Ήταν έναν ηλιόλουστο κυριακάτικο πρωινό τον Φλεβάρη του 1982. Λίγους μήνες αφού το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, είχε κερδίσει τις εκλογές.

Μαζί με φίλους ήμουν στο Αργοστόλι, για να παρακολουθήσω αγώνα για το πρωτάθλημα της Εθνικής Ερασιτεχνικής Κατηγορίας, μεταξύ του Ολυμπιακού Αργοστολίου με ομάδα από την Ήπειρο.

Το παιχνίδι για κάποιο λόγο αναβλήθηκε και η παρέα βρέθηκε στην πλατεία Αργοστολίου και συγκεκριμένα στην «Βλαχοπούλα» για καφέ.

Εκεί είχαμε τα εξής γεγονότα. Ελάχιστοι ντόπιοι και λίγες δεκάδες νοσταλγοί του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και της Απριλιανής Χούντας, που είχαν μεταφερθεί κυρίως από την Πελοπόννησο, προσπάθησαν να καταθέσουν στεφάνια στο άγαλμα του φασίστα Δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, που είχε τοποθετηθεί από την Χούντα το 1972.

Ντόπιοι πολίτες, που είχαν συγκεντρωθεί εκεί από το πρωί, τους εμπόδισαν με αποτέλεσμα να γίνουν σοβαρά επεισόδια.

Οι ντόπιοι νοσταλγοί, ούτε καν πλησίασαν την πλατεία, ενώ οι «εκδρομείς», που μαζί με τα στεφάνια κρατούσαν πέτρες και ξύλα, εκδιώχθηκαν από τους συγκεντρωμένους, πήγαν στην Σάμη και με το πρώτο πλοίο έφυγαν από την Κεφαλονιά, χωρίς από τότε ποτέ να ξαναεμφανιστούν.

Οι διαδηλωτές, αφού μπουγέλωσαν το κακόγουστο άγαλμα με κόκκινη μπογιά, απαίτησαν την άμεση απομάκρυνσή του. Λίγες ημέρες αργότερα με ομόφωνη απόφαση, το Δημοτικό Συμβούλιο (Δήμαρχος τότε ήταν ο Μαρίνος Κοσμετάτος), αποφάσισε την απομάκρυνση του αγάλματος, αλλά όχι την καταστροφή του.

Η περίπτωση Ιωάννη Μεταξά, είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση, ένα κακό παράδειγμα για την πολιτική ζωή του τόπου κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Ανήκε στο σώμα των αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων, στην αυλικογερμανική κλίκα. Ο τότε Βασιλιάς, τον διόρισε πρωθυπουργό τον Μάρτιο του 1936. Παρά την σφοδρή διαφωνία του ΚΚΕ, τα τότε αστικά κόμματα του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή, με το δικαίωμα μάλιστα, να κλείσει τη Βουλή για πέντε μήνες, μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1936 και να κυβερνά με διατάγματα.

Αυτός, άρπαξε την ευκαιρία δεν ξανάνοιξε βέβαια την βουλή και κήρυξε δικτατορία, περιποιώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους με φυλακίσεις και εξορίες, ενώ τους χορηγούσε για επιδόρπιο... ρετσινόλαδο.

Τα γεγονότα αυτά τα γράφω, για να τα ξαναθυμηθούμε οι παλιοί, αλλά και για να μάθουν οι νέες γενιές του τόπου μας τα γεγονότα εκείνης της εποχής.

Μικέλης Μαφρέδας

Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Σπαρτιών