Πριν λιγο καιρό για λόγους Υγείας μεταφέρθηκα απο το Νοσοκομείο Αργοστολίου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίο.

Η μεταφορά μου απο το Νοσοκομείο Αργοστολίου έγινε με ασθενοφόρο και με  συνοδεία γιατρού, φθάσαμε στον Πόρο,  επιβιβαστήκαμε στο πλοίο και αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι της Κυλλήνης.

Εκεί  μας περίμενε άλλο ασθενοφόρο που ειχε έλθει απο την Πάτρα συνοδεύοντας εναν ασθενη που είχε αναρρώσει και επέστρεφε Κεφαλονιά.

Εκεί λοιπόν στο λιμάνι έξω στην ύπαιθρο και κάτω απο τα μάτια των περίεργων συμπατριωτών μας έγινε η ανταλλαγή, ο αναρρώσας ανέβηκε στο κεφαλονίτικο ασθενοφόρο που επιβιβάστηκε ξανα στο πλοίο και γύρισε στην Κεφαλονιά. Στο πατρινό ασθενοφόρο επιβιβάστηκα εγώ  μαζί με τον συνοδό γιατρό μου, που αναχώρησε για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο. Ο  συνοδός  γιατρός,  αφου  με παρέδωσε στο εκεί ιατρικό προσωπικό αναχώρησε για την Κεφαλονιά.

Μια ολόκληρη επιχείριση  για την μεταφορα απο το ενα Νοσοκομείο στο άλλο και το ελάχιστο που μπορώ να εκφράσω είναι τα Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές,  ιατρούς,  νοσηλευτες και οδηγούς. Και να σταθώ δίπλα σε όλες τις φωνές που απαιτούν ενδυνάμωση του ΕΣΥ σε όλα τα επίπεδα.,

 Περιτο να πω ότι η μεταφορα αυτή ήταν δύσκολη, κουραστική, περιπετειώδη  και επίπονη, με τις  στροφές,  τις ανηφορες και κατηφόρες,  το προβληματικό οδόστρωμα αλλά και τα έργα που γίνονται στο τμήμα απο την Κυλλήνη μεχρι την Πάτρα. Μια τρομερη εμπειρεία.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση και έκπληξη, ήταν ο τρόπος της ανταλλαγης των δύο ασθενών στα ασθενοφόρα  στο λιμάνι της  Κυλλήνης,

Υποχρεωθήκαμε και οι δυο “ασθενείς” να βγούμε έξω στην ύπαιθρο,

 ο ένας φορούσε κανονικά τα ρούχα του, εγώ ήμουνα με το παντελόνι της πυτζάμας μου,  ενα φανελάκι κοντομανικο και ακαλωδίωτος, μέχρι  να φτείαξουν τα φορεια, να ανέβω, να ξαπλώσω και να καλωδιωθώ ξανά κάτω απο τα βλέματα των περιέργων συμπατριωτών μας.

Αυτη η εικόνα της τριτοκοσμικης Πατρίδας μας,  με γέμισε θλιψη, θυμό  και οργή. Ρώτησα τον συνοδο μου που μου επιβεβαιωσε ότι παντα έτσι γινεται μέσα στο κρύο, αέρα, βροχή, ηλιο και ζέστη.

Ευτυχώς ήμουνα τυχερός, δεν έκανε πολύ κρύο αν και για κάποια στιγμή τουρτουριζα, αρχές Φεβρουαρίου,  αλλά ευτυχώς  δεν  έβρεχε, δεν φύσαγε, δεν χιόνιζε.

Πιστεύω ότι είναι πολύ εύκολο  στον τεράστιο χώρο του λιμανιού της Κυλλήνης  να κατασκευασθεί  ένα στεγαστρο κλεισμενο απο τις δυο τουλάχιστον πλευρές,  ώστε να  μπαινουν μέσα τα δυο ασθενοφορα και να γινεται αυτη η ανταλλαγη των ασθενών σε ενα αξιοπρεπές και πολιτισμένο περιβάλλον.

Ένα στέγαστρο που θα εξυπηρετήσει τα νησιά της Κεφαλονιάς, Ιθάκης  και Ζακύνθου. Και κατ επέκταση μπορούν  οι Δημάρχοι, με τους αντιπεριφεριάρχες, τους περιφερειάρχες και βουλευτές να το διεκδικήσουν και απαιτήσουν να κατασκευαστεί.

Βασιλάτος Μάκης