Γίνονται τάχα περιχαρείς με τα αυτονόητα … και εσύ σαν τον τυφλό ζητιάνο που του πετάνε λίγα ψίχουλα, από το δικό του ψωμί, και λέγει ¨ευχαριστώ¨ … Θαρρείς και δεν όφειλε μετά τις όποιες καταστροφές να σπεύσει η Πολιτεία αρωγός … Θαρρείς και δεν είναι υποχρέωση της Πολιτείας να έχει υγιείς Νοσοκομειακές δομές … Θαρρείς και δεν είναι υποχρέωση της Πολιτείας να βοηθήσει περιοχές που βουλιάζουν στη λάσπη … Και ναι, είναι ωραίες οι φωτογραφίες και τα μεγάλα λόγια στην αρχή … Μετά όμως η σιωπή … Μετά όμως η λησμονιά … Και θα μιλήσουμε για άλλα … και θα ξεχασθούν τα προηγούμενα ... Και θα σου πουν ότι δεύτερη ευκαιρία είναι να σου παίρνει η Τράπεζα το σπίτι και να πληρώνεις ενοίκιο για να μένεις μέσα στο άλλοτε δικό σου σπίτι που έκτισες με το αίμα σου …

Και αύριο θα σου πουν ¨χαλάλι το οκτάωρο … τι ζητάς;¨ και θα σηκωθούν ανταριασμένες οι ψυχές όσων έχασαν τη ζωή τους για να καθιερωθεί το οκτάωρο … εσύ όμως θα κάθεσαι στον καναπέ … και θα σου πετάνε ένα κόκκαλο και εσύ θα κουνάς χαρούμενα την ουρά σου … Και ανησυχίες λέει τώρα για την παράταση των προθεσμιών του Εθνικού Κτηματολογίου, και την όποια παράταση, που ενόψιν και των δυσλειτουργιών του Εθνικού Κτηματολογίου, και των λαθών του, είναι ήδη δεδομένη και, διά τούτο έχει ήδη εξαγγελθεί και δρομολογηθεί …

Όμως πλήρης η σιωπή από το αρμόδιο Υπουργείο για την επικείμενη κατ΄ ουσίαν αχρήστευση μεγάλου αριθμού ακινήτων και δη εκ των κειμένων εκτός σχεδίου … Και συνάμα ευχαριστίες στην Ηγεσία γιατί δεν έκλεισε ένα υποκατάστημα Τραπέζης [ή μήπως τελικά θα κλείσει] … και ας μένουν κλειστοί οι δρόμοι που οδηγούν στο μέλλον … και πλήρης και παγερή η σιωπή για τις αυτονόητες ανάγκες της Πολιτείας, που παραμένουν ανικανοποίητες: την υγεία, την παιδεία, το μέλλον ΟΛΩΝ … για αυτά όμως, μην ανησυχείς, λόγια μεγάλα ακούς και υποσχέσεις τεράστιες … και θα σε καθησυχάσουν και παραμονές των επομένων εκλογών … ότι ενδιαφέρονται για εσένα … ότι σε αγαπούν … ότι νοιάζονται ¨κουτό παιδί¨ για εσένα … και θα ακούσεις τότε ακόμη πιο μεγάλα λόγια και πιο μεγάλες υποσχέσεις …

Και αρχίζει πάλι να βρέχει … μια κίτρινη ψιλή βροχή … είθε να μην έλθει ξανά καταιγίδα … τα όνειρα θα πνιγούν ξανά στη λάσπη ......

ταπεινά σιγοψιθυρίζοντας το άκαιρο τραγούδι …

Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος