Τον γνώρισα σαν μαθητή Δημοτικού στα Σεπολια το 2004,αυτον και την οικογένειά του.

Ένα παιδί ευγενικό με μεγάλη αγάπη στους γονείς και τα αδέλφια του, αλλά και στους εκπαιδευτικούς του,αθλητικός πολύ, μα πάνω από όλα αγαπητός, για το καθαρό γεμάτο αυτοπεποίθηση βλέμμα του.

Φτωχός, μετανάστης, λένε ότι όταν έλειπε από το σχολείο, πουλούσε χαρτομάντιλα εκεί κάτω απ' τις γέφυρες του Κηφισού, στην Ροσινιολ...

Δεν το ξέρω.

Ξέρω όμως ότι αν και Νιγηριακης καταγωγής ήταν Έλληνας στην καρδιά, αγαπούσε την χώρα που γεννήθηκε, ακόμη και αν αυτοι που κυβερνούν αυτή την χώρα, δεν αγαπούν πάντα τα παιδιά αυτής της κατηγορίας, ίσως αν δεν έπαιζε Μπάσκετ, να ήταν ένας από αυτούς που πνίγηκαν στην θάλασσα, ένας από αυτούς τους "Γιατι δεν κάθονται στην χώρα τους"

Τώρα θα τρέξουν οι πολιτικοί να του δώσουν συγχαρητήρια...

Αυτός θα έρθει στην γειτονιά που μεγάλωσε να παίξει με τους φίλους του στο προαύλιο του 53, θα βοηθήσει κρυφά τα παιδιά της γειτονιάς και θα ξαναφορεσει την γαλανόλευκη που όταν ακούει τον ύμνο της ανατριχιαζει.

Ένα παιδί σαν όλα τα άλλα τότε, που από τις εξατμίσεις του Κηφισου, κατέκτησε τον κόσμο.

Πότε μην υποτιμάς τα παιδιά κάτω απ' τις γέφυρες...

ΕΙΝΑΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ...

Δημήτρης Ζησιμάτος 

Προπονητής 

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ