Το μακρινό μου ταξίδι για τους Αντίποδες άρχισε στις 24 του Γενάρη του 1970.

Ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια. Οι καταστροφικοί σεισμοί του 1953 είχαν καταρρακώσει την οικονομία του νησιού και είχαν ανοίξει και πάλι τους δρόμους τους μετανάστευσης. Η προηγούμενη μαζική φυγή από τη δοκιμαζόμενη Κεφαλλονιά, αλλά και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας, είχε γίνει στα τέλη της δεκαετίας του 1940 μετά τη λαίλαπα που σκόρπισε ο πόλεμος, η κατοχή και ο αναθεματισμένος εμφύλιος.

Τα επανωτά κτυπήματα είχαν φέρει την απόγνωση και η απόγνωση τη φυγή!

Ένιωθα και εγώ αυτή την ανάγκη της φυγής. Όσο και αν αγαπούσα τον τόπο που είδα το φως της ζωής, η ζωή πρόσταζε άλλα, κόντρα στα συναισθήματα. Τα όνειρα νικούσαν κατά κράτος αυτά που πρόσταζε η καρδιά σου.

Εκείνη λοιπόν την ημέρα του Γενάρη με τη βαλίτσα μου γεμάτη με λιγοστά προσωπικά είδη, μερικά βιβλία, δυο-τρεις δίσκους των 45 στροφών του Έλβις Πρίσλεϊ και πολλά, πάρα πολλά όνειρα είχα ξεκινήσει με το λεωφορείο –ήταν θυμάμαι ένα Μερσεντές (οι Γερμανοί είχαν βάλει και στη φυγή μου το δάκτυλό τους!)– από το Αργοστόλι για το μεγάλο ταξίδι προς τον άγνωστο νότο, τη μακρινή Αυστραλία.

Διασχίσαμε τη μεγάλη γέφυρα του Αργοστολιού, σήμα κατατεθέν της πόλης, και πήραμε το δρόμο για τη Σάμη από όπου το οχηματαγωγό θα μας μετέφερε στην Πάτρα. Ο δρόμος κακοτράχαλος και σα να μην έφταναν οι λακκούβες, το χιόνι που είχε πέσει τη νύκτα στα ψηλά βουνά της Κεφαλλονιάς είχε μετατρέψει το οδόστρωμα σε… ναρκοπέδιο, κρύβοντας τις πέτρες που καθημερινά κατρακυλούσαν από τα ψηλότερα!

Στη Σάμη, το σημαντικό λιμάνι της Κεφαλλονιάς, φτάσαμε με καθυστέρηση δύο περίπου ωρών. Το οχηματαγωγό, το «Άγιος Γεράσιμος», μας περίμενε γιατί είχε ειδοποιηθεί.

Επιβιβαστήκαμε γρήγορα και ο απόπλους για το ταξίδι προς την Πάτρα δεν άργησε.

Ο καιρός βαρύς. Έριχνε χιονόνερο που πάγωνε ακόμα περισσότερο το συναισθηματικό μου κόσμο! Παρά το τσουχτερό κρύο εγώ εκεί στην κουπαστή παρακολουθούσα όλη τη διαδικασία του απόπλου. Η άγκυρα σηκώθηκε, τα παλαμάρια λύθηκαν και το μικρό οχηματαγωγό άρχισε να απομακρύνεται από το λιμάνι.

Μέσα σε λίγα λεπτά η Σάμη ήταν μια μικρή πινελιά πάνω στο θολό σκηνικό που η παλέτα του καιρού είχε ζωγραφίσει!

Έριξα μια τελευταία ματιά στο νησί μου και μπήκα στη μικρή ζεστή αίθουσα του πλοίου. Η διαφορά θερμοκρασίας ήταν καλοδεχούμενη αλλά ανίκανη να ζεστάνει την παγωμένη ψυχή μου.

Τρεις και κάτι ώρες αργότερα φάνηκε η Πάτρα και μετά από λίγο το καράβι έδεσε στο λιμάνι της Αχαϊκής πρωτεύουσας.

Αποβιβαστήκαμε γρήγορα και αρχίσαμε το επόμενο σκέλος του ταξιδιού προς την Αθήνα από την παλιά λεγόμενη Εθνική Οδό Αθηνών-Πατρών που κάθε άλλο από… Εθνική ήταν. Περνούσε τότε από όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις. Ήταν μιας λωρίδας ανά κατεύθυνση, χωρίς διάζωμα και ολισθηρή που την καθιστούσαν άκρως επικίνδυνη. Οι καπάτσοι οδηγοί της εποχής κατάφερναν να μας μεταφέρουν με ασφάλεια στον προορισμό μας. Ένα πραγματικό κατόρθωμα!

Λίγο πριν την Κόρινθο, μια απαραίτητη στάση για φαγητό και ξεμούδιασμα. Για να είμαι ειλικρινής χρειαζόμασταν περισσότερο το ξεμούδιασμα αφού από το αδιάκοπα ταρακουνήματα το στομάχι ζητούσε περισσότερο μια δραμαμίνη παρά φαγητό!

Επιβιβαστήκαμε και πάλι στο λεωφορείο και συνεχίσαμε το ταξίδι προς το «κλεινόν άστυ». Περνώντας πάνω από τη γέφυρα της Διώρυγας της Κορίνθου ο οδηγός έκοψε ταχύτητα για να θαυμάσουμε τη θέα. Αυτό έκαναν σχεδόν όλοι οι οδηγοί σε μια προσπάθεια να προσθέσουν και λίγη περιηγητική χροιά στο ταξίδι!

Το φως της ημέρας είχε αρχίσει να υποχωρεί. Ο οδηγός μας ανακοίνωσε από το μεγάφωνο ότι σε λίγο θα περνούσαμε από την Κακιά Σκάλα…

• Η συνέχεια την άλλη εβδομάδα.

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το οχηματαγωγό «Άγιος Γεράσιμος» που τις δεκαετίες του 1960 και 1970 έκανε τα δρομολόγια Σάμη-Πάτρα.

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
• Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1: «Σκιές Του Χθες» - Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε μέμορι στικ. 2: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.