Αναμφίβολα βιώνουμε παγκόσμια μια πρωτόγνωρη αλλά ελπιδοφόρα, όπως αναφέρουν οι τελευταίες ειδήσεις στην φαρμακοβιομηχανία, κατάσταση. Η νέα αυτή συνθήκη που ήρθε έτσι ξαφνικά στις ζωές μας ανέτρεψε ό, τι μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένο σ’ όλους τους τομείς ,οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, υγειονομικό, και εκπαιδευτικό, δίνοντας χώρο- αλλά όχι χρόνο γιατί έπρεπε η αλλαγή να είναι άμεση – στο διαδίκτυο να ανθίσει. Η τεχνολογία εισχώρησε για τα καλά στη ζωή μας σε κάθε επάγγελμα, σε κάθε νοικοκυριό, σε κάθε άνθρωπο όποιας ηλικίας.

Ας επικεντρωθούμε στην εκπαίδευση , όπου οι αλλαγές δεν ήρθαν αντιμέτωπες μόνο με μεστούς ενήλικες αλλά και με παιδιά , παιδιά κάθε ηλικίας. Πώς όμως ανταποκρίνονται τα άλλοτε «σκανταλιάρικα» μικρά ζιζάνια ή τα ατίθασα Γυμνασιόπαιδα και Λυκειόπαιδα στα νέα δεδομένα; Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’την αρχή . Το ξαφνικό Lockdown της περασμένης άνοιξης δημιούργησε την άμεση ανάγκη τηλε-εκπαίδευσης ,μιας νέας πρακτικής. Απ’ την πλευρά των εκπαιδευτικών και των μαθητών τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα δεν υπήρχε εξοικείωση σε μια τέτοια μέθοδο. Ο , καλά κρυμμένος σε βιβλία, τεχνολογικός αναλφαβητισμός μας βγήκε στην επιφάνεια και πελαγώσαμε όλοι. Όσο παράδοξο και να μας ακούγεται υπάρχουν εκπαιδευτικοί που επανδρώνουν άξια το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά δεν γνώριζαν από τηλε- εκπαίδευση και πληροφορική… λάθος μας!!! Και εδώ δημιουργείτε ένα τεχνολογικό « generation gab» που τώρα πέσαμε εμείς μέσα. Τα παιδιά μας ξεπέρασαν γιατί γνώριζαν άψογα αυτό το «μαραφέτι» τον υπολογιστή καθώς και ό, τι έχει να κάνει με την κοινωνική δικτύωση. Αλλά και εμείς καλά τα καταφέραμε. Σιγά-σιγά και με υπομονή τα καταφέραμε.

Κι όταν τέλειωσε το lockdown και η τηλε-εκπαίδευση ήρθαν οι μάσκες και ήρθαν για να μείνουν και θα μείνουν πολύ! Και οι μάσκες έφεραν και αποστάσεις. Κι όσο λείπει μια αγκαλιά για ένα παιδάκι του νηπιαγωγείου από την δασκάλα, άλλο τόσο λείπει και στην δασκάλα. Ίσως εδώ διαφέρουμε εμείς οι εξωσχολικοί. Έχουμε παιδιά από 4 ετών και δίνουμε και παίρνουμε αγκαλιές και χαμόγελα μέχρι και 18+ χρόνων και δίνουμε και παίρνουμε συμβουλές. Ας το παραδεχτούμε! Καμιά οθόνη δεν αντικαθιστά την τάξη! Κανένα «Word» δεν αντικαθιστά τα τετράδια ! Κανένα «emoji» δεν αντικαθιστά μια αγκαλιά! Όμως πρέπει! Πρέπει να πάρουμε μέτρα μέχρι να ανακάμψουμε ξανά!

Σ’ αυτό το δεύτερο «lockdown» - τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Έχουμε περάσει άλλο ένα , έχουμε εξοικειωθεί με την τηλε- εκπαίδευση. Και τώρα βλέπουμε πιο ξεκάθαρα πως το πρόβλημα με την τηλε-εκπαίδευση δεν καλύφθηκε από τα σεμινάρια που προσέφερε το Υπουργείο Παιδείας για το πώς θα ανοίγουμε και θα κλείνουμε έναν υπολογιστή . Αυτό που δεν έκανε ξεκάθαρο το Υπουργείο είναι πως θα διδάξουμε και πως θα δομήσουμε ένα μάθημα βασισμένο στις ιδιαιτερότητες κάθε μαθητή με την χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Μπορεί να μην έχουμε την οργάνωση και τις γνώσεις άλλων χωρών και να μην έχουμε εξοικειωθεί με αυτό είναι όμως ένα βήμα για μία νέα αρχή. Κι όσο για τις μάσκες; Μάλλον τα παιδιά μας έβαλαν τα γυαλιά στην τυπικότητα!

Μην αφήσετε καμία μάσκα να σβήσει το χαμόγελό σας ,τα μάτια τα λένε όλα!

Μείνετε ασφαλείς! Λίγο έμεινε! Τα δύσκολα πέρασαν!

Στάμω Γαλιατσάτου 

Τοπική Σύμβουλος Ομαλών