζουμε τις φιάλες που περιέχουν ατμοσφαιρικό αέρα, στα 225 bar περίπου (αυτή είναι η «πίεση λειτουργίας»), την στιγμή που η πίεση στην οποία οι φιάλες ελέγχονται ανά τακτά διαστήματα είναι 300 bar («πίεση δοκιμής»), δηλαδή στην καθημερινή συνήθη χρήση τις «δουλεύουμε» στο 75% της πίεσης στην οποία δοκιμάζονται τακτικά.

Το συγκεκριμένο βαθυσκάφος καταδυόταν (όσες φορές πρόλαβε να πάει, περίπου 30 όπως λέγεται) στα 3800μ. περίπου, με μέγιστο βάθος τα 4000μ. Αυτό όμως είναι εκτιμώμενο βάθος (θεωρητικά υπολογισμένο), και όχι μέγιστο βάθος κατόπιν δοκιμής. Οπότε το «δούλευαν» στο 95% του μέγιστου θεωρητικού βάθους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κόπωση των υλικών και δομικών μερών, σε μια κατασκευή η οποία δεν έχει προηγούμενο σχεδιασμού αλλά και χρήσης σε τέτοιες ακραίες συνθήκες.

Πρωτόκολλα λειτουργίας και Διαδικασίες ασφαλείας

Τι πρέπει να κρατήσουμε από τα παραπάνω, ότι τα υλικά δεν θα είναι ποτέ τέλεια, όπως ποτέ δεν θα μπορέσει ο άνθρωπος να κυριαρχήσει στις δυνάμεις της φύσης. Έχουμε καταφέρει φανταστικά, απίστευτα πράγματα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε μόνο επισκέπτες, είτε στον ουρανό, είτε στο διάστημα, είτε στον βυθό. Και όμως ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτός μας, η επιπολαιότητα, η αλαζονεία, ο εφησυχασμός.. Οι ενδεικνυόμενες διαδικασίες και πρωτόκολλα λειτουργίας και ελέγχου, όπως και ο εξοπλισμός, εκπαίδευση, σχέδια και ασκήσεις έκτακτης ανάγκης δεν περισσεύουν και δεν πρέπει να παραγκωνίζονται ποτέ..