Vasilis Kekatos

Πριν από 2 χρόνια, με τη βοήθεια των υπέροχων συνεργατών μου, κατάφερα να κατακτήσω τον Χρυσό Φοίνικα. Αυτό το γνωρίζουν πλέον πολλοί. Εκείνο που δε γνωρίζουν, είναι πως 10 χρόνια πριν, οι γονείς μου, σε μια προσπάθεια να με πείσουν πως έχουν συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι παράτησα τη Νομική για να σπουδάσω σινεμά, αποφάσισαν να πάμε όλοι μαζί ένα ταξίδι στις Κάννες, τις μέρες του Φεστιβάλ.

Δεν καταφέραμε να βρούμε τρόπο να μπούμε σε κάποια προβολή, αλλά όταν φτάσαμε εκεί, σε αυτό το πέρα για πέρα μαγικό σύμπαν, ο πατέρας μου μου είπε με τόση αυστηρότητα όσο και αγάπη «Αν θέλεις να γίνεις σκηνοθέτης, να γίνεις. Αλλά φρόντισε οι ταινίες που θα φτιάχνεις, να είναι ταινίες που θα βραβεύονται εδώ.»

Οκτώ χρόνια μετά, ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον όποιον τηλεφώνησα για να του πω πως τα κατάφερα. Νόμιζα πως θα λιποθυμήσει από τα κλάματα. Εμένα έτρεμαν τα πόδια μου και εκείνος δε μπορούσε να αναπνεύσει από τα αναφιλητά. Άξιζαν όλα μόνο και μόνο για αυτό το τηλεφώνημα. Άξιζαν όλα μόνο και μόνο για την οικογένεια μου που πίστεψε πως μπορώ να τα καταφέρω και με έκανε να το πιστέψω κι εγώ.

Η πρώτη φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από 2 χρόνια. Η δεύτερη, πριν από 10.