Τώρα που πέρασαν μερικές μέρες και καταστάλαξε ο μετεκλογικός κουρνιαχτός μπορούμε να πούμε, χωρίς φόβο και πάθος, λίγα πράγματα γύρω από τον τρόπο διεξαγωγής τους και άλλα παρεμφερή.

Έχοντας ζήσει για πάνω από 40 χρόνια στο εξωτερικό (στη χώρα της ευνομίας, την Αυστραλία) και έχοντας αφουγκραστεί από κοντά ως δημοσιογράφος τους καημούς και τους πόθους της μεγάλης ομογένειας των Αντιπόδων, είμαι πιστεύω σε θέση να εκφράσω ορισμένες σκέψεις για τον τρόπο που η κάθε ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον απόδημο ελληνισμό. Κοντολογίς ευκαιριακά.

Περίτρανη απόδειξη τούτου αποτελεί και η διατυμπανισμένη από την κυβέρνηση και ΟΛΑ τα ελλαδικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης συμμετοχή των αποδήμων στις εκλογές.

Ουδέν φαιδρότερο τούτου!

Για ποια συμμετοχή μίλησαν;

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι εκτός συνόρων διαβιούν 10 εκατομμύρια ομοεθνείς. Μια παλαιότερη εκτίμηση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού ανέφερε 5 εκατομμύρια σε 140 χώρες! Εγώ σας λέω ότι οι απόδημοι που έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν δικαίωμα ψήφου είναι 2 εκατομμύρια.

Τι έγινε στις εκλογές του Μαϊου και της 25^ης Ιουνίου;

Από τους 25.500 εγγεγραμμένους προσήλθαν στις 25 Ιουνίου στις κάλπες οι 17.300, δηλαδή ποσοστό 70%.

Ψήφισαν 17.300, που σημαίνει ούτε ένας στους χίλιους αν λάβουμε υπόψη τα 2 εκατομμύρια που προανέφερα. Προς τι λοιπόν οι τυμπανοκρουσίες; Πρόκειται για μια φαρσοκωμωδία που οφείλεται στην παντελή έλλειψη οργάνωσης.

Στήθηκαν διάφορα εκλογικά κέντρα που για τους περισσότερους απαιτούσε μεγάλο ταξίδι προκειμένου να πάνε να ψηφίσουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που αναφέρθηκε στις εφημερίδες: Ομογενείς από την Αλβανία έπρεπε να πάνε στη Βουλγαρία για να ψηφίσουν και όχι δίπλα στα Ιωάννινα! Καταστάσεις για γέλια και για κλάματα!

Τι θα μπορούσε να γίνει; Απλά να καθιερωθεί η επιστολική ψήφος – μέθοδος που έχει εφαρμοστεί πριν δεκαετίες σε πολιτισμένες χώρες – ή η πιο πρόσφατη μέθοδος της ηλεκτρονικής ψήφου.

Θα μου πείτε ότι ζητάω πολλά από ένα κράτος που διέπεται από την άκρατη γραφειοκρατία.

Οι Έλληνες εθνοπατέρες είναι… μάνες για να κάνουν τα εύκολα δύσκολα. Αδυνατούν ακόμα και να αντιγράψουν!

Μου δίνεται η εντύπωση ότι οι εθνοπατέρες μας καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες προκειμένου να περιπλέκουν τα πράγματα.

Με την επιστολική ή ηλεκτρονική ψήφο θα έλυναν και το πρόβλημα της μετακίνησης των λεγόμενων ετεροδημοτών. Γιατί δηλαδή πρέπει ο καθένας να αφήνει τις δουλειές του για να πάει στον τόπο γέννησης να ψηφίσει; Και συνάμα γιατί πρέπει να δαπανούνται τεράστια ποσά για τις μετακινήσεις;

Εγώ ζω τώρα στην Ελλάδα αλλά σαν Αυστραλός πολίτης ψηφίζω στις εκλογές της χώρας που έζησα αρκετές δεκαετίες. Μέχρι πριν 4 χρόνια ψήφιζα με επιστολική ψήφο που έφτανε στη διεύθυνσή μου αρκετές μέρες πριν την ημερομηνία των εκλογών. Τα τελευταία χρόνια ψηφίζω ηλεκτρονικά. Ενημερώνω την σχετική πλατφόρμα ότι βρίσκομαι εκτός Αυστραλίας και μου αποστέλλεται αυτόματα ένας κωδικός (που δημιουργείται από ηλεκτρονικό υπολογιστή) τον οποίο χρησιμοποιώ για να ψηφίσω. Απλά πράγματα. Ούτε να πηγαίνω σε εκλογικά κέντρα, ούτε να χάνω χρόνο σε ταξίδια.

Μία ακόμα απαράδεκτη πρακτική των κυβερνώντων είναι η επιστροφή των αδειών οδήγησης σε όσους την είχαν στερηθεί για διάφορες παραβάσεις! Αυτό και αν δεν είναι εξωφρενικό!

Τώρα σε ότι αφορά τους αριθμούς υπουργών/υφυπουργών και βουλευτών σε σύγκριση με άλλες χώρες η κατάσταση είναι απελπιστικά τραγική. Το αποδεικνύουν οι αριθμοί που δε λένε ψέματα. Το Ηνωμένο Βασίλειο των 68 εκατομμυρίων κατοίκων έχει 30 υπουργούς/υφυπουργούς, η Ιταλία των 60 εκατομμυρίων 25 και η Τσεχία που έχει τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα 17! Πόσους έχουμε εμείς, η χώρα των 10 και κάτι εκατομμυρίων; 62 του Θεού! «Πάρε κόσμε να χορτάσεις»! Το ίδιο απογοητευτική είναι η κατάσταση και με τον αριθμό των βουλευτών. Έχουμε 300 και βρισκόμαστε στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε ότι αφορά τον αριθμό βουλευτών ανά εκατομμύριο κατοίκων!

Αλλά και στα ψηφοδέλτια είμαστε αναχρονιστικοί. Στις εκλογές αναπτυγμένων χωρών (αλλά και στη… Τουρκία) υπάρχει μόνο ένα. Μπορεί να είναι μεγάλο αλλά ένα στο οποίο αναφέρονται όλα τα κόμματα και οι υποψήφιοί τους για κάθε περιφέρεια. Επιλέγεις το κόμμα της προτίμησής σου με έναν αριθμό ή σταυρό και μετά τον υποψήφιο. Στην Ελλάδα επιδιδόμαστε σε… χαρτοπόλεμο. Το κάθε κόμμα το δικό του ψηφοδέλτιο!

Το τρένο του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους, δυστυχώς, αργεί να έρθει. Χάθηκε φαίνεται στα Τέμπη!!!

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο «χαρτοπόλεμος» των ψηφοδελτίων στην Ελλάδα καλά κρατεί…

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
• Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1: «Σκιές Του Χθες» - Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε μέμορι στικ. 2: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.