Τις τελευταίες μέρες ένα νέο “bing bag” κατακερματίζει την όποια υποψία μπορεί να υπήρχε περί κοινωνικής ηθικής, αξιών και συνοχής. Ένας απίστευτος τραγελαφικός βομβαρδισμός μαρτυριών, ανακαλύψεων και καταγγελιών κατοικοεδρεύει στην κορωνίδα της καθημερινής μας πληροφόρησης παρέα με άλλα «εξίσου» σοβαρά ζητήματα που αφορούν την υγεία, τον βιοπορισμό μας, την ασφάλεια ή την προστασία της εδαφικής μας ακεραιότητας.

Δεν ξέρω πιο είναι το πιο θλιβερό.

Όσα συμβαίνουν ή συνέβησαν και ανασύρονται από τα ατομικά σκοτάδια μας, αιφνίδια στο φως της συλλογικής επικαιρότητας ;

To ότι τέρπεται ασύδοτα, η ακόρεστη ηδυπάθεια όλων μας, για εκείνα τα νέα, τα τολμηρά, τα πιπεράτα, τα πλούσια σε πάθη, βία και σεξ, δίνοντας ισχυρό κίνητρο νέων ανακαλύψεων περισσότερο εξευτελιστικών, πονεμένων και «ιντρικαδόρικων» στον κίτρινο τύπο; 

H λανθάνουσα αίσθηση ηρωισμού που προκύπτει τελικά από την δημόσια ομολογία και παραδοχή του προσωπικού μαρτυρίου του καθενός μας;

 Tο εν δυνάμει ναρκισσιστικό «θάρρος», που επικροτείται από το κοινό και  τους όμοιο-παθόντες, δικαιώνοντας την διαρκή “παρρησία”, δημοσίων καταγγελιών και αιτημάτων κάθαρσης;

Για να μην παρεξηγηθώ οφείλω να επισημαίνω τα εξής :

• η νοσηρότητα ανθρώπων, με δύναμη και εξουσία, που χειρίζονται, χειραγωγούν και εγκληματούν ψυχοσωματικά εις βάρος όσων χρίζουν ανάγκης ή βρεθούν στο στόχαστρό τους, είναι ευχής έργο να στηλιτεύεται και μονόδρομος να ακολουθεί το δρόμο της δικαιοσύνης .
• Δυστυχώς η αίσθηση ελέγχου και επιβολής προς τον συνάνθρωπό είναι «εθιστική και μεθυστική». Κοινωνείται με μεταδίδεται σαν ιός σε άτομα του ιδίου κύκλου, επεκτείνοντας και γιγαντώνοντας ανάλογες συμπεριφορές. Ανασύρει ένστικτα ζωώδη που θολώνουν την κρίση μας, αλλοιώνουν την συναισθηματική μας καθαρότητα και το ευγενές κομμάτι της υπόστασής μας. Η άντληση ηδονής μέσω της προσβολής, της ταπείνωσης και της εξουσίας έναντι των άλλων γίνεται τελικά ισχυρότερη από τις ίδιες τις ανάγκες μας.

Ωστόσο:

• Η ενηλικίωση όλων μας (το τονίζω η ενηλικίωσή μας), συνοδεύεται πρακτικά με το βάρος των επιλογών μας και των αποφάσεων που καλούμαστε να πάρουμε για τους στόχους που θέτουμε στην ζωή μας. Εμείς ορίζουμε εκούσια, εάν τα όνειρά μας και οι προσδοκίες μας είναι πιο ισχυρές, από τους συμβιβασμούς και τις εκπτώσεις που δεχόμαστε, προκειμένου να τις πραγματοποιήσουμε. Εμείς επιλέγουμε αν θα διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας και την ηθική μας υπόσταση ή την οικονομική μας ευμάρεια και την καταξίωσή μας επαγγελματικά ή κοινωνικά, όταν οι συνθήκες και τα γεγονότα δεν μας επιτρέπουν τον υγιή συνδυασμό όλων. Εμείς επιλέγουμε το ρίσκο της αποκάλυψης με κάθε κόστος ή την σιωπή της συγκάλυψης, από φόβο, ενοχή ή αιδώ. Εμείς επιλέγουμε- με γνώμονα τις δυνάμεις μας την ψυχική μας ετοιμότητα και το κόστος των ενεργειών μας-, πότε αντιδρούμε και πότε ευνουχιζόμαστε,.
• Συχνά η έκθεση ή οι δημόσιες αποκαλύψεις, λαμβάνουν χώρα ετεροχρονισμένα όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές και έχουν αρθεί μερικώς ή ολικώς αυτά που συνέτειναν στο παρελθόν στην αποσιώπηση των γεγονότων. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ» ασφαλώς δεν αντιλέγω αλλά σίγουρα η έκφραση της αλήθειας και η αναζήτηση της διαφάνειας κατόπιν εορτής είναι μεν πολύτιμη άλλα  όχι τόσο γενναία ή ηρωική πλέον.
• Η κοινωνία διψάει για αίμα, αίμα ψυχής. Οι ευχάριστες και υγιείς ειδήσεις ποτέ δεν απασχόλησαν εκτενώς, ανεξαρτήτως βαρύτητάς τους. Αντίθετα το βδελυρό συντηρείται γιατί πουλάει κι αυτό είναι μια αδιάψευστη πραγματικότητα.

Συνεπώς είθε να  συνέλθουμε όλοι, να  βάλουμε επιτέλους μια τελεία, «lockdown» στα εξωδικαστικά «δικαστήρια».

Η δικαίωση των θυμάτων ξεκινά από την αποδοχή των γεγονότων, προχωρά με την καταγγελία στα έννομα μέσα και κορυφώνεται με την καταδίκη του θύτη και εν συνεχεία την δημοσιοποίησή της προς αποφυγή παρόμοιων περιστατικών.

Οι θύτες  διατηρούν το τεκμήριο της αθωότητας έως ότου αποδειχθεί στην δικαιοσύνη το αντίθετο.

Οι «δίκες» εκτός δικαστηρίων είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. Ενισχύουν την θυματοποίηση χάριν δημοσιότητας υποβαθμίζοντας ή και ακυρώνοντας εκείνους που έχουν πραγματικά και έντιμα υποστεί κακομεταχείριση. Σπιλώνουν δε ανθρώπους, -εγείροντας την λαϊκή αγανάκτηση εναντίον τους-, για λόγους διαφορετικούς από αυτά που τελικά τους καταλογίζονται. Ξυπνούν και τρέφουν  τα αρρωστημένα  πάθη διαταραγμένων προσωπικοτήτων της κοινωνίας μας. Ανοίγουν επικίνδυνα την όρεξη όλων μας για πονηρό-απαγορευμένο-φτηνό ρεπερτόριο πληροφόρησης και στρατολογούν επιτήδειους στην θήρευση τέτοιων «ειδήσεων»

Νισάφι. Ας μπει ένα στοπ. Ας κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας , ας γίνουμε δικηγόροι και δικαστές του εαυτού μας. Ας αφήσουμε την δικαιοσύνη απερίσπαστη, επί τω έργω της, κι ας προσπαθήσουμε ο καθένας από εμάς να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

ΣΑΜΟΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ