«Στο σταθμό ¨Βλαντιμίρ Ίλιτσς Λένιν¨ παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Τσερνομπίλ της Ουκρανίας συνέβη ατύχημα, 93 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα στις 26 Απριλίου 1986, και ένας αντιδραστήρας έχει υποστεί βλάβες. Λαμβάνονται μέτρα για την εξουδετέρωση των συνεπειών του ατυχήματος. Στους προσβληθέντες παρέχεται βοήθεια ενώ έχει συσταθεί κυβερνητική επιτροπή» ήταν η λακωνική ανακοίνωση του υπουργικού συμβουλίου της πρώην ΕΣΣΔ, με την οποία προαναγγέλθηκε η σοβαρότερη κρίση στην ταραγμένη ιστορία εμπορικής πυρηνικής ενέργειας.

    Αναμφισβήτητα ο αόρατος, άχρωμος, άοσμος, ύπουλος, εχθρός των συσσωρευτικά απορροφώμενων «χαμηλών» δόσεων των μικροσκοπικών μορίων, των περίπου 58 ραδιενεργών τόνων, καπνού (ξεπερνώντας κατά 300 φορές εκείνων της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι μαζί) που εκτινάχθηκαν σαν μια πυρηνική καμινάδα, έκαναν το γύρω του κόσμου και μόλυναν την ατμόσφαιρα αργά αλλά σταθερά επηρεάζοντας εκατομμύρια άτομα, τα οποία εφόσον βεβαίως βρίσκονται εν ζωή, ζουν σήμερα υπό συνθήκες άγχους, ιατρικών εξετάσεων, θεραπειών και αβεβαιότητας για το αν και πότε θα επέλθει το μοιραίο.

    Κανείς δεν ξεχνά, 34 χρόνια μετά, τους γονείς που έθαψαν τα παιδιά τους, τις γυναίκες που είδαν τους άντρες τους να λιώνουν ζωντανοί πριν πεθάνουν, τους γέροντες που αναθυμούνται τις παλιές προφητείες της Βίβλου, τους μαθητές που δεν συναντιούνται πια στο σχολείο αλλά σε μονάδες λευχαιμικών ασθενειών, τα κορίτσια που κρύβουν την καταγωγή τους γιατί δεν θα βρουν σύντροφο για την ζωή τους και τις μητέρες που γέννησαν παραμορφωμένα παιδιά.

     Στην Ελλάδα, όπου το ατύχημα έγινε γνωστό με 4 ημέρες καθυστέρηση, το ραδιενεργό νέφος φέρνει το καίσιο στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, καθησυχαστικές δηλώσεις αρμοδίων ενώ στις διαφημίσεις της εποχής, οι γαλακτοβιομηχανίες ενημέρωναν το κοινό πως το δικό τους γάλα προέρχεται από σκόνη και όχι από αγελάδες σε μολυσμένα βοσκοτόπια, και άλλα ευτράπελα. Όλα φαίνονταν οικεία με το ίδιο χρώμα και σχήμα. Έτσι, εν μέσω μιας πρωτοφανούς ανησυχίας και κινητοποίησης της κοινής γνώμης, όπου όλοι άρχισαν να φοβούνται το νερό, το χώμα, τα δένδρα ακόμη και τα λουλούδια, οι κοινοτικοί γραφειοκράτες τριπλασίασαν τα «ασφαλή» όρια για να προστατέψουν τα ευρωπαϊκά προϊόντα.

     Η αναδρομή στο βιβλικό Ρώσικο ατύχημα που δηλητηρίασε το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία ιδιαίτερα σήμερα δεν γίνεται μόνο λόγω της καταστροφικής επετείου αλλά και λόγω των συνεχιζόμενων στρατιωτικών και ειρηνικών «πυρήνων» που εμφανίζονται συνένοχοι, μη εξαιρουμένου του οικονομικά άλυτου προβλήματος του κινδύνου των πρόχειρα συσσωρευμένων πυρηνικών αποβλήτων συμπεριλαμβανομένων των  γερασμένων αντιδραστήρων, σε σεισμογενείς κυρίως περιοχές, που έβαλαν λουκέτο  και που βρίσκονται στην επικίνδυνη φάση διάλυσής των.  Η  ανθρωπότητα, σημαδεμένη έκτοτε, αντιμετωπίζει με τρόμο και απεύχεται τον όλεθρο.               

Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος