Η Γερμανική θέση από την άλλη πλευρά αρχίζει να ξεκαθαρίζει: Ένα επιπλέον δάνειο της τάξεως των δέκα δις ευρώ και πιθανή μετακύληση του χρέους.

Τι σημαίνει αυτό; Διαιώνιση του χρέους, επιδείνωση της οικονομικής μας αθλιότητας και ασφυκτικός έλεγχος της χώρας..  Φυσικά, τα ακόμη πιο δυσοίωνα μαντάτα θα μας έλθουν μετά τις γερμανικές εκλογές! Ας μην ξεχνάμε και το «μαξιλάρι» των καταθέσεων!  Είμαστε όμως 100% υπεύθυνοι  για τα χάλια μας και, ως φαίνεται, δεν θέλουμε να αλλάξουμε νοοτροπία.

 Έτσι, ενώ  πιέζαμε ασφυκτικά την τρόικα να μας επιτρέψει να μειώσουμε το ΦΠΑ εστίασης, σε έλεγχο  που έγινε σε 1500 επιχειρήσεις απεδείχθη ότι υπήρχαν μόνο 4 ευσυνείδητοι επιχειρηματίες που είχαν μειώσει τις τιμές! Πολλοί μάλιστα  εξ αυτών τις είχαν αυξήσει κιόλας!

Το υπουργείο υγείας μας πληροφορεί ότι υπάρχει γιατρός που  υπογράφει 4.400 συνταγές το μήνα –μία ανά λεπτό εργασίας- και ο μέσος όρος συνταγογράφισης ενός άλλου γιατρού είναι 3.400 ευρώ! Απίστευτα αναλγησία και φυσικά εξασφαλισμένη ατιμωρησία!

Ανοίγουν τα σχολεία και αντί καθηγητές και δάσκαλοι να υποδεχθούν τα παιδία με ανοιγμένες αγκαλιές απειλούν να τα υποδεχθούν με κλεισμένες αίθουσες!

Γυρίζεις σπίτι σου από τις δήθεν διακοπές, και εκεί που μετράς και το τελευταίο σου ευρώ, για να οργανώσεις κάπως τα οικονομικά σου –ξεχνώντας που ζεις- αντικρίζεις δύο νέα ΦΑΠ και ένα χαράτσι, ώστε το υπουργείο οικονομικών να αποσυντονίσει  τελείως την ζωή σου όπως είναι το ίδιο.

Ζούμε σε μία χώρα που το 80% των κατοίκων έχει τουλάχιστον μία κατοικία και όταν κάποιοι «δυσκολεύονται» να πληρώσουν  το στεγαστικό τους δάνειό  – ας είναι καλά η σεισάχθεια που δημιούργησε χιλιάδες νέους μπαταξτίδες-  αναλαμβάνουν οι πολιτικοί μας να το παίξουν φιλεύσπλαχνοι τραπεζίτες. Έτσι δεν επιτρέπουν  την εξυγίανση της στεγαστικής αγοράς, τη στιγμή μάλιστα που σχετικά εύκολα θα έβρισκε κάποιος σπίτι, πληρώνοντας ως  ενοίκιο το μισό από ό,τι είναι η δανειακή του δόση!

Δυστυχώς  η αναβλητικότητα και ο λαϊκισμός που μας κατάστρεψαν, εξακολουθούν να είναι το εθνικό μας χόμπι!

Σημείωση

Τις ημέρες αυτές λαμβάνει χώρα στο Εδιμβούργο το μεγαλύτερο  festival του κόσμου  με 1500 παραστάσεις και μεταξύ αυτών δεκάδες παραστάσεις που αφορούν τον ελληνικό πολιτισμό. Στο εν λόγω festival δεν συμμετέχει ούτε ένα Έλληνας καλλιτέχνης!  Και ναι μεν ο μήνας Αύγουστος είναι ο μήνας  «αρπαχτής», των καλλιτεχνών μας, λες και δεν είναι οι άλλοι,  αλλά δεν θα έπρεπε να είναι μήνας δράσης του Υπουργείου πολιτισμού; (Μαθαίνω όμως, ότι το υπουργείο σύντομα αφυπνίζεται)!