Τώρα που όλοι τρέχουν πανικόβλητοι, οι έξυπνοι επιχειρηματίες και οι υγιείς επιχειρήσεις θα πρέπει να σκέφτονται επενδύσεις και όχι απολύσεις. Τώρα ήλθε η ώρα να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι. Οι πραγματικοί επενδυτές αγοράζουν εταιρίες και όχι μετοχές. Αγοράζουν τη δυναμική που έχει μία εταιρία, την ανταγωνιστικότητά της, τη χρησιμότητα του προϊόντος που παράγει σε συνδυασμό με την ικανότητα των στελεχών της να μετατρέπουν τις επιθυμίες των καταναλωτών σε ανάγκες. Ο σοβαρός επενδυτής δεν βλέπει μόνο έξι μήνες μπροστά του, άλλα τουλάχιστον έξι χρόνια. Σχεδόν όλοι όσοι κυβέρνησαν τη χώρα μας, με εξαίρεση τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ενδιαφερόντουσαν μόνο για τις επόμενες εκλογές και ποτέ για τις επόμενες γενεές. Τώρα θα πρέπει η κυβέρνηση να διερωτηθεί γιατί στη μεγαλύτερη εμπορική ναυτική χώρα του κόσμου δεν κατασκευάζονται ούτε καΐκια, γιατί στη χώρα που έχει τις καλύτερεs συνθήκες για παραγωγή πράσινης ενέργειας παράγεται ελάχιστη, γιατί ο γεωργο-κτηνοτροφικός τομέας μας αντί να είναι χρυσοφόρος βρίσκεται σε θλιβερή κατάσταση και γιατί είναι από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες της οποίας η παιδεία δεν συνδέεται με τις ανάγκες της αγοράς. Καλά τα επιδόματα, αλλά αν δεν οδηγούν πουθενά. Η χώρα έχει ανάγκη από βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές και όχι μπαλώματα.

Από το 2008 μιλάμε για επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά ούτε ανάπτυξη ούτε επενδυτές θα έλθουν όσο: το κράτος υποχρεώνει τον επιχειρηματία να πληρώνει 95% προκαταβολή φόρου, ο επιχειρηματίας δεν μπορεί να δανειοδοτηθεί από τις τράπεζες, δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά εργασίας, δεν υπάρχει φορολογική – και όχι μόνο - δικαιοσύνη και φυσικά όσο ο κάθε μικρός ή μεσαίος επιχειρηματίας έχει απέναντί του τους γνωστούς ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους που μιλούν πάντα από την εσωτερική γραμμή.

Τελικά, εδώ στον μικρόκοσμό μας, συγχέουμε τη φαντασία με την πραγματικότητα. Η Παγκόσμια Τράπεζα μάς κατατάσσει για το 2020, 62 και 41 θέσεις πίσω από τα Σκόπια και τη Ρουάντα αντιστοίχως και εμείς αναμένουμε επενδυτική έκρηξη λες και οι επενδυτές είναι μαζοχιστές.  

Η πανδημία της τρομολαγνείας έπιασε τόπο αλλά οι επιχειρήσεις πάτο! Ήλθε η ώρα, λέει, να δρέψουμε τους καρπούς της ελευθερίας μας! Μα ο καταναλωτής είναι ψυχολογικά γονατισμένος, χωρίς καταναλωτική διάθεση και σίγουρα χωρίς χρήματα. Συνεπώς, μπορεί οι επιχειρήσεις να άνοιξαν, αλλά η οικονομία θα παραμείνει στην εντατική. 

Σημείωση

Εκείνοι που αρκούνται στη διαχείριση της μιζέριας είναι ικανοποιημένοι. Εκείνοι όμως που θέλουν μία Ελλάδα ευημερούσα και ανταγωνιστική, που να μην ζει από ευρωπαϊκές επαιτείες και διανομή επιδομάτων προς τους πολίτες της, θα πρέπει να είναι πολύ προβληματισμένοι. Η μετριότητα είναι χειρότερη από το κακό. Το κακό το πολεμάς. Τη μετριότητα δυστυχώς την ανέχεσαι!