Βασική αρχή της σύμβασης της Γενεύης του 1951 είναι η μη-επαναπροώθηση (non-refoulement), σύμφωνα με την οποία ο πρόσφυγας δεν πρέπει να επιστρέφεται σε χώρα από την οποία προέρχεται και στην οποία απειλείται η ζωή και η ελευθερία του. Η Τουρκία έχει υπογράψει τη σύμβαση της Γενεύης με τον όρο ότι παρέχει άσυλο μόνο σε τυχόν αίτηση Ευρωπαίου πολίτη!!! Το 2003 ο κύριος Σημίτης υπέγραψε τη συνθήκη του Δουβλίνου βάσει της οποίας όσοι πρόσφυγες έρχονται στη χώρα μας θα πρέπει να παραμείνουν εδώ! Και το 2016 η Τουρκία έκανε τη δήλωση-συμφωνία ότι όσοι πρόσφυγες δεν δικαιούνται άσυλο στη χώρα μας θα επιστρέφονται στην Τουρκία.

Το 2018 υπογράφουμε το «σύμφωνο» μετανάστευσης που έρχεται να επισφραγίσει την ανοησία μας, ενώ οι ΗΠΑ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχουν προβλήματα μεταναστών ή δεν υπέγραψαν η αποχώρησαν από αυτό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι «λαθρομετανάστες» και πρόσφυγες βρίσκονται σε δεινή θέση. Συγχρόνως όμως οι ίδιοι δεν φαίνεται ούτε να σέβονται ούτε να ενδιαφέρονται καθόλου για τη δυσχερή θέση στην οποία φέρνει τη χώρα μας η παράνομη άφιξή τους. Αν σεβόντουσαν έστω και στο ελάχιστο τη χώρα μας θα έπρεπε να υποβάλουν αίτηση ασύλου στις πρεσβείες μας ή στα προξενεία μας και όχι παράνομα και εκβιαστικά να «εισβάλουν» στην χώρα μας.

Η άποψη ότι μόνο η Τουρκία δικαιούται, κατά το διεθνές δίκαιο, να αναγκάσει τις λέμβους με τους επιβαίνοντες να επιστρέψουν στην Τουρκία είναι λανθασμένη. Τα φουσκωτά με τους πρόσφυγες και τους «λαθρομετανάστες» δεν έρχονται από εμπόλεμη χώρα, αλλά από την Τουρκία - στην οποία ούτε η ζωή ούτε η ελευθερία τους βρίσκεται σε κίνδυνο. Αφού μπορούμε και κτίζουμε στον Έβρο τείχη για να τους κρατάμε μακριά, γιατί να μην μπορούμε να κτίσουμε και θαλάσσια τείχη;

Επιπλέον, θα πρέπει να επιδιώξουμε να αναλάβουν ξανά το «resettlement” τους οι Ευρωπαίοι μέσα στην Τουρκία. Είναι παράλογο να έρχονται οι πρόσφυγες στην Ελλάδα και να γίνεται εδώ η «διαλογή» και έπειτα να στέλνουμε πίσω στην Τουρκία, ένα μικρό μέρος μόνο εξ όσων δεν δικαιούνται άσυλο.

Η απόφαση της κυβέρνησης για την αγορά δέκα ταχυπλόων που θα μπουν για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων μας θα σημάνει χαράς ευαγγέλια για τους πρόσφυγες και τους «λαθρομετανάστες», καθώς τα ταχύπλοα το μόνο που μπορούν να κάνουν, αν αφελέστατα εξακολουθούμε να τηρούμε τη σύμβαση του 1951, είναι να συνοδεύουν με ασφάλεια τα φουσκωτά των προσφύγων και των «λαθρομεταναστών» στα νησιά μας. Πολυτέλειες και αβρότητες δεν χωρούν. Η μετεγκατάστασή τους στην ενδοχώρα μας δεν μας επιτρέπει ως γνωστό ούτε καν την επιστροφή τους στην Τουρκία!

Η οικονομική βοήθεια που ζητάμε από την Ευρώπη προκειμένου να στεγάσουμε ή να δημιουργήσουμε κέντρα φιλοξενίας για τους μετανάστες ενθαρρύνει τους Ευρωπαίους οι οποίοι στο τέλος μας θεωρούν, και πολύ δικαιολογημένα, ανίκανους. Το σωστό είναι να τους πάρουν οι χώρες που δημιούργησαν τον πόλεμο και που είναι και ικανές… Όσοι παραβιάζουν τα σύνορά μας θα πρέπει να γνωρίζουν ότι εδώ δεν είναι ξέφραγο αμπέλι και ούτε βέβαια η Γη της Επαγγελίας.

Ζητάμε από τους Ευρωπαίους να πάρουν κι αυτοί κάποιους πρόσφυγες. Ευτυχώς όμως δεν θα το κάνουν, γιατί αν γίνει το λάθος και πάρουν έστω και λίγους, ορδές μεταναστών θα μας κατακλύσουν. Οι Ευρωπαίοι θα κλείσουν ξανά τα σύνορά τους και θα τους φορτωθούμε όλους εμείς. Άρα πρώτα θα πρέπει να κλείσουμε εμείς τα σύνορά μας και έπειτα να στείλουμε κάποιους εξ αυτών που είναι ήδη εδώ. Αλλά ως φαίνεται, ακόμη διεκδικούμε το Νόμπελ βλακείας… Συγνώμη. Το Νόμπελ ειρήνης ήθελα να πω.

Σημείωση

Δυστυχώς οι εξαγγελίες για δήθεν διεθνοποίηση του μεταναστευτικού, πίεση προς την Ευρώπη και την Τουρκία και διάφορες άλλες αερολογίες, όπως και οι προσδοκίες που είχαμε από τον Έλληνα επίτροπο του μεταναστευτικού, αποδεικνύουν ότι δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί ότι πρέπει μόνοι μας να λύσουμε ένα πρόβλημα που άλλοι μας το δημιούργησαν και απαιτούν από εμάς την λύση τους. Η λύση είναι μία: Κανένας εκβιασμός από κανέναν. Ούτε από αυτούς που εσκεμμένα σκίζουν τα φουσκωτά τους, και άρα θέλουν να πνιγούμε εμείς για να σωθούν αυτοί, και ούτε από αυτούς που εντελώς υποκριτικά θέλουν να μας κάνουν και μαθήματα ανθρωπιάς.

Παύλος Παπαδάτος

Επικοινωνιολόγος-Οικονομολόγος