Όπως πολλοί από εσάς έτσι κι εγώ προμηθεύομαι τον καφέ μου μέσω τηλεφώνου.

Τους τελευταίους μήνες ο νεαρός που έρχεται με το μηχανάκι και μου φέρνει τον καφέ είναι ο Μάκης.

Ο Μάκης είναι ένα παιδί γελαστό, ευγενικό, σοβαρό και μου μιλάει πάντα στον πληθυντικό(το εκτιμώ ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο).

Πάντα καθαρός, πάντα περιποιημένος φέρνει εις πέρας αγόγγυστα και χωρίς μιζέριες την αποστολή του.

Με κρύο και βροχή ή με ζέστη και καύσωνα ο Μάκης κάνει την δουλειά του.

Επειδή λοιπόν μου έχει κάνει πολύ καλή εντύπωση πάντα του δίνω γενναιόδωρο  φιλοδώρημα.

Προχτές ο Μάκης έκανε για πολλοστή φορά το γνωστό του δρομολόγιο στον χώρο μου.

Μπαίνοντας λοιπόν στο γραφείο μου λέει:"κύριε Τάσο επειδή μου έχετε δώσει πολλές φορές παραπάνω λεφτά θα ήθελα να σας κεράσω εγώ τον σημερινό σας καφέ!!!".

Πραγματικά εξεπλάγην.

Τον ευχαρίστησα πολύ και φυσικά δεν δέχτηκα το κέρασμα.

Για μένα και μόνο το γεγονός ότι ο Μάκης έκανε αυτήν την κίνηση-πρόταση ήταν σαν να με είχε κεράσει 10 καφέδες!

Ένας νεαρός που τρέχει σαν τον παλαβό με ένα μηχανάκι για να προλάβει να είναι τυπικός στην ώρα του σκέφτηκε μέσα στην φούρια του να με κεράσει έναν καφέ.

Είχε την ενσυναίσθηση να μου ανταποδώσει με αυτόν τον τρόπο τα φιλοδωρήματα που του είχα δώσει.

Τι δείχνει αυτό για τον Μάκη;

Πολλά.

Το κυριότερο ότι τιμά και σέβεται την δουλειά που κάνει.

Δεν βαρυγκομάει, δεν γίνεται μίζερος, δεν την υποβιβάζει.

Αντιθέτως προσπαθεί να την κάνει όσο πιο αξιοπρεπώς γίνεται και να δικαιώσει τόσο τον εργοδότη του όσο και τους πελάτες του.

Δεν σου "πετάει" τον καφέ στο γραφείο σαν να κάνει αγγαρεία....σαν να νοιώθει ότι έπρεπε να χτίζει τώρα πολυκατοικίες αλλά η άδικη μοίρα τον έκανε ντελιβερά.

Από την στιγμή που ανέλαβε μια δουλειά(ότι και να είναι αυτή) την κάνει με ενθουσιασμό και πάνω από όλα επαγγελματισμό.

Ο Μάκης δεν είναι κομπλεξικός.Δεν υποτιμά αυτό που κάνει ούτε βέβαια και τον εαυτό του.

Παλεύει και αγωνίζεται με θάρρος και μπόλικο τσαμπουκά(συγχωρέστε μου την έκφραση).

Ο Μάκης προτιμά να κάνει ντελίβερι με άψογο τρόπο από το να κάθεται σε μια καφετέρια όλη μέρα και να κλαίει την μοίρα του.

Να κάθεται άπραγος και να περιμένει μήπως ο Δήμος, το κράτος, η πρόνοια, ο ΟΑΕΔ, ο υπουργός οικονομικών ή ο πάπας της Ρώμης του δώσουν κανένα επίδομα για να ζήσει.

Δεν είναι τεμπέλης.

Είναι ένα νέο παιδί που αρπάζει την ζωή απο τα μαλλιά και όχι από το καλαμάκι του φραπέ ή του freddo αν προτιμάτε.

Ντελίβερι;

Ναι ντελίβερι.

Δουλεύω και αμοίβομαι...δεν γίνομαι παράσιτο και τσιμπούρι.

Δεν θέλω να έχω υποχρέωση σε κανέναν.

Δεν θέλω να ζώ με επιδόματα και κάλπικες επιδοτήσεις.

Από την άλλη η νοοτροπία που ασκεί την δουλειά του είναι άξια θαυμασμού.

Ευσυνείδητος και σοβαρός.

Ο Μάκης θα ήταν σίγουρα καλός γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός ή ποδοσφαιριστής αν η ζωή τα είχε φέρει έτσι.

Γιατί ξέρει πως όταν αναλάβει μια ευθύνη, όσο μικρή ή μεγάλη και εάν είναι αυτή, πρέπει να την εκπληρώσει με αψεγάδιαστο τρόπο.

Εκτίμησα ιδιαίτερα τον Μάκη κάνοντας δυστυχώς σύγκριση με άλλους επαγγελματίες με τους οποίους έχω έρθει σε επαφή.

Αγένεια, μουγκρητά αντί για ευχαριστώ, απρεπέστατος ενικός δήθεν οικειότητας, προσπάθεια εξαπάτησης, εξυπνακισμοί γελοίοι και άλλα ευτράπελα συνοδεύουν δυστυχώς αρκετούς επαγγελματίες πάσης φύσεως του νησιού.

Πως λοιπόν να μην ξεχωρίσω τον Μάκη;

Όταν γύρω σου κυριαρχεί το σκοτάδι του αντιεπαγγελματισμού πως να μην χαρείς με τον φάρο της επαγγελματικής συνειδητότητας.

Βέβαια Μάκηδες εκεί έξω υπάρχουν πολλοί.

Οι κακοί επαγγελματίες είναι μειοψηφία αλλά δυστυχώς κάνουν και την περισσότερη φασαρία.

Οι Μάκηδες είναι η πλειοψηφία αλλά η ταπεινότητά τους τους κρατάει σε χαμηλές πτήσεις, τους ανςγκάζει να κρατάνε ένα αξιοθαύμαστο χαμηλό προφίλ.

Ας δώσουμε λοιπόν γενναιόδωρα φιλοδωρήματα στον Μάκη και στους ομοίους του.

Είναι αξιοπρεπέστατοι και να είστε βέβαιοι ότι κάποια μέρα θα σας το ανταποδώσουν.

Αναστάσιος Μαρκάτος