Νίκος Αραβαντινός-Ζαφείρης : Δήμος στο Ληξούρι ξανά..!

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 07 Σεπτεμβρίου 2012 08:04

Νίκος Αραβαντινός-Ζαφείρης : Δήμος στο Ληξούρι ξανά..!

Είναι ίσως δευτερεύον στις μέρες μας, με τα όσα τραγικά διαδραματίζονται στην ελληνική κοινωνία, να γράψει κανείς ένα κείμενο για τον Καλλικράτη. Είναι επίσης αρκετά δύσκολο ένας Ληξουριώτης που θέλει να γράψει ένα κείμενο για αυτή την «μεταρρύθμιση» να κρύψει την οργή του για την συγχώνευση των πρώην δήμων της Κεφαλονιάς και τις θλιβερές συνέπειες που αυτή επέφερε στην τοπική κοινωνία του Ληξουριού και της Παλικής γενικότερα.

Έχει όμως περάσει ενάμισης χρόνος εφαρμογής αυτού του διοικητικού μοντέλου για το νησί μας και είναι πιστεύω ανάγκη να δει κανείς κατά πόσο ο ένας δήμος είναι πράγματι «ισχυρός». Διότι, για όσους δεν θυμούνται, το επιχείρημα ένας δήμος σημαίνει ισχυρός δήμος αποτελούσε το κεντρικό επιχείρημα όσων εκ των τοπικών πολιτικών παραγόντων (με ουκ ολίγη διοικητική και πολιτική εμπειρία) υποστήριξαν αυτό το νομοσχέδιο και συνετέλεσαν με την στάση τους στην τελική επιβολή του από τον τότε αχαρακτήριστο υπουργό εσωτερικών.


Η υλοποίηση της μεταρρύθμισης, οι διοικητικές αλλαγές και η συγκέντρωση των υπηρεσιών είναι κάτι που έχει πλήξει καίρια την περιοχή της Παλικής, την δεύτερη σε πληθυσμό δημοτική ενότητα του ενιαίου Δήμου. Το Ληξούρι, η πρώην πρωτεύουσα του δήμου Παλικής υπέστη μια πρωτοφανή συρρίκνωση σε επίπεδο διοίκησης και παρεχόμενων προς τους πολίτες υπηρεσιών. Η εικόνα ενός φτωχότερου από πλευράς πολιτικού και διοικητικού προσωπικού Δημαρχείου προκαλεί σοβαρές δυσλειτουργίες στην διαχείριση ακόμη και απλών καθημερινών προβλημάτων, δεδομένου φυσικά ότι το κέντρο λήψης των αποφάσεων είναι πλέον μετατοπισμένο μακριά από την τοπική κοινωνία. Αν η εικόνα αυτή συμπληρωθεί και από έναν πρωτοφανή αποδεκατισμό των δημοσίων υπηρεσιών στο Ληξούρι, με το ειρηνοδικείο να φαίνεται να είναι η επόμενη, το ΙΚΑ ίσως η μεθεπόμενη και παράλληλα τον αριθμό των μικρών επιχειρήσεων που έχουν ήδη βάλει λουκέτο λόγω της τραγικής οικονομικής συγκυρίας, τότε μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι η κοινωνία της Παλικής βρίσκεται σε οριακό σημείο. Η καθημερινή ταλαιπωρία των πολιτών που ζουν στην ευρύτερη περιοχή αγγίζει τα όρια του παραλογισμού, όταν χρειάζεται να μεταβούν στην πρωτεύουσα του Δήμου, καταναλώνοντας χρόνο και χρήμα προκειμένου για παράδειγμα να διεκπεραιώσουν μια απλή συναλλαγή με την Εφορία.

Είναι προφανές πως η λέξη προχειρότητα είναι λίγη προκειμένου να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο έγινε αυτή η διοικητική μεταβολή στην Κεφαλονιά. Το απαράδεκτο σκεπτικό «ένα νησί ένας δήμος» αγγίζει τα όρια της ανοησίας. Πώς είναι δυνατόν ένα μεγάλο και ορεινό νησί όπως η Κεφαλονιά, με δυσκολία στην πρόσβαση ακόμη και από το Ληξούρι στο Αργοστόλι να μπορέσει να σταθεί διοικητικά με ένα μόνο διοικητικό κέντρο σε επίπεδο δήμου; Πώς άραγε ένας πολίτης από τα χωριά του βόρειου τμήματος της Παλικής θα μπορεί να απολαμβάνει αντίστοιχες υπηρεσίες με κάποιον που ζει κοντά στο Αργοστόλι; Θα είμαστε ικανοποιημένοι αν αρχίσουν να ερημώνουν ακόμη περισσότερο τα χωριά της Παλικής αλλά και το ίδιο το Ληξούρι;

Τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως έχει ανοίξει ξανά ο διάλογος για επίλυση ορισμένων δυσλειτουργιών του Καλλικράτη. Συζητείται έντονα ο επανακαθορισμός των Δήμων στα μεγάλα νησιά της χώρας. Είναι λοιπόν σαφές πως τα ζητήματα που έχουν προκύψει λόγω της εφαρμογής αυτού του διοικητικού μοντέλου ξεπερνούν κατά πολύ τοπικές πολιτικές προτιμήσεις, επιμέρους πολιτικές φιλοδοξίες και επιμέρους ζητήματα διαχείρισης. Είναι πιστεύω η ώρα που η κοινωνία του Ληξουριού πρέπει να βρει την δύναμη και να διεκδικήσει αυτό που της ανήκει. Πρέπει να διεκδικήσει ξανά την διοικητική της ανεξαρτησία, την οποία ουδέποτε στην πρόσφατη ιστορία της είχε απολέσει. Πρέπει με ενότητα, πίστη και αποφασιστικότητα να αδράξουμε την ευκαιρία και να αξιώσουμε με σθένος από τους νυν διοικούντες να διορθωθεί αυτό το ιστορικό ατόπημα. Είναι ανάγκη της τοπικής κοινωνίας και θεμέλιος λίθος προκειμένου να αρχίσει να αποκαθίσταται ξανά η εύρυθμη λειτουργία της. Θεωρώ ότι η ευκαιρία είναι μεγάλη και η συγκυρία η πλέον κατάλληλη.

Αναγνωρίζω και βιώνω καθημερινά την οργή και την εξάντληση των συμπολιτών μου από όλα αυτά που καθημερινά υφιστάμεθα. Αισθάνομαι παράλληλα την αγανάκτηση διότι εξελέγην από τους συμπολίτες μου σε έναν ιστορικό δήμο και καλούμαι να μετέχω στην διοίκηση μιας κοινότητας. Μιας κοινότητας με εξαιρετικά περιορισμένες εκ του νόμου εξουσίες, ενός αστικού κέντρου όπως είναι το Ληξούρι που ορισμένοι εξ Αθηνών αδαείς θέλουν να το μετατρέψουν σε παραθαλάσσιο χωριουδάκι. Πιστεύω ωστόσο βαθιά πως αυτήν την ευκαιρία το Ληξούρι δεν θέλει και δεν πρέπει να την χάσει. Χωρίς να εφησυχάσουμε, θεωρώντας δεδομένη την θετική ή αρνητική έκβαση της διεκδίκησης η διεκδίκηση του δήμου είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί από όλους. Και θα δοθεί!

Νίκος Αραβαντινός-Ζαφείρης