---

Στην Ερμηνεία των ρόλων, ο πραγματικός ρεαλισμός / η Λίνα τού 21ου αιώνα• πατάει στην φαντασία, στο υπερβατικό• / στην Φιλαρέτη τού 17ου αιώνα• και εκφράζεται με το συμβολισμό / της Ευμορφίας του 19ου αιώνα. Όλες αυτές οι Ηρωίδες της Αράβου, κινούνται μ’αυτό που στην Σκηνοθεσία ονομάζουμε: Τεχνική τού Ονείρου και το υλοποιούν με ό,τι στο Σώμα τού Ηθοποιού αποκαλείται: Δεύτερο Πρόσωπο: Τα χέρια.
Δεν ξέρω αν θα το θεωρούσατε υπερβολή, εγώ, όντας στην Αθήνα, να σας ζητούσα από μια τέτοια απόσταση, αγαπητό ακροατήριο, να κάνετε αυτή την στιγμή μια θεατρική παύση• (παύση και για τον Ομιλητή)• και να μείνετε για λίγες στιγμές στην θέση σας ακίνητοι, παρατηρώντας τα χέρια σας…(…παύση Ομιλητή)• τι λένε αυτή την στιγμή…; (παύση Ομιλητή) Όχι μόνον την Ιστορία της σημερινής ημέρας -αν κουράστηκαν ή όχι-, αλλά λένε και την προϊστορία που φέρουν, που για όλους μας περνάει στη σφαίρα του μύθου, ενός μύθου που τον αναπλάθει η φαντασία, διορθώνοντας τα λάθη που τα χέρια αυτά έπραξαν.
Τέλος, τη στάση των χεριών σας συμπληρώνει το σύμβολο• κρατούν δηλαδή –ανεξαρτήτως των πληγών που δέχθηκαν ή προξένησαν- μια στάση• παίρνουν θέση στα πράγματα• και συνεπικουρούμενα από το ένδυμα που φέρουν ή δεν φέρουν, και τα ρολόγια ή τα κοσμήματα, εκφράζουν μια δυναμική συμβολικής προσωπικής ισχύος στον σκηνικό τόπο ή κοινωνικό χώρο.
Διαβάζοντας το κείμενο της Αράβου –βοηθούντων και των πολύ όμορφων έως εξαιρετικών εικαστικών στοιχείων- έχεις την αίσθηση τής διακειμενικότητας• πραγμάτων δηλαδή που θα λέγονται και θα γίνονται ανάμεσα στους ανθρώπους για πάντα • το 2016• ή το 4116.
Το περιεχόμενο θα αναλύσουν διεξοδικά οι ομιλητές. Η θέση η δική μου είναι μέσα από την οπτική της Συνισταμένης των Τεχνών: τού Θεάτρου• ως απόσταγμα της οποίας θέτω την εξής φράση: Μετά τις όποιες εξηγήσεις δοθούν , εμείς οι ηθοποιοί θα παραστήσουμε, αυτό που θα παραμείνει ανερμήνευτο!: :Την άδηλη ύλη προσώπων και πραγμάτων• την μόνη που στέκεται επάξια στην Σκηνή, της Τέχνης ή της Ζωής.
Το κείμενο παρουσιάζει εμφανή σημεία πως επιδέχεται Θεατροποίηση, -ή ακόμα καλύτερα, κινηματογραφοποίηση(!)- στον τύπο τού Λυρικά Ρεαλιστικού Θεάτρου, ή Κινηματογράφου• με προέκταση των ιστοριών• για να δημιουργηθεί έτσι η απαραίτητη πλοκή, σύγκρουση, λύση. Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε, είναι πως μπορεί να διαβαστεί κι από το τέλος• ή τυχαία από οιαδήποτε σελίδα• χωρίς να μειωθεί η αίσθηση περιγραφής τής πραγματικότητας με την τεχνική τού ονείρου, όπως προανέφερα.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος. Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός Απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών -Τμήματος Θεάτρου- Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Ειδικών Biennale Νέων Ευρώπης &΄Μεσογείου B.J.E.M.