«ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ 15^ο ΑΙΩΝΑ»

Ο άνθρωπος έχει αναφαίρετο το δικαίωμα στην εργασία.

Δεν ζει για να εργάζεται, αλλά εργάζεται για να ζει.

 Έχει δικαίωμα στην προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική ζωή, στην ξεκούραση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία.

Για να συμβούν αυτά, πρέπει να έχει δουλειά, αυτή να είναι σταθερή για να μπορεί να προγραμματίζει και να οργανώνει τη ζωή του. Επί πλέον να είναι δουλειά με δικαιώματα.

Μα αυτά είναι κοινότοπα πράγματα θα πει κάποιος. Έτσι είναι αλλά…

Ζούμε στο 2023 που η παραγόμενη γνώση, οι τεχνολογίες που έχουν αναπτυχθεί σε όλους τους τομείς και η παραγωγικότητα της εργασίας θα συνέτειναν στην μείωση των ωρών εργασίας και στην αύξηση των μισθών. Ενώ λοιπόν αυτό θα έπρεπε να είναι η κανονικότητα για τους εργαζόμενους καθώς ο παραγόμενος πλούτος είναι τεράστιος, τουναντίον ξαναγυρίζουμε στην εποχή των σκλάβων.

Πέρασαν εκατοντάδες χρόνια για να σπάσουν τις αλυσίδες της σκλαβιάς τους με αγώνες και αίμα οι εργάτες, δηλαδή να μην είναι κτήμα και αντικείμενο του αφεντικού, χωρίς κανένα δικαίωμα πάνω στη ζωή τους. Και αν κάποια στιγμή αυτές οι αλυσίδες έσπασαν, ήρθε στη θέση τους μια (κατ΄ ευφημισμόν) ελευθερία, αυτή δηλαδή όπου ο εργαζόμενος μπορούσε να πουλάει την εργασία του.

Φτάσαμε λοιπόν στις εποχές που και αυτή η «ελευθερία» τελείωσε. Αυτός ο πλούτος που παράγεται δεν αγγίζει αυτούς που τον παράγουν, τους εργαζομένους.

Μετά από συνεχή χρόνια περικοπών των δικαιωμάτων των εργαζομένων σταθερά από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν, με νόμους που ξεκίνησαν από τη δεκαετία 1990-2000, έδωσαν στην εργοδοσία τα κλειδιά για να εντείνει ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση, με καταστρατήγηση του 5νθημέρου και του 8ώρου, με εργασία όλο και περισσότερες Κυριακές, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, με απασχόληση και υποαπασχόληση, με εκ περιτροπής εργασία, με αποδυνάμωση της απεργίας.

Σήμερα πλέον, οι μισές και παραπάνω προσλήψεις κάθε χρόνο είναι με συμβάσεις μερικής απασχόλησης και ορισμένου χρόνου, ενώ πλέον καταγράφονται πάνω από 6.000 απολύσεις τη μέρα, με εκατομμύρια εργαζόμενους να «ανακυκλώνονται» διαρκώς ανάλογα με τις ανάγκες των εργοδοτών.

Και αφού δημιουργήσανε με τα παραπάνω μια ζοφερή πραγματικότητα, μια εργασιακή ζούγκλα δηλαδή, φτάνουν τώρα στο νέο προς ψήφιση νομοσχέδιο - κτηνωδία κατά παραγγελία του ΣΕΒ και της εργοδοσίας, που μας γυρίζει πίσω ολοταχώς στον 15^ο αιώνα στην εποχή των σκλάβων, αποπερατώνει την ζούγκλα και την επισημοποιεί. Ο νόμος προβλέπει νέες μορφές ευέλικτης εργασίας αλλά και νέο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία.

Εισάγει:

Α. Την πολλαπλή απασχόληση, δουλειά δηλαδή σε περισσότερους του ενός εργοδότες για 8 + 5 =13 ώρες την ημέρα και κυνικά αυτό, ο Υπουργός Εργασίας το εμφανίζει με μια αισχρή προπαγάνδα (ως ειδικός σε τέτοια), σαν ο εργαζόμενος να αναζητά από επιλογή και δεύτερη δουλειά, ενώ στην πραγματικότητα εξαναγκάζεται να δουλεύει ατελείωτα και μέχρι εξάντλησης, για να εξασφαλίσει τα στοιχειωδώς απαραίτητα για την επιβίωσή του, που δεν μπορεί να τα έχει με μια δουλειά, ενώ θα έπρεπε το 2023.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΦΚΑ, από το 2012 μέχρι το 2022 εξαπλασιάστηκε ο αριθμός των εργαζομένων που δουλεύουν δύο εργασίες, αυτό το αίσχος δηλαδή που τώρα πάει να γίνει νόμος του κράτους.

Πρόκειται για αύξηση που ακολουθεί κατά πόδας την πραγματική μείωση του εισοδήματος, τη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων, την ακρίβεια και τη φοροληστεία, το γεγονός ότι όλο και περισσότερο οι εργαζόμενοι βάζουν το χέρι στην τσέπη για την υγεία τους, την Πρόνοια, την Παιδεία, τη στέγαση κοκ.

Μα αν όλα αυτά ήταν κατοχυρωμένα δικαιώματα για όλους και απολύτως δωρεάν με σύγχρονες υπηρεσίες, αν οι κυβερνήσεις δεν «ρούφαγαν» το εισόδημα με τους άμεσους και έμμεσους φόρους για να διασφαλίζονται τα ματωμένα πλεονάσματα προκειμένου να ενισχύουν - θωρακίζουν το κεφάλαιο και τα κέρδη του, θα αναγκάζονταν οι εργαζόμενοι να τρέχουν στο δεύτερο μεροκάματο;

Και τι κάνει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο; Ξεκαθαρίζει ότι το λαϊκό εισόδημα θα συνεχίσει να εξανεμίζεται, ότι η μία δουλειά δεν θα φτάνει για να καλύψει ο εργαζόμενος τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του. Κι αυτό με θράσος παρουσιάζεται ως «προσωπική επιλογή», «καινοτομία» και «πρόοδος»!!

Β. Τις συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών και κατά παραγγελία, δηλαδή συμβάσεις χωρίς συγκεκριμένα ωράρια και αμοιβές, ενώ ο εργαζόμενος ενημερώνεται - στην καλύτερη περίπτωση - μόλις 24 ώρες νωρίτερα για το πού θα δουλέψει, πόσες ώρες και με ποια αμοιβή.  Έτσι, ο εργαζόμενος δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά, άρα αν, πότε και πόσο ελεύθερο χρόνο θα έχει για να μπορεί να οργανώνει τη ζωή του.

Γ. Τέλος, μετατρέπει ακόμα και σε ποινικό αδίκημα την περιφρούρηση της απεργίας, αφού έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ και του προηγούμενου υπουργού Χατζηδάκη ενάντια στην απεργία, αντιμετωπίζοντάς την ως έγκλημα και τους απεργούς ως εγκληματίες. Ορίζει συγκεκριμένα ότι όποιος συμμετέχει στην περιφρούρηση της απεργίας, θα έχει και ποινικές ευθύνες και θα τιμωρείται τουλάχιστον με φυλάκιση 6 μηνών και με χρηματική ποινή 5.000 ευρώ! Μάλιστα, σε περίπτωση υποτροπής τα όρια θα διπλασιάζονται!

Συνάδελφοι, αυτό που πάει να ψηφιστεί μας αφορά όλους και είναι πλέον θέμα ζωής. Και για εμάς τους παλιότερους ακόμη περισσότερο, γιατί αυτό δεν πρέπει να είναι το μέλλον των παιδιών μας, των επόμενων γενεών.

Οργανωνόμαστε για να γίνουμε πολλοί.

Συμμετέχουμε όλες και όλοι στην απεργία του Εργατικού Κέντρου, την Πέμπτη 21/9, για να μείνει «χαρτί χωρίς παραλήπτη» το νομοσχέδιο που θα ψηφίσουν.

18 Σεπτεμβρίου 2023

Γερ. Δαναλάτος

Μέλος του ΔΣ του ΕΚΚΙ