Το 2019 έτος χωρίς περιορισμούς στην μετακίνηση 312 συμπολίτες μας από 0-44 ετών έχασαν την ζωή τους από τροχαίο ατύχημα.

Το 2018 οι αντίστοιχοι θάνατοι ανήλθαν σε 276. Από την αρχή της πανδημίας λιγότερες από 100 ανθρώπινες ζωές κάτω των 40 ετών χάθηκαν λόγω του covid-19. 12603 ήταν οι απώλειες άνω των 40.

Με λίγα λόγια οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν στους νεότερους συμπολίτες μας ήταν μέτρο για την προστασία των ευπαθών ομάδων και όχι τόσο για την προστασία των ίδιων των νέων.

Δεν μετρώ τους θανάτους σαν να ήταν στραγάλια.

Κάθε ύπαρξη που χάνεται είναι μοναδική, αλλά ακόμα και ο πιο αναπάντεχος θάνατος είναι μέρος του κύκλου της ζωής. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα μοιραία κουβαλά το ενδεχόμενο του μοιραίου.

Η εμβολιαστική κάλυψη ανά την επικράτεια προς το τέλος Ιουνίου έτεινε στο 70% άνω των 50 ετών και στο 60% στους άνω των 40. Η συνολική κάλυψη της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης, με τουλάχιστον μια δόση, κυμαίνεται γύρω στο 60%, αν υποτεθεί ότι αυτοί που εμβολιάστηκαν ήταν μόνον οι μόνιμοι κάτοικοι. Δεν είναι κι άσχημα αν και άλλοι νότιοι λαοί τα πάνε καλύτερα. Στην νοσοκομειακή ετοιμότητα έχουμε πατώσει. Με βαρύτατες κυβερνητικές ευθύνες. Το ΕΣΥ παραμένει σε ανεπίτρεπτα χάλια, ειδικά στα νησιά μας.

Η περίφημη ανοσία αγέλης απαιτεί την εμβολιαστική κάλυψη ικανού μέρους του πληθυσμού, με την προϋπόθεση ότι τα εμβόλια περιορίζουν δραστικά την μετάδοση του ιού αν και όχι απαραίτητα στο 100%. Για μικρότερες και πιο αραιοκατοικημένες κοινότητες όπως της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης η θεωρία διάχυσης (percolation theory) μπορεί να σημαίνει ότι και μικρότερα από 70% ποσοστά εμβολιασμού θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανοσία αγέλης υπο όρους και προϋποθέσεις.

Μπορεί όμως και λόγω μιας ενδεχομένως λιγότερα προσεκτικής συμπεριφοράς των εμβολιασμένων να σημαίνει και οριακά μεγαλύτερη διασπορά του ιού σε σύγκριση με αυτήν που προκαλούν ανεμβολίαστοι που προσέχουν!

Τα μαθηματικά τέτοιων υπολογισμών είναι εξαιρετικά δύσκολα.

Η ανοσία αγέλης φαίνεται με τις νέες μεταλλάξεις να πηγαίνει περίπατο.

Το στέλεχος Δ αναμένεται να μεταδίδεται πολύ ευκολότερα από τα προηγούμενα. Το Ισραήλ και η Μ. Βρετανία που έχουν πολλά κρούσματα παρά τους πολλούς εμβολιασμούς απέδειξαν ότι η ανοσία αγέλης είναι δύσκολη αλλά το σημαντικό είναι ότι ο μαζικός εμβολιασμός κάνει τους θανάτους και τις νοσηλείες εύκολα διαχειρίσιμα. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει η ανοσία αγέλης, αλλά το αν το ΕΣΥ να μπορεί να την βγάλει καθαρή παρά τα όποια κρούσματα.

Τα εμβόλια είναι ασφαλή. Οι σοβαρές παρενέργειες είναι ελάχιστες (ένα μόλις περιστατικό με χαμηλά αιμοπετάλια που να χρειάστηκε νοσηλεία, από ότι έχει αναφέρει ο τοπικός τύπος, σε 19.000 εμβολιασμένους στην Κεφαλονιά). Αρκεί να κάνουμε την σύγκριση με το ευρέως χρησιμοποιούμενο χάπι βολταρέν προκαλεί πολύ σοβαρές ηπατικές βλάβες σε 2 περίπου άτομα ανα 10.000 που το καταναλώνουν. Νέες μεταλλάξεις θα εμφανίζονται όσο ο ιός θα κυκλοφορεί μαζικά και ειδικά σε χώρες με συνθήκες συνωστισμού και κακής υγιεινής. Αυτή είναι η εξέλιξη και ηφυσική επιλογή ,τα πάντα ρεί και ουδέν μένει. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα εμβόλια δεν θα είναι αποτελεσματικά απέναντι στις νέες μεταλλάξεις. Εάν αλλάξει τόσο δραστικά η δομή του ιού ώστε να αποφεύγει το ανοσοποιητικό σύστημα των εμβολιασμένων μπορεί να γίνει αυθόρμητα πιο ακίνδυνος. Το αντίθετο δεν αποκλείεται αλλά είναι μάλλον λιγότερο πιθανό.

Τα αναφέρω όλα αυτά για να καταλήξω σε μια προσωπική εκτίμηση. Επισφαλή όπως όλες οι εκτιμήσεις για την επιδημία μέχρι τώρα απο ειδικούς και μη.

Μετά από σχεδόν έναν και μισό χρόνο αυτοπεριορισμού, καινοφανούς πίεσης του συστήματος υγείας, πρωτόγνωρων νομοθετικών μέτρων οριακής συνταγματικότητας, οικονομικής καταστροφής για πολλούς συμπολίτες μας και μιας άχαρης ζωής στον επιδημιολογικό γύψο, η πανδημία φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος της γι’ αυτούς που έχουν εμβολιαστεί. Η ζωή όπως την ξέραμε πρέπει να συνεχιστεί. Ήδη έχει τραβήξει οδυνηρά πολύ. Είναι ηθικά ανεπίτρεπτο να επιρρίπτεται η ευθύνη για την συνέχιση της πανδημίας στους νέους. Μέχρι σήμερα έχουν υποφέρει πολύ για το καλό του κοινωνικού συνόλου επωφελούμενοι μόνον οριακά οι ίδιοι. Το ίδιο ορική είναι και η στόχευση των εμβολιασμών στους κάτω των 30. Δεν βλάπτει βέβαια, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να μοντελοποιηθεί το επιπλέον υγειονομικό όφελος.

Έχω εμβολιαστεί ο ίδιος στα 35 μου και έχω από την αρχή υπερασπιστεί τον μαζικό εμβολιασμό των 50+ χωρίς δεύτερη σκέψη. Παρά τις άπειρες επικοινωνιακές αστοχίες γύρω από τα εμβόλια. Έχω πάρει ξεκάθαρη θέση. Μου προκαλεί όμως ναυτία κάθε ηθικόλογη ελεεινολόγηση των αρνητών του εμβολιασμού. Κάθε Άνθρωπος για τους απολύτως σεβαστούς λόγους Του μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του. Εμβολιάσου, μην εμβολιαστείς, νόσησε, μη νοσήσεις, ζήσε βρε αδελφέ και άσε τους άλλους να ζήσουν όπως επιθυμούν. Ήρθε η ώρα να αποκλιμακωθούν τα υποχρεωτικά μέτρα ανεξαρτήτως αριθμού κρουσμάτων πλην ενδεχομένως μασκών στα μέσα μεταφοράς κτλ.

Όπως με βρίσκει αντίθετο και κάθε σκέψη περί υποχρεωτικού εμβολιασμού πλην υγειονομικών που έρχονται σε επαφή με ασθενείς. Ακόμα και σε αυτήν την κατηγορία κάθε σκέψη για υποχρεωτικό εμβολιασμό πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να περιμένει την μετατροπή της υπό όρους έγκρισης των εμβολίων από τον Ευρωπαϊκό οργανισμό (conditional approval, ανανεώνεται κάθε χρόνο) φαρμάκων σε κανονική (standard approval). Υπάρχουν ακόμα πράγματα που δεν ξέρουμε για τα εμβόλια και δεν μπορούμε να είμαστε αλλαζόνες. Χρειάζεται ακόμα πιο συγκροτημένο πλαίσιο όσον αφορά στην αποζημίωση για τις σπάνιες αλλά σοβαρές παρενέργειες των εμβολίων.

Είναι φληναφήματα αυτά που ακούγονται για μη νοσηλεία των αρνητών. Ελεεινότητες. Δεν επιτρέπεται να μείνει ΚΑΝΕΙΣ που χρειάζεται νοσηλεία εκτός νοσοκομείου ή εντατικών. Είτε εμβολιασμένος, είτε ανεμβολίαστος. Ούτε όμως επιτρέπεται και να συνεχιστεί η κατάσταση μόνιμης επιστράτευσης του μισοδιαλυμένου ΕΣΥ επ άπειρον. Ως υγειονομικός που έχει κάνει άπειρες εφημερίες σε covid ΜΑΦ μαζί με εξαντλημένες νοσηλεύτριες, φωνάζω προς κάθε κατεύθυνση ότι αυτή η ομηρία του προσωπικού πρέπει να τελειώσει εδώ.

Μιλώ αναγνωρίζοντας το δικαίωμα σε κάθε συνάνθρωπό μου να αποφασίσει την στάση του απέναντι στα εμβόλια και να αναλάβει έντιμα το βάρος των συνεπειών της απόφασής του. Να αναλάβει το ηθικό χρέος που αναλογεί σε κάθε απόφαση. Πρόκειται για ένα χρέος τιμής που πιστοποιεί ότι δεν είμαστε ούτε ελλειμματικοί, ούτε νοητικώς ανεύθυνα νήπια, ούτε τζαμπατζήδες.

Θωρώ ότι πέραν της κάλυψης των συνηθισμένων κρεβατιών στις ΜΕΘ κι ενός μικρού μαξιλαριού νοσοκομειακών κλινών, εάν το σύστημα αρχίσει να υπερφορτώνεται από κρούσματα, κάθε ανεμβολίαστος νοσηλευόμενος από κορονοιό πρέπει να αναλαμβάνει το πραγματικό κόστος νοσηλείας από την τσέπη του. Και με αυτούς τους πόρους να χρηματοδοτηθούν οι έκτακτες ανάγκες λόγω της επιπλέον επιβάρυνσης. Όσο ταξικά άδικο και να είναι ένα τέτοιο μέτρο.

Οι 50+ ξανασκεφτείτε το. Με όλη την ειλικρίνεια και την επιστημονική επάρκεια που μπορεί να διαθέτω ή να μην διαθέτω θα σας ξαναέλεγα: εμβολιαστείτε για εσάς.

Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περσότερα.

Βύρωνας Λυκιαρδόπουλος

Παθολόγος / Γαστρεντερολόγος

Επιμελητής

Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λινσέπινγκ

Σουηδία