Γράφει ο Διονύσης Γαρμπής, πρόεδρος του Οδοντιατρικού Συλλόγου Κεφαλληνίας

   Την παρότρυνση αυτή την απευθύνω στους συμπολίτες μου, σε όλους όσους πιέζονται αφόρητα από τα μέτρα της καραντίνας, στο προσωπικό των σχολείων και στα παιδιά μας, στους αρμόδιους για την πανδημία κρατικούς φορείς, στους συναδέλφους μου οδοντιάτρους, στις συνδικαλιστικές μας ηγεσίες, στον εν γένει υγειονομικό κόσμο. Την απευθύνω και σε όσους ήδη νοσούν και σε όσους νοσηλεύονται σε κλινικές Covid-19 ή σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Η παρότρυνση αυτή θέλει να πει «κάντε κουράγιο, ξεπεράστε τις αντοχές σας, αναμετρηθείτε με τους φόβους σας, σταθείτε ακριβείς στο καθήκον, διατηρείστε τη λογική σας, παλέψτε για τη ζωή, για την ανθρωπιά, για την αξιοπρέπεια…»

   Ζούμε έναν πόλεμο! Ο άνθρωπος είναι λογικό να αισθάνεται φόβο, αντιμέτωπος με τον αρχέγονο εχθρό, τον θάνατο. Πάντα έτσι ήταν οι σοβαρές πανδημίες. Πόνος, φόβος για τον θάνατο, περιορισμός, απομόνωση, μοναξιά, ψυχική κάμψη, οικονομική καταστροφή. Πολύ συχνή και η μοιραία κατάληξη. Η πιθανότητα να μας βρει το κακό ποικίλει κατά περίπτωση, η στατιστική όμως δεν είναι τρόπος προστασίας, γιατί εάν μας βρει το κακό… τότε είναι όλο δικό μας!

   Ο άνθρωπος λοιπόν, μπροστά στον αρχέγονο εχθρό του! Για έναν ναυτικό-ποιητή, τον συμπατριώτη μας Νίκο Καββαδία, ο αρχέγονος εχθρός έχει τη μορφή του καρχαρία, του πανάρχαιου και αδάμαστου κυνηγού, που καρτερεί, γυροφέρνοντας το καράβι. Πάνω στο φτερό του καρχαρία πρέπει να χορέψει κάποιος, όταν βρεθεί στην ανάγκη. Πάνω στο φτερό του καρχαρία πρέπει να χορέψει κάθε άνθρωπος, για να δαμάσει τις δυσκολίες και να κερδίσει τη ζωή του. Για μας, στην παρούσα συγκυρία, ο αρχέγονος εχθρός είναι ένας πανάρχαιος και αόρατος εκπρόσωπος του βιολογικού μικρόκοσμου. Και πρέπει να «χορέψουμε» πάνω στα φτερά του. Πάνω στις πρωτεΐνες των ακίδων του!

   Πολλά ειπώθηκαν από διάφορους, για διάφορους λόγους. Δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε αγνοώντας τον! Δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε με γκρίνια ή με κλάματα ή με ανυπόστατες θεωρίες. Μπορούμε μόνο με τη λογική. Την επιστημονική λογική. Τα μέσα είναι σε όλους γνωστά και απολύτως ευνόητα:  Κοινωνικές αποστάσεις, καθαριότητα, προστασία αναπνοής και προσώπου. Κυρίως η αναπνοή. Μπήκε στη ζωή μας και μια αντίληψη φιλαλληλίας: «Προσέχω, όχι για να μην μολυνθώ, αλλά κυρίως για να μην μολύνω τους άλλους!». Δυστυχώς όμως, δεν μπορεί η παγκόσμια κοινότητα να συνταχθεί στο σύνολό της με τη λογική σκέψη. Αν γινόταν αυτό, η επιδημία θα μπορούσε να εξαλειφθεί σε ένα μήνα!

   Τώρα μπήκε στη ζωή μας το εμβόλιο. Το σημαντικότερο όπλο πλέον για την εξάλειψη του κινδύνου. Κάποιοι είπαν θα το κάνουν, για να πάρουν πίσω τη ζωή τους. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι δεν θα το κάνουν, ευτυχώς λίγοι. Το εμβόλιο είναι το όπλο μας για τον πόλεμο. Εγώ το κάνω, γιατί σε μία μάχη οφείλω να πάρω το όπλο μου! Οφείλω να αναλάβω τον ρόλο που μου αναλογεί, στον αγώνα για την τελική νίκη. (Ελπίζω μόνο η διαδικασία να προχωρήσει γρήγορα, γιατί όσο ο ιός εξαπλώνεται έχει και την πιθανότητα να μας εκπλήξει, με κάποια μετάλλαξη που θα μας φέρει πίσω στο σημείο απ' όπου ξεκινήσαμε).

   Οι υγειονομικοί της πρώτης γραμμής - και ίσως περισσότερο από όλους τους άλλους εμείς οι οδοντίατροι -  ζήσαμε όλο αυτό το διάστημα «στο φτερό του καρχαρία»! Θα εξακολουθήσουμε να ζούμε έτσι, μέχρις ότου αποσοβηθεί εντελώς ο κίνδυνος. Καμία χαλάρωση στα μέτρα προστασίας δεν επιτρέπεται! Αυτό ισχύει για όλη την κοινωνία! Τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμη και χρειάζεται προσοχή, με ευλαβική τήρηση των μέτρων προστασίας. Μια σπίθα αρκεί για να φουντώσει μεγάλη φωτιά. Κυρίως, μην επαναπαυόμαστε επειδή στην Κεφαλονιά και στην Ιθάκη μας δεν έχουμε κρούσματα. Χρειάζεται υπομονή, να διατηρήσουμε αυτήν την κατάσταση δυο-τρεις μήνες ακόμη. Με τη σκέψη μας στους συνανθρώπους των περιοχών που αντιμετωπίζουν πολύ πιο δύσκολη κατάσταση από μας, αλλά και με ιδιαίτερη φροντίδα για τη δική μας τύχη…