Πριν από 54 χρόνια, τα ξημερώματα της 21^ης Απριλίου του ‘67, το στρατιωτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών, επέβαλε την επταετή χούντα στη χώρα καταλύοντας το σύνταγμα και τους νόμους δια των όπλων, καταλήγοντας στις γνωστές μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας.

Κατήργησε όλες τις ελευθερίες με διώξεις, εξορίες, βασανισμούς και δολοφονίες, κάθε φωνής αντίδρασης και αντίστασης, στα πλαίσια του σχεδίου «Προμηθεύς», αμερικανικής εμπνεύσεως. Πρόσχημα η σωτηρία της πατρίδας από τον επικαλούμενο «κομμουνιστικό κίνδυνο» και την ασταθή πολιτική κατάσταση που επικρατούσε.

Οι αυτοαποκαλούμενοι εθνοσωτήρες βάλθηκαν να εξυπηρετήσουν τα προστάγματα του ΝΑΤΟ και της CIA, τις βλέψεις δηλαδή της Αμερικής, στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες ημέρες μετά ακολούθησε η εισβολή στην Κύπρο. Το κράτος της Δεξιάς φοβήθηκε μια επικείμενη εκλογική νίκη της Ένωσης Κέντρου, ενώ το Παλάτι σχεδίαζε να εκμεταλλευθεί την κατάσταση προς όφελος των προσφιλών του δεξιών δυνάμεων, με το αποτυχημένο πραξικόπημα των Στρατηγών.

Τα πολιτικά γεγονότα που προηγήθηκαν με τις εκλογές της βίας και νοθείας του ‘61, την αποστασία, τη δολοφονία του Λαμπράκη και την υπόθεση «Ασπίδα», σε ένα λαό πληγωμένο από τον εμφύλιο, τη φτώχεια και τις εξορίες στα «αναμορφωτήρια» της Φρειδερίκης, αποδεικνύουν πως η Δημοκρατία, για να μπορέσει να εγγυηθεί τις ελευθερίες και την ευνομία σε μια χώρα, θα πρέπει να εκπορεύεται από όραμα για έναν καλύτερο κόσμο και όχι από πολιτικές σκοπιμότητες, ίδια συμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες.

Αυτά οδηγούν σε απαξίωση του πολιτικού κόσμου από το λαό, με αποτέλεσμα να καθιστούν εύθραυστη τη Δημοκρατία με τις γνωστές συνέπειες. Η ανάμνηση του γεγονότος της μέρας αυτής που αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή, είναι αφορμή για διαρκή επαγρύπνηση όλων των υγιών δημοκρατικών δυνάμεων, ώστε να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά.

Από το Γραφείο Τύπου της Επτανησιακής Πρωτοβουλίας