… τούτες τις ημέρες οι λέξεις που έρχονται στο νού μου, κοιτώντας ολόγυρα, είναι: υποκρισία, ραγιαδισμός, ψέμα, εκμετάλλευση, κοροϊδία ….

… τούτες τις ημέρες συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο, κοιτώντας ολόγυρα, ότι κάποιες λέξεις κοντεύουν να ξεχασθούν, θαρρείς και έχουν σβησθεί από τα λεξικά τινών: συνέπεια, φιλότιμο, λεβεντιά, ευθιξία, σεβασμός ….

… τούτες τις ημέρες συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο, ότι κάποιων λέξεων τείνει να χαθεί η αξία τους, η βαρύτητά τους: συγνώμη, υπόσχεση, λόγος τιμής …

Και είναι πιά γεγονός αναντίρρητο ότι τούτη η εποχή δεν θα είναι μια υποσημείωση στα βιβλία της Ιστορίας … δεν θα είναι λιγοστές αράδες, που αδιάφορα θα χαράξουν οι ιστορικοί του μέλλοντος … θα είναι το τελευταίο κεφάλαιο ενός τόμου …

Οι δε πρώτες αράδες του πρώτου κεφαλαίου, του επόμενου τόμου, ήδη ιχνογραφούνται, ήδη αχνοφαίνονται:

Η επικείμενη κατάρρευση των εργασιακών δικαιωμάτων, δεν αποτελεί υπερβολικό φόβο, αλλά μια πραγματικότητα που ήδη εξυφαίνεται [τηλεργασία και μειωμένες απολαβές, υπό το φόβο της ανεργίας – αποδυνάμωση, σε συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα, του απεργιακού δικαιώματος, κλπ] …

Η ¨αυτοματοποίηση¨ και ¨κονσερβοποίηση¨ με νόμους, του θεσμού της Δικαιοσύνης, που ήδη συντελείται …

Η ¨αυτοματοποίηση¨ ολάκερης ζωής: με λίγα ¨κλικ¨ στον υπολογιστή θα χωρίζεις … με λίγα ¨κλικ¨ στον υπολογιστή θα ερωτεύεσαι … με λίγα ¨κλικ¨ στον υπολογιστή θα μαθαίνεις αν θα πρέπει να νοιώθεις χαρούμενος ή θλιμμένος … με λίγα ¨κλικ¨ στον υπολογιστή θα χάνεις σε πλειστηριασμό την περιουσία σου … με λίγα ¨κλικ¨ στον υπολογιστή θα μαθαίνεις το ¨νέο¨ όνομά σου, που θα αποτελείται μόνον από ένα σύμπλεγμα αριθμών [τα δε δύο-τρία τελευταία ψηφία θα είναι το υποκοριστικό σου] … με λίγα ¨κλίκ¨ στον υπολογιστή θα πληροφορείσαι αν δικαιούσαι να ζεις … .

Και συνάμα:

Η εξαφάνιση της μεσαίας [αστικής] τάξεως, που κατ΄ ουσίαν λειτουργούσε εξισορροπητικά ανάμεσα στις άλλες τάξεις, είναι ήδη δρομολογημένη …

Η αποδυνάμωση και φτωχοποίηση του λαού, που ήδη εξάλλου αποτελεί στόχο …

Η δε υγεία των πολιτών, απολύτως εν κινδύνω …

Και ενώ ο προηγούμενος τόμος της Ιστορίας τελείωνε με τις αιματοβαμμένες σελίδες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εντούτοις υπήρχε μέσα στα ερείπια και στους θρήνους η ελπίδα – διαψευσθείσα πάντως εντέλει οικτρά – ότι μια νέα εποχή θα ξημέρωνε … Τούτος όμως ο τόμος της ιστορίας που τελειώνει μέσα στην αγωνία και τον πόνο της πανδημίας, κλείνει θαρρώ χωρίς ελπίδα …

Και σε όλη τούτη τη δίνη, τα χελιδόνια θα έλθουν ξανά και φέτος … έχοντας, ήδη πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους, σκοπό να αναζητήσουν τις φωλιές τους, είτε υπομονετικά να φτιάξουν καινούργιες, και θυμίζοντάς μας, με τα χρώματά τους, μαύρο - άσπρο, τα δίπολα της ζωής … αλλά και την ανάγκη έμπρακτων επιλογών, με αποφασιστικότητα …

Ταπεινά

Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος