Όταν μία κυβέρνηση υποτίθεται ότι δίνει μάχη ενάντια στον βραχνά της γραφειοκρατίας, αλλά συγχρόνως το οικονομικό της επιτελείο εκδίδει μέσα σε έναν χρόνο 1100 «διευκρινιστικές» εγκυκλίους για νόμους γραμμένους κυριολεκτικά στο πόδι, τότε το μόνο που μπορεί να υποθέσει κανείς είναι ότι υπάρχει αφθονία «διπολικής» σκέψης.

Όταν βλέπει κανείς ότι η νομοθετική φορολογική στρατηγική δεν έχει ούτε μία χαραμάδα επενδυτικών κινήτρων, αλλά αντίθετα, είναι προσανατολισμένη στην αφαίμαξη κάθε έντιμου φορολογούμενου επιχειρηματία και τα πρόστιμα ακόμη και για εξ αμελείας φορολογική παράβαση αποβλέπουν στο κλείσιμο κάθε μικροεπιχείρησης, τότε κανένας κυβερνητικός παράγοντας δεν έχει το δικαίωμα να υποκρίνεται ότι επιδιώκει την ανάπτυξη της Ελλάδας. Όρισμένοι μάλιστα, έχουν φθάσει σε τέτοιο βαθμό αποθράσυνσης ώστε «φορτώνουν» τις συνέπειες της δικής τους ανικανότητας  σε εκείνους που προσπαθούν να αναδιαρθρώσουν αυτό τον τόπο.

Ανεξάρτητα λοιπόν από τη γνώμη που μπορεί να έχει κανείς για τα μνημόνια, τις συμφωνίες και την τρόικα, ας δούμε κάποιες από τις «απαιτήσεις» τους και ας αναλογιστούμε ποιοι θέλουν το κακό της χώρας - αυτοί ή εμείς; Επιγραμματικά: Λεπτομερές χρονοδιάγραμμα διόρθωσης των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, Κατάργηση της δωδεκαετούς προστασίας των επαγγελματιών που καταλαμβάνουν κτίρια και δεν μπορεί να γίνει έξωση, Εκπόνηση αναλυτικού σχεδίου καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, Μεθόδευση προσλήψεων με αξιοκρατικά κριτήρια, Απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, κ.ο.κ. Οι τροϊκανοί φταίνε, λοιπόν, για την κατάντια μας ή η ανικανότητα κάποιων υπουργών μας που δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα; Τώρα είναι που ο Πρωθυπουργός πρέπει να κάνει τις αλλαγές. Όταν η ομάδα χάνει, οι αλλαγές μετά το 90’ είναι άχρηστες. Εκτός βέβαια και αν θέλεις να χάσεις

Από το Bloomeberg πληροφορήθηκα ότι πιθανόν να υπάρξει πεντηκονταετής επιμήκυνση αποπληρωμής μέρους των ελληνικών ομολόγων και μείωση του επιτοκίου κατά μισή μονάδα. Συνολικό όφελος: μόλις 250 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, καμία σχέση δηλαδή με τη βιωσιμότητα τους χρέους μας. Αποτελεί όμως μία καλή δικαιολογία για τον κύριο Σόιμπλε για μας πει: Εμείς σας βοηθάμε, κάντε τώρα και εσείς ένα γενναίο κούρεμα στις καταθέσεις σας! Εξ άλλου, ο κύριος Στέφαν Μπαχ ήδη το δήλωσε την περασμένη εβδομάδα. Φυσικά θα μου πεις υπάρχει και η άλλη λύση: Στάση πληρωμών, επιστροφή στη δραχμή και κίνδυνος αλβανοποίησης της χώρας.

Σημείωση

Η ιδιαίτερη πατρίδα μου η Κεφαλονιά, για να «πάρει μπροστά» χρειάζεται επενδύσεις. Για να σταθούν όμως στα πόδια τους οι πληγέντες επιχειρηματίες αλλά και για να παρακινηθούν νέοι επενδυτές χρειάζονται δανειοδοτήσεις και πολύχρονες  φόρο ελαφρύνσεις. Οι κονσέρβες οι κουβέρτες και οι κάποιες  πενιχρές αποζημιώσεις είναι αναγκαίες. Η επανεκκίνησης όμως απαιτεί ένα γενναίο αναπτυξιακό πρόγραμμα για το οποίο κανείς δεν είπε κουβέντα. Ας μην βλέπουμε τον σεισμό απλά ως καταστροφή, ας δούμε μήπως  τυχόν μέσα από τα συντρίμμια του προβάλει και κάποια ευκαιρία.