Είναι δίκαιο το φορολογικό σύστημα σήμερα; Σαφώς και όχι. Ποτέ δεν ήταν. Σχεδόν σε όλη την μεταπολιτευτική μας ιστορία τα φορολογικά συστήματα - τα οποία ήταν πολύ περισσότερα και από τις Κυβερνήσεις - έβριθαν από φοροαπαλλαγές, όχι κατ’ ανάγκη δίκαιες στο σύνολο τους. Χωρίς αμφιβολία το δικαιότερο σύστημα φορολόγησης είναι αυτό με ενιαία και καθολική βάση. Ένα φορολογικό σύστημα δηλαδή ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ανεξάρτητα από πού προέρχονται τα εισοδήματα τους. Για να το πω απλά, η φορολογική επιβάρυνση κάποιου ο οποίος εισπράττει 1.000 ευρώ τον μήνα από ενοίκια δεν μπορεί να είναι ευμενέστερη από κάποιον ο οποίος εισπράττει 1.000 ευρώ τον μήνα από ένα κατάστημα λιανικής ή εστίασης και εργάζεται (ο ίδιος και όλη η οικογένεια του ενδεχομένως) από το πρωί μέχρι το βράδυ σε συνθήκες αγοράς. Τυχαίο το παράδειγμα, για να γίνω κατανοητός. Εκείνο που σηματοδοτεί την κοινωνική δικαιοσύνη ενός ενιαίου συστήματος φορολόγησης σαν αυτό που ευαγγελίζεται το σχέδιο Πισσαρίδη είναι το ύψος του αφορολόγητου (αν υπάρχει) και οι φορολογικοί συντελεστές σε κάθε κλίμακα εισοδημάτων. Όταν ένα φορολογικό σύστημα είναι άδικο εξ ορισμού, το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι φοροδιαφυγή. Δεν είναι «κακοί άνθρωποι» οι επιχειρηματίες (το 90% στην Ελλάδα είναι μικρομεσαίοι), οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι. Το δομικό χαρακτηριστικό σε ένα εύρωστο φορολογικό σύστημα για να μπορέσει να υπάρξει ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Δεν υπάρχει Έλληνας επιχειρηματίας ο οποίος να ξέρει ότι βγάζει 5 ευρώ αλλά δεν θα φορολογηθεί για 25 και να πει ότι ο πολύτεκνος Έλληνας δεν πρέπει να ενισχυθεί από το Κράτος. Και αν το πει, αυτός θα είναι ο γραφικός και όχι το Κράτος. Η φιλοσοφία των περισσότερων για να μην πω όλων των φορολογικών συστημάτων της μεταπολίτευσης ήταν «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».  Με τα γνωστά αποτελέσματα, το μάρμαρο των μνημονίων να το πληρώσουν αυτοί που διαχρονικά αποκαλούμε ως συνήθη υποζύγια. Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και όσοι από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες ζούσαν από τις αποδοχές των δύο προηγούμενων οι οποίες κατακρεουργήθηκαν. Πέρα απ’ την κοινωνική διάσταση της δικαιοσύνης στο φορολογικό σύστημα (εννοείται και στο ασφαλιστικό, αλλά για αυτό θα επανέλθω) υπάρχει και η αναπτυξιακή. Οι «όποιοι επενδυτές» δεν είναι ούτε δεξιοί, ούτε αριστεροί. Κερδοσκόποι είναι. Το πρόβλημα για να υπάρξουν αυτοί οι «όποιοι επενδυτές» είναι διπλό και έχει βεβαίως σχέση με τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Ταχύτητα στην απονομή δικαιοσύνης (αν θέλετε την άποψη μου θα έπρεπε να φτιάξουμε ως χώρα ένα τέταρτο μνημόνιο χωρίς τη βοήθεια της τρόικας, αποκλειστικά και μόνο για την ταχύτητα στις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν στην οικονομία) και βεβαίως δικαιοσύνη στη φορολογία. Αν αλλιώς αντιμετωπίζεται φορολογικά (και δικαστικά) ο διαπλεκόμενος επιχειρηματίας ή μια φιλική για την εκάστοτε Κυβέρνηση συντεχνία και αλλιώς ο Μπατιστάτος, εννοείται ότι θα επενδύσω στη Βουλγαρία και θα κυκλοφορώ στο Αργοστόλι με τη τζιπάρα μου με Βουλγαρικές πινακίδες και θα έχω εξοχικό στο Μπάντεν Μπάντεν. Τυχαίο και αυτό το παράδειγμα, στην ψάθα θα πεθάνω.

Σε κάθε περίπτωση το ΔΙΚΑΙΟ φορολογικό σύστημα έχει ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ με το κοινωνικό Κράτος και την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό που πρέπει να αποσαφηνίσουμε ως πολιτικό σύστημα και βεβαίως ως Αριστερά είναι πως τα εννοούμε όλα αυτά. Ο νέος πτωχευτικός νόμος και ο θάνατος της μικρής ιδιοκτησίας σίγουρα δεν είναι δείγματα δικαιοσύνης. Εκτός αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι υπάρχει «μικρός» που έχει την οικονομική δυνατότητα να χτίσει σε λιγότερο από 4 στρέμματα εκτός σχεδίου μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Σε ότι αφορά στον πτωχευτικό νόμο η «δεύτερη ευκαιρία» δεν αφορά στους μικρομεσαίους που πτώχευσαν αλλά στις Τράπεζες, οι οποίες για να στηρίξουν τους μικρομεσαίους που πτώχευσαν το μόνο που δεν ζητάνε είναι θετικούς ισολογισμούς για τα επόμενα δέκα χρόνια από τους πτωχευμένους. Όλα αυτά βεβαίως εδράζονται στο σχέδιο Πισσαρίδη, το οποίο εφαρμόζεται ήδη χωρίς να υπάρχει απολύτως καμία διαβούλευση. Αν η δικαιοσύνη στο νέο φορολογικό σύστημα του σχεδίου Πισσαρίδη είναι της «αναπτυξιακής» λογικής, όποιος προλάβει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια χτίζει στο οικόπεδο του γιατί μετά θα έρθει ο «μεγάλος» να αγοράσει δυο τρεις «μικρούς», η μόνη μας λύση είναι το εξοχικό στο Μπάντεν Μπάντεν ή ένα δίκαιο σχέδιο «αντιΠισσαρίδη» για την Ελλάδα της επόμενης μέρας. Προκρίνουμε το δεύτερο…

                                                                        Αριστοτέλης Μπατιστάτος