Προσδοκώ την άνοιξη στην καρδιά του χειμώνα.

Η συκιά με τον πολυέλαιο του μαρασμού της μου εμπνέει υπομονή και προσμονή.

Συγχρόνως μου ξυπνάει μνήμες.

Είναι Οκτώβρης  ένα σύκο δροσάτο ποθούσε είπε ο ποιητής...

Δίπλα στο δημοτικό σχολείο τσι Σκάλας είναι οι συκιές του Κυρίου Κώστα. 

Ο κύριος Κώστας ένας εργένης καλλιτέχνης του χωριού. Κουρέας ή μπαρμπέρης τσι εποχής μας, καλλιτεχνούσε έξω στην αυλή τσι δυόροφης κατοικίας του, δίπλα τσι τροπικές μπανάνες.Άνοιγε το τσαντάκι με τα λιγοστά εργαλεία επί του έργου.

Η δασκάλα μας κυρία με άριστα πολλά στο καρνέ της λοιπόν μια ηλιόλουστη μέρα του Οκτώβρη λιγουρεύτηκε ένα μαύρο δροσάτο σύκο.....όρμησε λοξά,ζερβά, λιγό δεξιότερα,λίγο ντρίτα, λίγο δόθε,λίγο κείθε, λίγο πιο πέρα, λίγο πιο μέσα σκαρφάλωσε στη συκιά εν ώρα διαλείμματος για τον απαγορευμένο καρπό.

Απόλαυσε,αλλά και προκάλεσε την παρέα μου! 

Συρματοπλέματα ανύπαρκτα, εμπόδια μηδέν.

Στο επόμενο διάλειμμα στοχοποιήσαμε τον απαγορευμένο καρπό τσι Εύας και όλοι μου οι συμμαθητές τσι τρίτης ορμήσαμε στα σύκα.

Μια μικρή σειρά από καλάμια δασεμένα ψιλόκρυβαν τα δέντρα από το σχολείο.

Έλα που η δασκάλα ευχαριστήκε τους γευστηκότατους καρπούς και ήρθε ξανά για να συνεχίσει ....γιατί ποιος μπορεί να αντισταθεί Οκτώβρη μήνα στο Μοναδικό Θειϊκό φρούτο; 

Άσχημη συνάντηση ,φοβερή στιγμή ποιος είδε το χάρο και δεν τον φοβήθηκε.

Τουλάχιστον απολαύσαμε μόλις και ένα.

Φύγαμε κυνηγημένοι και ένοχοι.Συνένοχοι με τη δασκάλα μας κηρύχθηκε συμφωνία κυριών. 

Την επόμενη μέρα επισκέφτηκε άλλο κλιμάκιο τη συκιάααα, την παραεπόμενη άλλο....μα πιο παιδί με λαδωμένο ψωμί στο διάλειμμα δε ήθελε ένα δροσάτο μικρούτσικο μαύρο σύκο του Οκτώβρη! 

Μια του κλέφτη,δυο και την ......του μέρα.

Μπουκάρει στο σκολειό ο κυρ Κώστας ο Γρατζάης για να φωνάξει....τι τα θες, τι τα γυρεύεις, ο τροχός γυρίζει η τιμωρία έπεσε. 

Θα γράψετε 100 φορές:

Δεν θα ξαναφάω τα σύκα του Κυρίου Κώστα.

Μα ήταν πολλές,  μα ήταν με μολύβι, μα ήταν άδικο η κυρία δεν πήρε τιμωρία. 

Δάσκαλε που δίδασκες.

Πάντα ρωτάω αν είναι του κυρίου Κώστα η συκιά.

Πάντα ψάχνω την υπέροχη δασκάλα μας να την ρωτήσω γιατί αφού έφαγε σύκα δεν έφαγε τιμωρία. 

Πάντα περιμένω την άνοιξη να γεμίσει φύλλα, σύκα μοναδικά η συκιά μου.

Πάντα φυτεύω συκιές, θέλω τα δικά μου Σύκα ποτέ δε μου αρέσουν τα κλεμμένα, μαγκιά ήταν τότε και μοναδικά τα σύκα,   μαγκιά και οι ομαδικές αντραγαθίες.

Πάντα ψάχνω εκείνο το δέντρο με τα μικρούτσικα μαύρα συκαλάκια του Οκτώβρη!

Που πήγαν αυτά τα παραδοσιακά δέντρα οι όμορφοι παιδικοί καρποί της αμαρτίας μας.

Πέρασα και ξαναπέρασα από το ίδιο μέρος για να δροσίσω τις αναμνήσεις μου, μα οι συκιές παραδόθηκαν στα νέα δεδομένα του χωριού,  έγιναν  δρόμος.

Αν βρείτε αυτό το δέντρο ένα κλαράκι το θέλω είναι κατάλληλη εποχή για να γκενιαστούμε ένα νέο δενδρί!

Όταν βλέπω συκιά να φυλλοβολεί να φυλλορροεί ανακουφίζει η καρδιά μου που δεν θα μπω στον πειρασμό του καρπού τούτου γιατί δε θα φάω σύκα μα δε θα φάω και τιμωρία.....

Άλλος έφαγε τα σύκα κι άλλος τα πλέρωσε! 

Ή μαζί τα φάγαμε!

Τα σύκα--σύκα και η σκάρφη - σκάρφη.

Διονυσία Μενεγάτου