Μιλάμε για παιδιά με καθαρά βλέμματα, χωρίς δεύτερες σκέψεις, που ασχολούνται ερασιτεχνικά με το μπάσκετ με μοναδική ανταμοιβή την ευχαρίστηση που αποκομίζουν από την ενασχόλησή τους με το συγκεκριμένο άθλημα.

Γνώριζα από την πρώτη στιγμή ότι δεν ήταν οι καλύτεροι, όμως τις επιτυχίες στο μπάσκετ δεν τις γεύονται πάντα οι καλύτεροι, αλλά οι κατάλληλοι.

Και οι συγκεκριμένοι αποδείχθηκε ότι ήταν οι κατάλληλοι, αφού με την πίστη, την αφοσίωση και το ομαδικό πνεύμα που τους διακατείχε, έκαναν την μεγάλη έκπληξη τερματίζοντας πρώτοι, αφήνοντας πίσω τους συλλόγους με καλύτερους παίκτες και προπονητές. Νιώθω λοιπόν την ανάγκη να μιλήσω για τον καθένα ξεχωριστά.

Να ξεκινήσω από τον Πάνο μου (Σαρρής)

Ο αρχηγός μας και η ψυχή της ομάδας μας. Ο πιο σκληρός. Στηρίζει την ομάδα αδιάκοπα εδώ και τέσσερα χρόνια και ειδικά φέτος έβγαλε ένα πρωτάθλημα με φοβερή δύναμη και αποφασιστικότητα. Μαζί του ένιωθα σιγουριά σε όλα τα παιχνίδια.

Ο Νίκος μου (Βαλλιανάτος)

Ο καλύτερός μου. Γνώστης του αθλήματος, έμπειρος, προστατευτικός για την ομάδα, συγκινητικός. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που βγήκε από το νοσοκομείο με δική του ευθύνη, πήρε το λεωφορείο από την Αθήνα και κατέβηκε στην Πάτρα για να παίξει και να βοηθήσει τους συμπαίκτες του. Στη συνέχεια αναχώρησε και πάλι για την Αθήνα, όπου μετά από δύο μέρες υποβλήθηκε σε μία πολύ σοβαρή επέμβαση. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ.

Ο Θωμάς μου (Παλημέρης)

Πανέξυπνος, με τον τρόπο παιχνιδιού του πρόσδιδε στην ομάδα ποιότητα, ενώ με την αποφασιστικότητα και την αυτοπεποίθησή του έκανε το καλύτερό του πρωτάθλημα.
Του εύχομαι καλή επιτυχία, αν και είμαι σίγουρος γι' αυτόν στις μαθητικές του εξετάσεις.

Ο Γιάννης μου (Κανούτας)

Ο μάγκας της παρέας, ντόμπρο παιδί, αυτό που έλεγε αυτό ήταν. Παίκτης κατά τη γνώμη μου υπερπολύτιμος για τα δεδομένα της Κεφαλονιάς. Θα μπορούσε άνετα να παίξει στην Α1 ΕΣΚΑ-Η. Απορώ πώς τόσα χρόνια, έμενε ανεκμετάλλευτος αγωνιστικά.

Ο Δημήτρης μου (Μητρόπουλος) και ο Ηλίας μου (Αγγελάτος)

Απ τους κατάλληλους οι πιο κατάλληλοι. Έπαιξαν άμυνα, αξιοποίησαν τους ψηλούς, έκαναν σκριν, πήραν ριμπάουντ. Οι πιο πιστοί και αφοσιωμένοι. Κάλυψαν μία θέση που η ομάδα μειονεκτούσε τόσα χρόνια.

Ο Λευτέρης μου (Κρητικός) και ο Ιορδάνης μου (Γεμενετζής)

Ανέκαθεν πίστευα ότι το να είσαι έξυπνο και καλό άτομο είναι ο τέλειος συνδυασμός σε έναν άνθρωπο. Έχω δύο γιούς τον Διονυσάκη και τον Νικολάκη. Θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος μπαμπάς , όταν θα καταφέρουν οι γιοί μου να μοιάσουν σε αυτά τα δύο παιδιά.

Ο Μπάμπης μου (Καβαλλιεράτος)

Ο πιο δυνατός μου. Φοβερές δυνάμεις, ωραίες ατάκες, έξυπνο χιούμορ.
Είναι το μέλλον της ομάδας μας. Όσο βελτιώνεται, η ομάδα θα ανεβαίνει κατηγορίες.

Ο Μάκης μου (Καλαφάτης)

Ο πιο συναισθηματικός μου. Εκεί που σου έρχεται να τον επιπλήξεις, εκεί σου έρχεται να τον αγκαλιάσεις. Πρόθυμος και πεισματάρης , αγαπάει τον ΑΣΚ. Τέσσερα χρόνια μαζί του, μου είναι πλέον απαραίτητος.

Ο Νίκος μου (Καναλάτος)

Ο πιο ωραίος. Καλό παιδί, ευχάριστος τύπος και πράγματι ανταγωνιστικός. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη θερινή σεζόν (γέλια).

Ο Σπύρος μου (Χρηστάτος)

Ο πιο αγαπητός. Υπάκουος, πειθαρχημένος, συνεπής, χαμηλών τόνων. Για κάποιο λόγο παρών σε όλες τις καλές πορείες, τόσο στο παιδικό, όσο και όσο ανδρικό. Είμαι σίγουρος ότι με αυτά που έχει ακούσει όλα αυτά τα χρόνια, έχει αποκτήσει κρίση και άποψη για το μπάσκετ καλύτερου από πολλούς που καφιούνται ότι γνωρίζουν το άθλημα στην Κεφαλονιά.

Αυτοί λοιπόν ήταν οι παίκτες μου και ευχαριστώ για τα συναισθήματα που μου χάρισαν. Τις 10 τελευταίες μέρες ήμουν λίγο πιο αυστηρός μαζί τους, αλλά ήθελα να τους προφυλάξω από τις κακοτοπιές. Ελπίζω να με κατανόησαν.

Γιώργο Γιαννάτε σε αγαπώ πολύ, είσαι ο άνθρωπός μας.

Το έκτο μου πρωτάθλημα, ( τρία με τον Αρίωνα σε Εθνικές κατηγορίες, ένα με την ΑΕΚΤ και δύο με τον ΑΣΚ) το αφιερώνω σε δύο σπουδαίους, στον Αλέξη μου και στον Θανάση μου ή αλλιώς στον Θανάση μου και στον Αλέξη μου.

Όσον αφορά τον εαυτό μου έχω να δηλώσω τα εξής: «Και όμως είμαι πάλι εδώ!!!».

Λεωνίδας Παπαδάτος

Προπονητής Αθλητικού Συλλόγου Κεφαλονιά