Ο κάθε εκλογικός νόμος που ψηφίζεται, πάντα και παντού είναι στοιχείο πολιτικής πυροδότησης και διχασμού. Στη χώρα μας δε, μέσω αυτού, παίζονται φθηνά πολιτικά παιχνίδια. Αν οι κυβερνώντες επιθυμούν συναίνεση για την ψήφισή του, πρέπει χωρίς ηγεμονισμούς και ηγεμονίσκους, να επιλέξουν «ουδέτερο» πολιτικό χρόνο για να βρουν ένα εκλογικό σύστημα κοινώς αποδεκτό. Κατά την άποψή μου, εάν ο θεός βάλει το χέρι του και υπάρξει τέτοιο σύστημα, τότε αυτό πρέπει να κατοχυρωθεί και συνταγματικά για να τελειώνουμε με τα εκάστοτε ευτράπελα (γιατί εντίμως ομολογώ, πως δεν κατανοώ γιατί η ψήφος να πάει από τα 18 στα 17 και όχι στα 16 ή στα 15).

Είναι όμως πολιτικά «ουδέτερος» ο τωρινός χρόνος; Μόνο αφελής θα απαντούσε με τόση ευήθεια.

Εσωτερικά η χώρα διάγει αβέβαιο και βεβαρυμμένο βίο, φορτωμένη αβάσταχτα άχθη σε άκρως τεταμένο πολιτικό κλίμα και με την κοινωνία καταπονημένη, αποσβολωμένη, απογοητευμένη.

Το χειρότερο! Εξωτερικά η κάθε μέρα που ξημερώνει είναι ένας νέος εφιάλτης. Κάθε πρωί αναπολείς την προηγούμενη μέρα, τον προηγούμενο μήνα, την προηγούμενη χρονιά, την προηγούμενη δεκαετία…

Είναι απίστευτα οδυνηρό, λίγες μόλις ώρες μετά το ιστορικό δημοψήφισμα της Βρετανίας, εμείς να θέτουμε το ζήτημα του εκλογικού νόμου, ως πρώτο θέμα της πολιτικής μας αντζέτας. Η διεθνής σκηνή κλυδωνίζεται συθέμελα. Οι επωαζόμενες αλλαγές δημιουργούν, όχι απλώς νέο γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό περιβάλλον. Δημιουργούν ένα νέο κόσμο.

Έτσι, αντί εμείς, ως Ελλάδα, να σφυρηλατούμε την εσωτερική συνοχή και να χαράζουμε το νέο δρόμο της πατρίδας, φέρνουμε άκαιρα, ό,τι μπορεί να διαλύσει περεταίρω την όποια πολιτική και κοινωνική συνοχή έχει απομείνει…

Χειριζόμαστε τα κοινά εγκλεισμένοι στον μικρομεγαλισμό μας. Εξοργιστικά αφυώς και αμφιθεατρικώς…

Έτσι, με φόντο τα διεθνώς κατακλυσμιαία συμβαίνοντα, εμείς αυτάρεσκα θα παρακολουθούμε την ιλαροτραγωδία, ο Αλέξης να βλέπει τη Φώφη, αυτή να κάνει τσαλίμια με τον Σταύρο, ο Σταύρος να ανταμώνει τον Κυριάκο και ούτω καθεξής, με τον σοφό Βασίλη σε ρόλο εθνικού πολιτικού μέντορα, σ’ένα αυτογελοιοποιημένο αδιέξοδο πολιτικό φαύλο κύκλο…

Μη χειρότερα!

Υπάρχουν άραγε;

Υπάρχουν και περιμένουν!...

Αλέκος Καλαφάτης

29/06/2016