Βόλτα με το σκύλο στη γειτονιά μου, τη Λάσση. Κάτι απλό, κάτι που αγαπώ (και το σκύλο και τη βόλτα και τη Λάσση).

Υπόσχομαι στον εαυτό μου, να μείνω μόνο στα ωραία. Να κλείσω τα μάτια στις ασχήμιες που ειδικά αυτό τον καιρό πολλαπλασιάζονται, καθώς με την ψυχή στο στόμα περιμένουμε την αβέβαιη άφιξη των τουριστών.

Έχω κουραστεί να παρατηρώ τις απαράδεκτες συμπεριφορές κάποιων, που ετοιμάζοντας τις επιχειρήσεις τους εγκληματούν στο ειδυλλιακό περιβάλλον που μας φιλοξενεί.

Μα κυρίως, έχω κουραστεί να στενοχωριέμαι γι αυτές, αφού είναι επαναλαμβανόμενες και κάθε χρόνο περισσότερες.

ΟΜΩΣ.

Κοιτάζοντας απέναντι την Παλιοσταφίδα και την Τσουρούνα αποψιλωμένες από τα πεύκα, περνώντας δίπλα στις χωματερές που αυτή την εποχή αυξάνονται και αντικρίζοντας τα βουνά από μπάζα και σκουπίδια (παρόλους τους καθαρισμούς που γίνονται από το ο Δήμο), σκέφτηκα αυτό που είχε γράψει ο Νίκος Δήμου: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει! (Μην απελπίζεστε: Ας προσπαθήσουμε λίγο ακόμα…)

Στην επιστροφή, έγραψα το σύμβολο της πίστης τους (παραλλάσσοντας το αυθεντικό που απαγγέλλεται στις εκκλησίες).

Το πιστεύω, όπως θα το έλεγαν αυτοί, που θεωρούν ότι είναι δικαίωμά τους να περιφρονούν και εμάς και τον τόπο μας, προκειμένου να βγάλουν τριάντα τουριστικά αργύρια χωρίς ενδιαφέρον για το αύριο…

Πιστεύω εις ένα Θεόν Οικονομικόν, Πατέρα, Παντοκράτορα,

Ποιητήν ορυμαγδού και καταστροφής, ορατών αποψιλώσεων τε και αοράτων μολύνσεων.

Και εις ένα Κύριον τυχοδιώκτην Τουρισμόν, τον Υιόν του Οικονομικού Θεού τον Μονογενή, τον εκ της απληστίας γεννηθέντα και αυθορμήτως ποιηθέντα, Ομοούσιον τω Πατρί, δι ου τα πάντα εγένετο.

Τον δι ημάς τους απλήστους Κεφαλλήνας και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών (με τσάρτερ) και σαρκωθέντα εκ Χρήματος Αγίου και Αυθαιρεσίας της Ατιμωρήτου και τα πάντα εξανδραποδίσαντα…

Και εις το Πνεύμα το Οικονομικόν, το Φθοροποιόν,

το εξ ημών των ασυνειδήτων εκπορευόμενον, συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον

Ομολογώ πίστιν εις το κομπόδεμα ημών

Προσδοκώ αύξησιν κερδών και περιφρονώ άπαντας τους διαμαρτυρομένους υμών

Αμήν

Για την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, του ταλαιπωρημένου και παντοιοτρόπως κακοποιημένου…

Ειρήνη Τζαννάτου