(γράφει ο Αλέξανδρος Αλεξάκης)

Το ανθρώπινο είδος είναι αδιαμφισβήτητα το πιο επιθετικό στον πλανήτη. Οι θηριωδίες των ανθρώπων είναι δυστυχώς πολλές σε μια μακρά λίστα που αριθμεί εκατομμύρια θυμάτων. Γενοκτονίες, μαζικοί αφανισμοί, βασανιστήρια και κάθε είδους κτηνωδία, έχουν γράψει σκοτεινές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία, σε σκηνικό φρίκης και ανείπωτου πόνου.

Τον Αύγουστο του 1945 γράφτηκε ουσιαστικά η τελευταία σελίδα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έμελλε να είναι από τις μαζικότερες ανθρωποκτονίες, μετά τον αποτροπιασμό που προκάλεσαν τα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας.

Οι Αμερικάνοι θα έγραφαν τον πιο φρικτό επίλογο του πολέμου με την ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου, ενώ στις 9 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε η ρίψη βόμβας αντίστοιχης καταστροφικής ισχύος, στο Ναγκασάκι.

Η Αμερική είχε από καιρό συλλάβει το εξωφρενικό εγχείρημα με την κατασκευή των συγκεκριμένων όπλων μαζικής καταστροφής και είχε πραγματοποιήσει δοκιμές για να επιβεβαιωθεί η καταστροφική ικανότητα τέτοιων βομβών με την μόνη διαφορά ότι πριν γίνει η ρίψη στην Χιροσίμα δεν γνώριζαν ακριβώς το μέγεθος του ολέθρου που θα μπορούσε να επιφέρει και δεν δίστασαν να το επαναλάβουν μόλις λίγες ημέρες αργότερα στην πόλη Ναγκασάκι.

Ο Πρόεδρος Τρούμαν υπήρξε ο συνεχιστής των σκοτεινών βουλών του Προέδρου Ρούζβελτ, τον οποίο διαδέχτηκε στην Προεδρεία των ΗΠΑ μετά τον αιφνίδιο θάνατο του.

Η Χιροσίμα ισοπεδώθηκε και βρήκαν ακαριαίο θάνατο 70.000 άνθρωποι, ενώ αφανίστηκε η χλωρίδα και η πανίδα σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων από την περιοχή. Αντίστοιχα αποτελέσματα καταγράφονται και στο Ναγκασάκι με 40.000 νεκρούς, αν και υπολογίζεται ότι η γεωμορφολογία της πόλης ανέκοψε κατά κάποιο τρόπο την καταστροφική εμβέλεια της βόμβας. Μέχρι το 1950 τα θύματα αυξήθηκαν σε 200.000 συνολικά εξαιτίας της πυρηνικής ακτινοβολίας.

Η τραγωδία της Βυρηττού που προκλήθηκε από ισχυρή έκρηξη, πιθανότατα νιτρικού αμμωνίου, που φυλασσόταν σε αποθήκες στο λιμάνι της πόλης και πάλι τον μήνα Αύγουστο, σύμφωνα με ειδικούς συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ισχυρότερες εκρήξεις μετά την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Και πάλι ο ανθρώπινος παράγοντας προκαλεί ανυπολόγιστη καταστροφή με αθώα θύματα, μιας και η αμέλεια στην περίπτωση της Βυρηττού αποδείχθηκε εγκληματική.

Δυστυχώς δεν είναι η μόνη περίπτωση και χωρίς να θέλει να γίνει κανείς προάγγελος κακού, ως άλλη Κασσάνδρα, υπάρχουν γύρω μας πολλά καζάνια που βράζουν και παρ’ όλες τις συστάσεις ή τις κραυγές αγωνίας συμπολιτών, δεν υπάρχει η μέριμνα να προλάβουμε το κακό.

Ζούμε σε μια πόλη στην οποία δεν εφαρμόζονται χρήσεις γης, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δεξαμενές καυσίμων μέσα σε κατοικημένες περιοχές, με ελλειμματικά μέτρα ασφαλείας, εκτεθειμένες σε υψηλές θερμοκρασίες και επιπλέον ζούμε και δραστηριοποιούμαστε εντός της Παλιάς Πόλης, όπου ελάχιστες παρεμβάσεις γίνονται για την προστασία μνημείων και κατοικιών εκατοντάδων χρόνων. Η φθορά είναι περισσότερο από εμφανής και έχουν ήδη σημειωθεί περιστατικά πτώσης υλικών από παλαιά κτίρια, ενώ υπάρχουν διάσπαρτα στην πόλη κτίρια εγκαταλελειμμένα με τα άψυχα κουφάρια τους να στέκουν απειλητικά.

Είναι οξύμωρο να καταβάλουμε τόση μεγάλη προσπάθεια, ώστε να προστατεύουμε τους εαυτούς μας από την πανδημία, με σοβαρές ωστόσο επιπτώσεις σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, ενώ την ίδια στιγμή κλείνουμε τα μάτια σε ορατούς κινδύνους που ανά πάσα στιγμή μπορούν να προκαλέσουν θύματα.

Ας αντιληφθούμε την αξία της ζωής καθολικά και ας πράξουμε ανάλογα.