Του Μικέλη Μαφρέδα (*)ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Θέλω να αναφερθώ ιδιαίτερα στην γυναίκα του λεγόμενου τρίτου κόσμου που καθημερινά αντιμετωπίζει τα αποτελέσματα της οικονομικής καταπίεσης των κυβερνήσεων και πολυεθνικών στη χώρα της.

Που για μένα η οικονομική καταπίεση είναι πράξη τρομοκρατίας και η πείνα πράξη πολέμου. Η γυναίκα στις χώρες αυτές μπορεί καθημερινά να κάνει χιλιόμετρα για να εξασφαλίσει νερό και λίγη τροφή για τα παιδιά της.

Είναι θύμα αναχρονιστικών εθιμικών δικαίων και εδώ θα ήθελα να ξαναθυμίσω την ιστορία της Amina Safiya από τη Νιγηρία που καταδικάστηκε σε θάνατο δια λιθοβολισμού από φανατικούς Ισλαμοφασίστες επειδή απέκτησε παιδί εκτός γάμου, γλίτωσε τελικά μετά από διεθνή κινητοποίηση πολιτών. Είναι γνωστός επίσης ο τρόπος που συμπεριφέρονται συχνά στις γυναίκες οι διάφοροι Εμίριδες, Σείχιδες και Μουλάδες του Περσικού κόλπου.

Υποψήφιοι επενδυτές κατά τα αλλά στη χώρα μας. Να πω επίσης ότι θύμα φυλετικού ρατσισμού δεν έχει αντιμετωπίσει γυναίκα μόνο στον τρίτο κόσμο, στις αρχές της δεκαετίας του 60 στην δήθεν χώρα πρότυπο Σοσιαλιστική Σουηδία έγινε προσπάθεια ουσιαστικά στείρωσης των Τσιγγάνων. Κατά τη διάρκεια των αιώνων βέβαια υπήρξαν γυναίκες που έλαβαν μέρος στα κέντρα λήψης αποφάσεων και έδειξαν απίστευτη σκληρότητα από την Λιβία Δρουσίλλα την Αγγριπίνα, την Θεοδώρα μέχρι τις Γκολντα Μειρ και Μαργκαρετ Θάτσερ. Ακόμη σε κάποιες χώρες γυναίκες ανέλαβαν ανώτατα πολιτειακά αξιώματα, π.χ. Τουρκία, Ινδονησία, Σρι Λάνκα, Ινδίες, Πακιστάν. Αυτές όμως δεν ήθελαν να συγκρουστούν με τις Ελιτ των χωρών τους προς όφελος των γυναικών.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες η γυναίκα αγωνίζεται μάχεται και προσφέρει. Είχε μεγάλη παρουσία στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες της γης. Θα ήταν παράλειψη μου να μην αναφερθώ στην Ελληνίδα γυναίκα, την αγωνίστρια του 21, την ηρωική αντάρτισσα της Εθνικής Αντίστασης και του Αντιδικτατορικού Αγώνα μέχρι την σημερινή Ελληνίδα που βιώνει περισσότερο από όλους την ανεργία και διαμαρτύρεται καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας αφού οι διεφθαρμένοι διαχειριστές της εξουσίας αποφάσισαν ότι ευθύνη για την κατάντια της χώρας μας έχει η καθαρίστρια του σχολείου ή του υπουργείου.

Γί αυτό πρέπει να απολυθεί και να γίνει έρμαιο των ιδιωτικών γραφείων εργασίας-γαλέρας. Και να είναι έτοιμη να δεχθεί το βιτριόλι στα μούτρα αν ζητήσει δικαιώματα.

Γνώμη μου είναι ότι οι γυναίκες πρέπει να συμμετέχουν στα κοινά, όχι αναγκαστικά μέσω των διαφόρων ποσοστώσεων αλλά μαζικά ως απόφαση ζωής για να αλλάξουν κάποια πράγματα. Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές είναι αδύνατες χωρίς την παρουσία της γυναίκας. Αφού η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί επακριβώς σε σχέση με την κοινωνική θέση του ωραίου φύλλου.  

(*) Ο Μικέλης Μαφρέδας είναι Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Σπαρτιών