Αγαπητοί συμπολίτες,

    παρατηρώντας τη τελευταία συλλογιστική συμπεριφορά μερίδας των συμπολιτών μας που «χρήζει» την Τουριστική Επιτροπή υπεύθυνη για την εν εξελίξει τουριστική περίοδο καθώς και τον τρόπο κωδικοποίησης και χρησιμοποίησης αυτής της συλλογιστικής από ανθρώπους του πολιτικού και συλλογικού γίγνεσθαι σε άρθρα το λιγότερο προσβλητικά θεώρησα πρέπον ως μέρος της Τουριστικής επιτροπής να παραθέσω την προσωπική μου άποψη ώστε να αποσαφηνίσω ορισμένες αμφισημίες που δημιουργούνται από κάποιες τοποθετήσεις και οι οποίες δύναται να οδηγήσουν σε εκ παραδρομής λάθος σκεπτικό και εντυπώσεις.

 Ξεκινώντας από τα στοιχειώδη: Η Τουριστική Επιτροπή αποτελεί γνωμοδοτικό όργανο και όχι εκτελεστικό όπερ απλά εισάγει προτάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο και αυτό αποφασίζει για την ενέργεια εκείνη που πιστεύει οτι θα αποφέρει τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα. Άρα ΝΑΙ μεν ΑΛΛΑ…

Από εκεί και έπειτα η Τουριστική επιτροπή έχει αποφασίσει και προτείνει αρκετές ενέργειες διευρυμένου πεδίου.

Κάποιες εξ’αυτών έχουν υλοποιηθεί όπως για πχ οι περιπατητικές διαδρομές (με την pathofgreece αναμένεται η ολοκλήρωση τους), γραφείο Δημοσίων σχέσεων στη Γερμανία που αφορά την προώθηση, προβολή  κτλ του νησιού και όχι μόνο του ΔΉΜΟΥ ΜΑΣ και άλλες οι οποίες είναι εν εξελίξει και υπό διερεύνηση.. όπως για πχ η πρόταση μου για θεματικό-θρησκευτικό και αθλητικό τουρισμό.

Επίσης γίνονται ενέργειες εδώ και καιρό για προσέγγιση νέων αγορών είτε από εκπροσώπους εταιρειών-tour operators κους Καραπέτσα- Κατσούρη κτλ είτε από ανθρώπους των καταλυμάτων κους Σ.Γαλιατσάτο- Γ.Τιμοθεάτο,  είτε από αντιπροσώπους Πρεσβειών πχ της Γαλλίας που είναι η κα  Ε.Σινάγκρα εξίσου μέλος της επιτροπής και για την «αγορά» που πρεσβεύει έχω τοποθετηθεί δημόσια υπέρ.

Γενικά αρκεί κάποιος να ανατρέξει στα πρακτικά της επιτροπής για να δεί το έργο που έχει παραχθεί από Influencers έως θεματικές εβδομάδες κτλ.

Συμπερασματικά προκύπτει ότι δεν καθόμαστε άπραγοι , ούτε αδιαφορούμε για το μέλλον αυτού του τόπου.

Πως θα μπορούσε άλλωστε αφού δεν έχουμε μόνο την ιδιότητα του πολίτη αλλά και του επιχειρηματία, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό κανείς δεν θέλει να δεί τους κόπους μιας ζωής να καταστρέφονται αντί να ανθίζουν.

Συνεχίζοντας την ανάλυση μου στο πλαίσιο της δημόσιας σφαίρας είναι σημαντικό να αντιληφθούμε τη βαρύτητα της εμπρόθετης δράσης και των δομών στη διαμόρφωση της αντικειμενικότητας των υποκειμένων της κοινωνίας μας, καθώς και το πώς αντιλαμβάνονται βιωματικά- εμπειρικά την υφιστάμενη ιδιαίτερη συνθήκη.

Με λίγα λόγια θεωρώ ότι κανείς εκ των συμπολιτών μας δεν επιθυμεί να εισέλθει σε μια ατελέσφορη διαδικασία του «να εφευρίσκουμε τον τροχό στο διηνεκές» ούτε να δημιουργούμε μια κατάσταση όπου ο τροχός χρήζει « επανεφευρέσεως»  σύμφωνα με τη διατύπωση του I.Craib(2009:3), οπότε αυτό που έχει σημασία είναι οτι πορευόμαστε με γνώμονα την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, με όρους διαφάνειας και εντός των πλαισίων της νομιμότητας που οφείλει να διασφαλίζει το κράτους δικαίου και όχι να αναλωνόμαστε σε άτοπες τοποθετήσεις- ιδεολογήματα που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να επιβαρύνουν την ήδη βεβαρημένη ψυχοσύνθεση των συμπολιτών μας και να δημιουργήσουν διχόνοιες και αναίτιες συγκρούσεις, στις ήδη πολλές επιταγές που έχουν προστεθεί ως απόρροια της πανδημίας. 

Αν τοποθετήσουμε ωστόσο χωροχρονικά τις περιόδους πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας θα παρατηρήσουμε τα κάτωθι:

1)     Ο μεγαλύτερος όγκος τουριστών προέρχεται από το Ην. Βασίλειο και ανέρχεται σε ποσοστό πέριξ του 67% και ήταν ευχαριστημένοι όλοι οι επιχειρηματίες της νήσου.

a)     Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πχ (Καταλύματα Πόρου) κανείς επιχειρηματίας δεν επιθυμούσε τη σύναψη συμφωνίας με βαλκάνιους και εν γένει λαούς με χαμηλότερα εισοδηματικά δεδομένα

2)     Κατά τη διάρκεια της Πανδημίας απωλέσαμε τους 7 στους 10 πελάτες μας λόγω του covid19 αλλά και πολιτικών σκοπιμοτήτων που είναι αποτελέσματα του BREXIT ως συνέπεια να μας μείνουν οι υπόλοιποι 3 που και αυτοί δεν είναι 3 διότι αρκετοί εξ αυτών χρησιμοποιούσαν το Ην. Βασίλειο ως μεταβατικό σταθμό για τον ερχομό τους στο νησί μας ή αντιμετωπίζοντας τις υπόλοιπες επιπτώσεις της πανδημίας αδυνατούν να έρθουν διακοπές λόγω της ύφεσης, υποβάθμισης βιοτικού επιπέδου, συρρίκνωση εισοδήματος, ανεργία, κλείσιμο καταστημάτων κτλ με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα.

Ακολουθώντας λοιπόν συλλογιστικά τα ανωτέρω κάλλιστα θα μπορούσε να θέσει κάποιος ζήτημα κινήτρων πχ να δώσουμε χρήματα σε αεροπορικές εταιρείες για να αυξήσουμε τις πτήσεις ή στη Fraport για να μειώσει το κόστος των ναύλων κ.α. και ερωτώ: ποιος είπε ότι επιτρέπεται το δημόσιο να δίνει χρήματα σε ιδιώτες κατά το δοκούν? Και αν επιτρεπόταν ποιος μας εγγυάται ότι ο κόσμος θα ερχόταν? Πολύ απλά κανείς!

Αυτές οι κινήσεις ,δεν είναι πρόσφορες για τίποτα, αποτελούν κινήσεις πανικού και τίποτα παραπάνω, όπως και το να εξευτελίζουμε τις τιμές διαμονής με δυνατότητες ακύρωσής ανά πάσα ώρα στιγμή είναι όμοια κίνηση και θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα , ωστόσο το τελευταίο επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε επιχειρηματία.

Ας ξανά μελετήσουμε λοιπόν πιο εμπεριστατωμένα το παράπονο και τη δυσαρέσκεια που εκφράζεται για το μη άνοιγμα νέας αγοράς. Ας υποθέσουμε λοιπόν το άτοπο ότι δεν έχουμε προβεί σε καμία κίνηση και θέλουμε να προβούμε στη διερεύνηση & διεύρυνση του τουριστικού μας κοινού με μια χώρα εντός Ε.Ε. για παράδειγμα που δεν υπάρχουν τόσα προβλήματα δικαίου και όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε. Θεωρείται ότι αρκεί μια επιτροπή ή ένας tour operator να πάει να προσεγγίσει αντίστοιχα μέλη η ανθρώπους του επιχειρείν στον αντίστοιχο τομέα από την εν λόγω χώρα και να δώσουν τα χέρια? Η να συνάψουν μια συμφωνία? Προφανώς και όχι , υπάρχει μια σειρά ενεργειών και μια κανονιστική διαδικασία που ακολουθείτε και η οποία ρυθμίζει καταλυτικά σε συνδυασμό με τις «συγκυρίες» το αν θα ευδοκιμήσει ή όχι η ενέργεια αυτή, δηλαδή:

1)     Τουριστικό προϊόν- τους ενδιαφέρει ή όχι; Και ποιες περιοχές;

2)     Τι καταλύματα υπάρχουν ; Πόσα είναι Πρόθυμα να συνεργαστούν και σε τι τιμές;

3)     Τι καταστήματα υφίστανται πλησίον των καταλυμάτων και των περιοχών που μας ενδιαφέρουν;

4)     Ποιο είναι το Υγειονομικό επίπεδο της Περιοχής και τι περιστατικά μπορεί να καλύψει;(Μ.Ε.Θ;)

5)      Ποια είναι τα σημεία ενδιαφέροντος και ο τρόπος διασύνδεσης τους με τα καταλύματα;

6)     Ποια είναι υποδομή της αστικής και υπεραστικής συγκοινωνίας στο νησί και του οδικού δικτύου;

7)     Αν δεν έχει δικά της αεροπλάνα η εταιρεία που επιθυμούμε να συνεργαστούμε, υπάρχουν πτήσεις από αλλότριες εταιρίες που να μπορούν να μας καλύψουν? Αν όχι μπορούμε να συμφωνήσουμε με κάποια εταιρία να μας παρέχει κάλυψη, σε τι βαθμό και με ποιο κόστος;

8)     Αφού υπερκεραστούν αυτά που είναι τα βασικά και εν συνεχεία όλα τα ειδικά, θα συμφωνήσουν οι εμπλεκόμενοι στο τρόπο αποπληρωμής? Αξίζει το ρίσκο? Θα έχουμε αρκετούς ενδιαφερόμενους για να μεταβούν στο νησί; Κ.Ο.Κ

Αυτά είναι ένα τμήμα των θεμελίων για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα και πιστέψτε με θέλει πολύ χρόνο, χρήμα, αμοιβαίες υποχωρήσεις κατανόηση, ευνοϊκούς συσχετισμούς, ανθρώπους με γνώση και όρεξη.  Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι αν αναλύσουμε τα ανωτέρω προσωπικά θεωρώ και μαζί με εμένα η πλειοψηφία ότι υστερούμε όχι σε όλους αλλά σε αρκετούς τομείς!! Από τους πλέον σημαντικούς ο τομέας της υγείας, του οδικού δικτύου, ανάδειξη πολιτιστικών μνημείων, αστικής συγκοινωνίας που φέτος επί της πράγμασι δεν υφίσταται. Μια ματιά στα τοπικά δρομολόγια του κτελ και καταλαβαίνει ο καθένας τι γίνεται.

Βεβαίως τα ανωτέρω κωδικοποιούνται μέσω των κοινωνικά διαμορφωμένων σταθερών, αξιών , επιλογών και δράσεων των υποκειμένων της κοινωνίας μας και εδώ τίθεται το κατεμέ ρητορικό ερώτημα κατά πόσο αυτές οι δράσεις και επιλογές είναι απόρροια πραγματικά ελεύθερης και ανεξάρτητης βούλησης των υποκειμένων της κοινωνίας μας ή εναπόκεινται στις καταβολές και επιταγές της πανδημίας ;

Ως εκ τούτου τα εγγενή προβλήματα που υπάρχουν από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου δεν λύνονται από την μία μέρα στην άλλη ούτε δημιουργήθηκαν χθές αλλά ούτε μπορούν να λυθούν χωρίς τη συγκατάθεση και συμβολή της κοινωνίας μας. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι χρειάζεται υπομονή, μεθοδικές κινήσεις βασισμένες στο στρατηγικό σχεδιασμό και όχι ορμέμφυτες ενέργειες στηριγμένες στο πανικό.

Αντιλαμβάνομαι βεβαίως ότι μερίδα των πολιτών εμφορείται από αισθήματα αγανάκτησης , θυμού , απογοήτευσης για αυτό και σε προηγούμενη τοποθέτηση μου θεώρησα απαραίτητο εχέγγυο (για την κοινωνική ευημερία του τόπου μας) να είμαστε αλληλέγγυοι ως προς το συνάνθρωπο μας όσο δυνάμεθα. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το σύστημα αξίων και στάσεων που χτίζουμε σήμερα αποτελεί τους καρπούς του αύριο και δυστυχώς αν δεν εμφυσήσουμε σε αυτό το σκεπτικό ώστε να αποτελέσει κατά τρόπο τινά τρόπο ζωής δύσκολα θα αποκομίσουμε αυτά που προσδοκούμε.

Στέκομαι ιδιαίτερα στο αξιακό επίπεδο διότι είναι ιδιαίτερα δηλωτικό , «αφού οι αξίες συναρθρώνονται με τις βαθύτερες πεποιθήσεις [..], τα στερεότυπα και τις νόρμες, υποστηρίζουν τις αντιλήψεις μας […] συμβάλλουν στο τρόπο πρόληψης και κατασκευής της «πραγματικότητας», επιδρούν στη συμπεριφορά μας (Γ.Βούλγαρης,2007:43) ενώ σε μέσα σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις αξιακές μεταβολές που επιφέρουν οι νέες γενεές.

Ως κατακλείδα, μέχρι και εχθές ουδείς παραπονέθηκε γιατί το περίπου 70% των πελατών μας είναι Βρετανοί και όχι Ρώσοι ή Βραζιλιάνοι ή Αμερικανοί, πολύ απλά γιατί σχεδόν όλοι είχαν βολευτεί τοιουτοτρόπως σε αυτή τη κατάσταση και αποκόμιζαν αυτά που επιθυμούσαν.

Ειδάλλως θα είχαν προβεί έτη νωρίτερα σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να μειώσουν την εξάρτηση μας (ως νησί) από την βρετανική αγορά και να διευρύνουμε το φάσμα των επισκεπτών μας, (όπως γίνεται χρόνια στον Πόρο αφού τον εγκατέλειψαν οι εταιρίες και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να συμβάλει στην παλινόρθωση του).Επίσης δεν χωρά αμφισβήτηση ότι αν δεν υπήρχε η απαγόρευση της μετακίνησης των Βρετανών επισκεπτών δεν θα αναζητούσε κανείς επαναπροσέγγιση της προέλευσης των Τουριστών όπως και αν του χρόνου ο covid19 αποτελεί μία κακή ανάμνηση πάλι θα επιζητούν τους Βρετανούς τουρίστες αυτοί που τώρα τους επικρίνουν γιατί δεν τους έχουν ή δεν έχουν κάποιον άλλο να τους αναπληρώσει…

Κοντολογίς αυτά που πρέπει να γίνουν στα πλαίσια των δυνατοτήτων γίνονται..ας μην ξεχνάμε ότι ούτε λεφτόδεντρα υπάρχουν, ούτε ανέξοδη προβολή!

Που σημαίνει ότι όσο καλές και αν είναι οι προδιαθέσεις για να προβληθείς ουσιαστικά και να φέρεις κόσμο χρειάζονται κονδύλια πολύ μεγαλύτερα από το προϋπολογισμό ενός δήμου μικρού όπως ο δικός μας καθώς και η συμβολή και συναπόφαση της πλειοψηφίας των Δημοτικών συμβούλων για να εγκριθεί η οποιαδήποτε ενέργεια του δήμου μας.

Εύχομαι η κατάσταση να βελτιωθεί και να δουλέψουμε όσο καλύτερα και περισσότερο γίνεται. Καλή υπομονή και κουράγιο σε όλους μας γιατί τα πράγματα δεν είναι στο χέρι μας να τα αλλάξουμε από την μία στιγμή στην άλλη ούτε ανήκουν στην σφαίρα επιρροής ή βούλησης μας, επηρεάζονται και αλληλοεπιδρούν διαδραστικά και συνεχώς μεταβαλλόμενα τόσο με ομάδες συμφερόντων όσο με εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες των εκάστοτε κρατών.

                                                                μετά τιμής σεβασμού και εκτίμησης Στελλάτος Α. Ελευθέριος