Βασίλης Κεκάτος: Η άνθιση μιας βιολέτας την άνοιξη
Η άνθιση μιας βιολέτας την άνοιξη
Όταν έγραψα το μικρό σενάριο της Βιολέτας, για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η Σία μου έδειξε αμέσως εμπιστοσύνη, αποδεχόμενη την πρότασή μου για να πρωταγωνιστήσει, και μας μάγεψε όλους με το χάρισμά της. Αντιθέτως, ο Πανίνος, πριν δεχτεί, με ρώτησε με πολλή σοβαρότητα, ζυγίζοντας με σε κάθε βλεφάρισμα, «για ποιο λόγο έγραψες για ένα trans άτομο; Τι νιώθεις πως μπορεί να σε συνδέει με αυτό;».
Ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έως τότε. Όταν όμως άκουσα την ερώτηση, η απάντηση μου βγήκε με απρόσμενα μεγάλη βεβαιότητα. «Είμαι κλειστοφοβικός» του είπα «και υποφέρω ακόμα κι αν με περιορίσεις σε έναν αρκετά μεγάλο χώρο. Αρκεί να μου στερηθεί η δυνατότητα διαφυγής από εκεί που δεν επιθυμώ να βρίσκομαι και μπορώ να χάσω το μυαλό μου». Με αυτό το ένστικτο, πέραν από όλους τους άλλους προφανείς λόγους, έτρεφα ανέκαθεν μεγάλη ευαισθησία για τα τρανς κορίτσια και αγόρια.
Κι αυτό, διότι, νιώθοντας φόβο και δυσφορία, σε ένα ασανσέρ ή σε ένα βαγόνι του μετρό, δεν μπορούσα ούτε καν να διανοηθώ πώς μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος που βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που δεν αισθάνεται δικό του.
Τα τρανς άτομα δικαιούνται ένα τέλος στον εγκλωβισμό που βιώνουν. Ευελπιστώντας πως η σκέψη που μοιράστηκα παραπάνω δεν αποτελεί προσβολή για κανένα, καμία και κανέναν, θέλω να ζητήσω την προσοχή σας για κάτι.
Η εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου θα έπρεπε να αποτελεί δωρεάν δικαίωμα για όσ@ το χρειάζονται. Μέχρι ο κόσμος να γίνει πιο δίκαιος, όμως, μπορούμε να τον κάνουμε λίγο πιο όμορφο, υποστηρίζοντας τη
να μπορέσει να ζήσει ελεύθερη.
Παρακάτω μπορείτε να βρείτε το link του funding για την εγχείρηση επαναπροσδιορισμού της. Βοηθήστε τη Σία. Βοηθήστε ο κόσμος να δει περισσότερες βιολέτες να ανθίζουν. Εξ’αλλου, άνοιξη είναι.