Με αφορμή διάφορα δημοσιεύματα στα δημοσιογραφικά τοπικά μέσα που αφορούν το τουριστικό προϊόν της Κεφαλονιάς, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω και να μοιραστώ δημόσια κάποιες σκέψεις μου.

Συχνά διαβάζουμε άρθρα και ακούμε συνεντεύξεις από ιθύνοντες στο τουριστικό κλάδο της Κεφαλονιάς, στις οποία εκθειάζουν την τουριστική άνοδο των τελευταίων ετών στο νησί μας η οποία οφείλεται κυρίως στις φυσικές ομορφιές του νησιού μας, όπως για παράδειγμα λιμνοσπήλαια, συνδυασμός βουνού και θάλασσας, στις απαράμιλλου κάλλους παραλίες μας και τα καταγάλανα-πεντακάθαρα νερά του Ιονίου αλλά και στις πολιτικές παρεμβάσεις αυτών.

Χάρη όλων  αυτών το νησί μας αποτελεί πόλο έλξης σε διάφορες χώρες του πλανήτη οι οποίες διαθέτουν ένα ανεπτυγμένο βιοτικό επίπεδο με αποτέλεσμα εμείς να προσδοκούμε και να προσβλέπουμε σε έναν «ποιοτικό» τουρίστα με απώτερο σκοπό στα επόμενα χρόνια να αποτελούμε έναν δυνατό τουριστικό προορισμό παγκόσμιας εμβέλειας.

Άλλωστε, και δυστυχώς κατά τη γνώμη μου, δεν είναι κρυφό ότι τα τελευταία 30 χρόνια, ίσως και παραπάνω το νησί μας έκανε στροφή προς τον τουρισμό με αποτέλεσμα κλάδοι όπως οι γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία κλπ να έρχονται σε δεύτερη μοίρα όσο αναφορά το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων σε ένα νησί που παραδοσιακά δεν στήριζε την οικονομία του στον τουρισμό. Βάλαμε σε προτεραιότητα το τουριστικό προϊόν.

Φυσικά οι επαγγελματίες του τουριστικού κλάδου πρωτοστατούν στη διαμόρφωση του ποιοτικού τουριστικού προϊόντος καθώς αποδεδειγμένα τα τελευταία χρόνια παρέχουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους τουρίστες και συνεχώς τις αναβαθμίζουν.

Επενδύουν καθημερινά και συνεχώς στο τουριστικό προϊόν της Κεφαλονιάς και παρέχουν υψηλής ποιότητας υπηρεσίες φροντίζοντας παράλληλα να είναι ανταγωνιστικοί. Η ιδιωτική πρωτοβουλία ακμάζει και μάλιστα αυτή είναι που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της τουριστικής ανάπτυξης.

Οι άμεσα λοιπόν εμπλεκόμενοι με το τουρισμό, αυτοί δηλαδή που έρχονται σε καθημερινή και άμεση επαφή με τους επισκέπτες του νησιού μας, ακούνε και από πρώτο χέρι τις απόψεις τους και την εμπειρία τους από την επίσκεψή τους στο νησί μας.

Ευτυχώς οι περισσότεροι επισκέπτες  δεν ντρέπονται να μας πουν κατάμουτρα τη γνώμη τους σε αντίθεση με εμάς που όταν την ακούμε είμαστε αναγκασμένοι να βάλουμε την ουρά στα σκέλια και να σκύψουμε το κεφάλι. Δυστυχώς η άποψη των επισκεπτών του νησιού μας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα διάφορα δημοσιεύματα που μας γεμίζουν αισιοδοξία και μας κάνουν να φουσκώνουμε από  περηφάνια.

«Πανέμορφο νησί, πολύ φιλικοί και φιλόξενοι κάτοικοι, πεντανόστιμο φαγητό, πανέμορφα καταλύματα, εναλλακτικές δραστηριότητες …» η τελευταία φράση που σχεδόν πάντα ακούμε είναι «….αλλά ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΛΕΙΜΕΝΟ».  

«Δεν έχετε δρόμους και αν αυτοί που έχετε είναι δρόμοι τότε είναι άκρως επικίνδυνοι , οι παραλίες σας είναι πανέμορφες αλλά οι περισσότερες ανοργάνωτες, δε μπορούμε να πιούμε ούτε ένα μπουκάλι νερό (δε θέλουμε τζάμπα υπηρεσίες, πληρώνουμε). Η καθαριότητα δεν είναι το «φόρτε» σας και γενικά όπου κάνετε έργα υπάρχει μια εμφανής προχειρότητα η οποία ριζώνει και στη συνέχεια αποτελεί μονιμότητα και εν τέλει γίνετε και αποδεκτή από εσάς, τους κατοίκους του νησιού. Έχετε εικόνα πλήρους εγκατάλειψης»

Με αυτά τα λόγια και συνειδητοποιώντας ότι είναι η αλήθεια, σκύβουμε το κεφάλι και το ξανασηκώνουμε επειδή δεν είμαστε λαός που έχει μάθει να σκύβει το κεφάλι ψάχνουμε να δώσουμε εξηγήσεις και να δικαιολογηθούμε.

«Ξέρεις το 2014 ζήσαμε έναν τρομερό σεισμό, άλλο λίγο να κούναγε το νησί θα βούλιαζε… και δεν φθάνει αυτό πέρυσι πέρασε ένας τυφώνας και παραλίγο να μας απογειώσει… τουλάχιστον ζούμε και προσπαθούμε».

Μας κοιτάνε με ένα χαμόγελο κατανόησης κουνώντας το κεφάλι τους και αυτό μας τσαντίζει ακόμα πιο πολύ γιατί καταλαβαίνουμε πόσο δίκιο έχουν.

Στον απολογισμό μας λοιπόν και προσπαθώντας να είμαστε αντικειμενικοί καταλήγουμε στο πικρό συμπέρασμα…. Οι επαγγελματίες ιδιώτες και φορολογούμενοι πολίτες προσπαθούν ΜΟΝΟΙ και ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ να επιβιώσουν στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ή μάλλον δεν είμαστε ξεχασμένοι όσο αναφορά τουλάχιστον τη φορολογία μας.  Άραγε η ευθύνη βαραίνει μόνο εμάς;;; Περνάνε μήνες, χρόνια και βασικές υποδομές απλά χειροτερεύουν. 

Δυστυχώς φθάσαμε σε τέτοιο σημείο που χωρίς την δυναμική παρέμβαση του επιτελικού κράτους με σοβαρά έργα υποδομών στο νησί κινδυνεύουμε στα επόμενα χρόνια να είμαστε ουραγοί του παγκόσμιου τουρισμού αλλά  το κυριότερο, το βιοτικό μας επίπεδο υποβαθμίζεται συνεχώς χωρίς να ξέρουμε που θα σταματήσουμε. Συνέπεια (θα) είναι και το δημογραφικό…

Τι να κάτσει να κάνει ο νέος όταν δεν υπάρχει μέλλον… και χωρίς το ανθρώπινο δυναμικό όλα τελειώνουν.

Η «ελπίδα» μυθολογικά στον αρχαίο κόσμο αποτελούσε το τελευταίο κακό από όσα περιείχε το Κουτί της Πανδώρας. Σήμερα εμείς βλέπουμε την ελπίδα ως «καλό». Βλέπουμε την ελπίδα ως δύναμη για να ξεπερνάμε τα βάσανα και τις δυσκολίες μας. Μήπως όμως μας σπρώχνει στη αδράνεια και στον ωχαδερφισμό;;; Μήπως πρέπει να βρούμε δυναμικούς τρόπους αλλαγής. Μήπως η ελπίδα μας κρατάει πίσω;;;

Κεντρικό κράτος, Περιφέρεια, Δήμοι, φορείς και πολίτες σε έναν κόσμο ουτοπικό θα συνεργάζονταν άψογα πέρα από κομματικά και ιδεολογικά κριτήρια για το προφανές.

Την αλλαγή της ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ.

Άραγε αρμενίζουμε πρίμα; Μας ακούει κανείς; Ρε που πάμε ρεεεε..

Γρηγορόπουλος Κυρ. Ανδρέας

Εργαζόμενος στο τουριστικό κλάδο….