Γράφει ο Λευτέρης Γ. Κρητικός 

Πριν από λίγες ημέρες έφυγε από τη ζωή, ο αδελφός της μητέρας μου σε ηλικία μόλις 65 ετών από ανακοπή καρδιάς.

Έφυγε όρθιος και περήφανος, έτσι όπως έζησε. Μπροστά στο θάνατο πλούσιοι και φτωχοί, δυνατοί και αδύναμοι, νέοι και γέροι είμαστε όλοι ίσοι. Χειρότερο όμως ακόμα και από το θάνατο, είναι να μην μπορείς να εξαντλήσεις την ελπίδα για Ζωή. Στο νησί μας έναν πανέμορφο τόπο και έναν παγκοσμίως σημαντικό τουριστικό προορισμό, η Υγεία παραμένει υποστελεχωμένη και υποβαθμισμένη. Όταν η ζωή σου κρίνεται από μια κλωστή ακόμα και η λεπτομέρεια μπορεί να σε σώσει.

Τους τελευταίους μήνες έγιναν σημαντικές δωρεές αναπνευστήρων και λοιπού ιατρικού υλικού στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλληνίας. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που έχασαν τη ζωή τους λόγω covid και δίχως να υπάρχει άλλο υποκείμενο νόσημα. Αντιθέτως, δεκάδες συνάνθρωποι μας φεύγουν καθημερινά λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων.

Ίσως ως τοπική κοινωνία πρέπει να σκεφτούμε ότι το επόμενο διάστημα προτεραιότητα θα πρέπει να είναι τα αγροτικά ιατρεία του νησιού μας να αποκτήσουν απινιδωτές, ώστε οι κατά τόπους ιατροί ή οποιοσδήποτε γνωρίζει πρώτες βοήθειες σε μια περίπτωση έκτακτου καρδιολογικού περιστατικού να μπορεί να επέμβει άμεσα.

Λυπάμαι που οι κυβερνήσεις μας απαξιώνουν συστηματικά το Ε.Σ.Υ., που χειροκροτούν υποκριτικά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που μετακυλούν την κρατική ανεπάρκεια στην ατομική ευθύνη. Λυπάμαι που στη χώρα μας δεν μπορείς να έχεις μια αξιοπρεπή υγειονομική περίθαλψη και πρόληψη.

Καλό ταξίδι θείε Βασίλη!