Γράφει ο Μικέλης Μαφρέδας (Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Σπαρτιών)

Το ελληνικό κράτος από το 1982, με νόμο έχει αναγνωρίσει ως όφειλε, τον αγώνα και την θυσία αυτών που αγωνίστηκαν εναντίον της Γερμανικής, Ιταλικής και Βουλγάρικης πολιτικής και στρατιωτικής κατοχής, την περίοδο 1941 -1944.

Η αναγνώριση αυτή έγινε παρά την λυσσαλέα αντίδραση των συνεργατών των κατακτητών και των κληρονόμων τους, που δεν ήταν λίγοι.

Την περίοδο εκείνη έδρασαν αρκετές οργανώσεις, αλλά πραγματική αντίσταση κατά των κατακτητών δεν έκαναν όλες. Η οργάνωση που διακρίθηκε αμέσως για την δράση και την μαζικότητα της, σε ύπαιθρο και αστικά κέντρα ήταν το ΕΑΜ ΕΛΛΑΣ.

Ήταν ο μεγαλύτερος εθελοντικός λαϊκός αντάρτικος στρατός στην νεοελληνική ιστορία. Που βοήθησε να επιβιώσει, ο λιμοκτονούντας λαός ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα.

Ήταν το φόβητρο των κατακτητών, ήταν η σιδερένια γροθιά που χτύπησε αλύπητα τους φασίστες κατακτητές, αλλά και τους ντόπιους γερμανοτσολιάδες και μαυραγορίτες.

Σε αυτό τον αγώνα ιδιαίτερη θέση είχε η ελληνίδα αντάρτισσα που πήρε το όπλο και πολέμησε σε πόλεις και βουνά. Το αντάρτικο κίνημα της Κεφαλονιάς, την περίοδο εκείνη έκανε το καθήκον του και πλήρωσε βαρύ τίμημα.

Το κείμενο αυτό το αφιερώνω στη μνήμη των έξι ηρωικών συγχωριανών μου, που δολοφονήθηκαν την περίοδο εκείνη από τους γερμανούς φασίστες.

Τα ονόματά τους είναι

Παναγής Μωραϊτης

Διονύσης Μωραϊτης

Μιχάλης Στελλάτος

Γεράσιμος Φραγκόπουλος

Σπύρος Παγουλάτος

Γεράσιμος Παγουλάτος

Φωτογραφίες: Σπαρτιά: Ειδικοί του στρατού μεταφέρουν για κατασκευή κανόνι Κρουπ, γιατί είχε 3 «ζωντανά» βλήματα. Οι Γερμανοί κατακτητές, στην περιοχή Μπούρας – Κουμαριάς, είχαν οργανώσει στρατιωτική μονάδα.

Τα δύο κανόνια που είχαν κατά την αναχώρησή τους τα ανατίναξαν. Το ένα κανόνι που αδρανοποιήθηκε, βρίσκεται σε κεντρικό σημείο στα Σπαρτιά, για να θυμίζει το πέρασμα από τα χωριά μας των κατοχικών δυνάμεων.

Το δεύτερο κανόνι που δεν ανατινάχθηκε και ήταν επικίνδυνο καταστράφηκε.