Διάβασα πριν λίγες ημέρες ότι ο Δήμος Αργοστολίου εξασφάλισε κάποια χρήματα για να φτιάξει γήπεδα μπάσκετ και τένις στην ευρύτερη περιοχή των Βλαχάτων.

Χάρηκα ειλικρινά.

Η δημιουργία καινούργιων χώρων άθλησης και ψυχαγωγίας αποτελεί ανάσα χαράς και ευφορίας.

Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες ενέργειες.

Τι γίνεται όμως και με τα χωριά της αποκαλούμενης Κάτω Λειβαθούς;

Μένω στα Ντομάτα αρκετά χρόνια και δυστυχώς παρατηρώ την εγκατάλειψη των χωριών και της ευρύτερης περιοχής.

Από που να αρχίσω;

Από τον δρόμο που οδηγεί στις παραλίες;

Ποιός δεν έχει πάει έστω για μια φορά στον Αι Χέλη, στην   Άβυθο, στις Άμμες, στην Χρυσή Άμμο ή στα Σπάσματα;

Ο δρόμος είναι πασιφανές ακόμα και για τους πιό αδιάφορους ότι είναι τραγικός.

Δεν υπάρχει έστω κι ένα στοιχειώδες πεζοδρόμιο.

Οι καημένοι οι τουρίστες περπατάνε παρέα με αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, γουρούνες, βανάκια και μικρά φορτηγα.

Γουρλώνουν τα μάτια όταν κάποιο από τα παραπάνω περάσει ξυστά από δίπλα τους.

Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι σε μια τουριστική περιοχή ευρωπαικής χώρας το 2021 δεν μπορούν να απολαύσουν την βόλτα τους γιατί κάποιος τροχός τους απειλεί με εξαφάνιση.

Εννοείται πως ο συγκεκριμένος δρόμος δεν έχει διαγράμμιση.Ούτε στην μέση ούτε και στο πλάι.

Όλοι μαζί παρέα, πεζοί και τροχοφόροι και όποις επιζήσει.

Εννοείται επίσης πως ο δρόμος δεν έχει φωτισμό.

Κατά τόπους ελάχιστο φώς από απαρχαιωμένες και κακοσυντηρημένες κολόνες.

Οι τουρίστες το βράδυ κουνάνε με αγωνία τους φακούς τους(έχουν προφανώς προννοήσει να τους εφοδιαστούν) για να μην πέσει πάνω τους κανένα αυτοκίνητο.

Είναι στενός και τον περισσότερο καιρό στο πλάι θυμίζει τροπική ζούγκλα από τα χόρτα και τα βάτα.

Μια δυστυχία που οι ταλαίπωροι τουρίστες αναγκάζονται να υπομένουν κάθε βράδυ πηγαίνωντας στις ταβέρνες για φαγητό.

Ας πάμε και στην Αγιά Πελαγιά.

Μετά Βαίων κα κλάδων φτιάχτηκε πριν αρκετά χρόνια το αγκυροβόλιο αυτό.

Μεγαλεπίβολα σχέδια, φαντασιώσεις και όνειρα για συνοδό αναβάθμιση της περιοχής.

Κότερα και πολυτελή σκάφη θα δένουν και θα αφήνουν τα πολλά λεφτά τους.Θα γίνουμε Φισκάρδο λέγανε κάποιοι.Το αποτέλεσμα;

Βαρκούλες αρμενίζανε ατάκτως ερημμένες.

Εγκατάλειψη και αδιαφορία.

Καμμιά υποδομή δεν συνόδευσε την δημιουργία της μαρίνας.

Κανένας σοβαρός σχεδιασμός δεν υπήρξε.

Ας πάμε στην διασταύρωση του αεροδρομίου.

Αφού δεν έχει σκοτωθεί ακόμα κάποιος πάλι καλά!

Αυτοκίνητα και πούλμαν έρχονται από παντού.

Κανείς ουσιαστικά δεν γνωρίζει εάν πρέπει να σταματήσει ή να συνεχίσει.

Η προτεραιότητα δίνεται συνήθως με χειρονομίες.

Τόσο δύσκολο είναι να τοποθετηθεί εκεί ένα φανάρι ή έστω ένας προσωρινός πορτοκαλί φανός;

Ο δρόμος της Αβύθου.

Θλιβερός, με λακκούβες, σκοτεινός και μαγκούφης.

Ο δρόμος από τα Κουρκουμελάτα στα Σαρλάτα.

Άθλιος και επικίνδυνος.

Αποζητούμε τον τουρισμό και πολύ σοφά κάνουμε.

Η Κάτω Λειβαθώς είναι ο παράδεισος επί γης (συγχωρήστε μου την σοβινιστική αύρα).

Όμορφες παραλίες, όμορφα νοικοκυρεμένα και γραφικά χωριά, πολύ πράσινό και αξιοπρεπέστατες επιχειρήσεις τόσο εστίασης όσο και ξενοδοχειακές.

Τι να τα κάνω όμως όλα αυτά;

Όταν θέλεις τουρίστες πρέπει να έχεις και τις αντίστοιχες υποδομές.

Δεν τους φέρνουμε στον παράδεισο για να τους δολοφονήσουμε....τους φέρνουμε για να τον απολαύσουν.

Φτιάξτε ένα πεζοδρόμιο, ηλεκτροφωτίστε τους δρόμους, βάλτε φανάρια, φτιάξτε διαγραμμίσεις, φτιάξτε πάρκινγκ στις παραλίες, ρίξτε λίγη άσφαλτο σε αυτούς τους ρημαδοδρόμους που τους θυμάμαι σε αυτην την κατάσταση απο παιδί.

Θεωρώ πως λέω τα αυτονόητα.

Θεωρώ πως αναφέρομαι σε ενέργειες που δεν φαντάζουν ιδιαίτερα κοστοβόρες.

Λίγη βούληση χρειάζεται τόσο από τον Δήμο όσο και από τους επιχειρηματίες.

Αν γίνουν κάποια από αυτά, τότε με χαρά θα αναμένουμε και τα γήπεδα μπάσκετ και τέννις.

Αναστάσιος Μαρκάτος