Νοέμβριος 1973. Ο Ελληνικός λαός εξεγείρεται εναντίον της Χούντας των Συνταγματαρχών. Η εξέγερση ξεκινά στις 14 Νοεμβρίου με κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου από φοιτητές στην Αθήνα.

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων»… όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι φωνές των τότε αγωνιζομένων φοιτητών και εργατών θα ηχούν πάντα στην καρδιά μας έχοντας χαραχτεί βαθιά στο μυαλό μας, στη συλλογική μας μνήμη. Μια μνήμη που δεν πρέπει να σβηστεί ποτέ. Για να θυμίζει αέναα το βροντερό «ΌΧΙ στη Χούντα», που είχε καλύψει σαν πέπλο ολάκερο τον τόπο μας.

Για να θυμίζει το σύνθημα της νέας γενιάς «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», που ύψωσε ανάστημα στους ολίγους που επεδίωκαν βάναυσα να κυριαρχήσουν στους πολλούς που επιθυμούσαν ισότητα. Μιας γενιάς πρωτοπόρας στον αγώνα για Ελευθερία, Δημοκρατία, Ευημερία, ιδανικά και δικαιώματα που και οι σημερινοί νέοι οφείλουν να έχουν.

Η κατάληψη των φοιτητών του Πολυτεχνείου κλιμακώθηκε σε αντιχουντική εξέγερση καταλήγοντας σε αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, όταν με εντολή του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, τεθωρακισμένα και στρατιωτικές δυνάμεις μπήκαν στον περίβολο της σχολής: 3 μοίρες λοκ, 1 μοίρα αλεξιπτωτιστών, 3 άρματα μάχης. Οι νέοι του Πολυτεχνείου ήταν άοπλοι. Δεν χρησιμοποίησαν μέσα υλικής βίας. Οπλίστηκαν μόνο με την κραυγή του πόθου τους για Ελευθερία, με τη φωνή του λαού για Δικαιοσύνη.

Σήμερα, παραμονή της 17ης Νοεμβρίου 2020, 47 χρόνια μετά, το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Διαρκής αγώνας απ’ όλους μας για τη διασφάλιση της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αδελφότητας. Σε τούτες τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε στη χώρα μας ένεκα της ρευστότητας αλλά και του φόβου της πανδημίας, κάθε προσπάθεια διχασμού της κοινωνίας μας πρέπει να καταποντίζεται.

« Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.

Μια στιγμή αν ξεχαστείς,

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται

στη δίνη του πολέμου,

έτσι και σταματήσεις

για μια στιγμή να ονειρευτείς .

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα

θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.

Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.» (Τάσος Λειβαδίτης)

Τιμή και Δόξα στους ελεύθερους αγωνιζόμενους φοιτητές του 1973. Σε όσες και όσους βασανίστηκαν απ’ το χουντικό καθεστώς.

Ενός λεπτού σιγή για τους νεκρούς της επταετίας.

Ρεγγίνα Μπαλτσαβιά

{https://www.youtube.com/watch?v=gy-JXrl77cU}