Αδελφότητα Κεφαλλήνων & Ιθακησίων Πειραιά: Πορεία στο μέλλον ή οπισθοδρόμηση;

Η Αδελφότητα στην ιστορική της συνέχεια

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Καθώς οδεύουμε προς τη σύγκλιση Γενικής Συνέλευσης με σκοπό την προκήρυξη άμεσων εκλογών μετά την απόφασή μας να μην γίνουμε συνεργοί σε διαδικασίες που δεν συνάδουν και είναι διαμετρικά αντίθετες με το δικό μας αξιακό κώδικα, είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτος ο αριθμός των εκλεκτών μελών της Αδελφότητάς μας που θέλησαν να τοποθετηθούν αναφορικά με τα τελευταία τεκταινόμενα, ενώ αξιοσημείωτες είναι τόσο η δυναμική όσο και η ουσία των τοποθετήσεών τους. Όλα αυτά αναδεικνύουν ανάγλυφα τα πραγματικά ερωτήματα που έχουν ανακύψει από τη δημιουργηθείσα κατάσταση: Ποια είναι η Αδελφότητα που επιθυμούμε όλοι και αξίζει να έχουμε και από ποιες αρχές οφείλουμε να διαπνεόμαστε προκείμενου να υλοποιήσουμε το όραμά μας αυτό.

Προσωπικά, μη θέλοντας να εμπλακώ σε παιχνίδια εντυπώσεων δεδομένου ότι πρόκειται για μια σοβαρή υπόθεση, δεν προτίθεμαι να σταθώ στην προσπάθεια κάποιων να ερμηνεύσουν ή ακόμη και να παρερμηνεύσουν συνειδητά τη στάση και τις επιλογές όλων όσοι παραιτηθήκαμε, και τούτο διότι θεωρώ ότι ο κάθε ένας φέρει το δικό του ξεχωριστό αποτύπωμα, ενώ όλοι κρινόμαστε από την εν γένει παρουσία, το έργο και τις δράσεις μας, καθώς και από την παρακαταθήκη την οποία καταλείπουμε στις επόμενες γενιές. Για εμένα το μείζον ζήτημα είναι, ως αναφέρω και πιο πάνω, με ποιον τρόπο το μεγάλο μας σωματείο θα περάσει στην επόμενη ημέρα και φάση της ζωής του, ξεπερνώντας, όσο πιο ανώδυνα γίνεται, τις ωδίνες του τοκετού για το καινούριο και ελπιδοφόρο αύριο που έρχεται. Το μέλλον και η ιστορική συνέχεια της Αδελφότητας εκφράζεται μέσα από τη συμμετοχή και τις αποφάσεις των μελών της, των εκατοντάδων μελών που πλέον συμμετέχουν, γνωρίζουν και αναγνωρίζουν. Καλούμαστε λοιπόν όλοι, αναλαμβάνοντας τις ιστορικές ευθύνες που μας αναλογούν, να αποφασίσουμε είτε τη φυγή προς στο μέλλον είτε την οπισθοδρόμηση σε πρακτικές που έχουν ξεπεραστεί και έχουν δείξει τα δυσμενή αποτελέσματά τους με τη συνολικότερη κρίση συλλόγων, φορέων και σωματείων.  

Πριν προχωρήσω, επιθυμώ να ξεκαθαρίσω με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, επειδή πολύς λόγος γίνεται, ότι σε καμία περίπτωση δεν εξετάστηκαν μεμονωμένες αιτήσεις. Αυτό στο οποίο διαφωνήσαμε κάθετα και καταδικάσαμε με τις παραιτήσεις μας ήταν και είναι αφενός, η πρακτική της όψιμης, απρόσωπης και ομαδοποιημένης σε mail ή ανοιχτούς φάκελους, κατάθεσης αιτήσεων τις τελευταίες ημέρες πριν το τακτικό Δ.Σ. του Δεκεμβρίου, χωρίς καμία πρόνοια ή σεβασμό για τα προσωπικά δεδομένα των υποψήφιων νέων μελών. Και αφετέρου, δεν θελήσαμε να νομιμοποιήσουμε τέτοιες παρωχημένες τακτικές, με το να γίνουμε συνένοχοι στην όποια προσπάθεια μετατροπής των υποψήφιων νέων μελών ως απλώς και μόνον ψηφοφόρων της τελευταίας στιγμής.

Αυτή είναι η απλή, άδολη και μόνη αλήθεια αναφορικά με την ερμηνεία και την ανάγνωση των παραιτήσεών μας και που βέβαια, σύμφωνα και με το συμπατριώτη μας Ανδρέα Λασκαράτο, είναι πάντα μεγάλο το τίμημα τού να αποκαλύπτεις την Αλήθεια, ιδιαίτερα αυτήν που είναι επώδυνη, που δεν ξεχνάει και που ζητάει την αλλαγή. Αυτήν την αλήθεια προασπιζόμαστε με τις παραιτήσεις μας. Την Αλήθεια που γνωρίζει, που δεν ξεχνάει, που ζητά, που απαιτεί να συνεχίσει να πορεύεται καθαρή και ξάστερη!

Το μέλλον της υπεραιωνόβιας Αδελφότητάς μας στη Νέα Εποχή, δεν αξίζει να διέρχεται μέσα από τέτοιες διαδικασίες και ατραπούς. Δεν μπορεί και δεν πρέπει το ιστορικό αυτό σωματείο να καθίσταται, ούτε κατά διάνοια, βατήρας προσωπικών φιλοδοξιών. Αντίθετα, οφείλει να είναι το ανοιχτό και φιλόξενο σπίτι για τον κάθε Κεφαλλήνα και Ιθακήσιο της διασποράς που η καρδιά του χτυπά για τα νησιά μας, έστω και μακριά από τα νησιά μας.

Αυτό που εμείς οραματιζόμαστε και εργαστήκαμε μέσα από συντονισμένες προσπάθειες να επιτύχουμε την περίοδο της θητείας μας ως Προεδρείο, ήταν η Αδελφότητα να έχει ένα ρόλο ανοιχτό, ανεξάρτητο, συνεπή, δημιουργικό, διαυγή, διαφανή, ενωτικό, κομβικό και προπάντων ουσιαστικό. Αλλάξαμε διαδικασίες, προτεραιοποίησαμε ανάγκες, λάβαμε πρωτοβουλίες, κάναμε παρεμβάσεις, συζητήσαμε, προτείναμε, διαπραγματευτήκαμε, διεκδικήσαμε τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Αδελφότητας, σταματήσαμε αναθέσεις και καθιερώσαμε ανοιχτούς διαγωνισμούς και προκηρύξεις, ενεργοποιήσαμε εκ νέου αλλά δημιουργήσαμε και νέους δημιουργικούς διαύλους επικοινωνίας και συνεργασίας με πνευματικά ιδρύματα και ανθρώπους μέσα και έξω από τα νησιά μας, αναδεικνύοντας με όποιον πρόσφορο τρόπο μπορούσαμε τον Πολιτισμό, την Πολιτιστική μας Παράδοση και την Κοινωνική μας ευαισθησία.

Έτσι η Αδελφότητα, μέσα από χειροπιαστές και μετρήσιμες πράξεις, «άνοιξε» τα φτερά της, ανέκτησε το κύρος της και ανέδειξε τη δυναμική της, ξέφυγε από στενά περιθώρια κατακτώντας και πάλι την αναγνωρισιμότητά της παντού, διαχέοντας τις ιδέες και τις αξίες της όχι μόνο στα μέλη και τους φίλους της, αλλά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο των νησιών μας, μα και της Περιφέρειας.

Εμπνεόμενοι λοιπόν από τις αρχές βάσει των οποίων ιδρύθηκε και που διέπουν ιστορικά το μεγάλο μας σωματείο, αρχές δοκιμασμένες στο χρόνο και την πράξη και έχοντας ως όραμα τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του και της επικαιροποίησης στα δεδομένα της εποχής μας, μέσα από πράξεις και διαδικασίες, όπως ο, μετά από δική μου πρόσκληση προς την Εξελεγκτική Επιτροπή, ανά τρίμηνο έκτακτος οικονομικός έλεγχος, οι Κανονισμοί Λειτουργίας των Τμημάτων μας στους οποίους λυσσαλέα ορισμένοι αντιτάσσονταν ή την αναγνώριση της προσφοράς ιστορικών μελών της που, σχεδόν ασυζητητί, κάποιοι απέρριπταν, δεν ήταν δυνατό να συναινέσουμε και να επιτρέψουμε τη μετατροπή της Αδελφότητάς μας, από ένα Σωματείο αρχών και προοπτικής σε ένα σύνολο ψηφοφόρων μεν, ανενεργών μελών δε!

Το μέλλον δεν φτιάχνεται με παλιά και φθαρμένα υλικά, πόσω δε μάλλον όταν πολλά από αυτά είναι παρωχημένα και μαυρισμένα από το πέρασμα του χρόνου και όχι μόνον, ενώ και κάποια από τα, κατ΄ ευφημισμόν, νεότερα, λόγω του σφιχτού εναγκαλισμού τους και της απόλυτης ταύτισής τους με αυτό καθεαυτό το παρελθόν, καθίστανται ήδη κακέκτυπα και ξεπερασμένα από τις εξελίξεις. 

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Η Αδελφότητα ήταν και είναι το ιερό δισκοπότηρο της ψυχής κάθε Κεφαλλήνα και Ιθακήσιου της διασποράς και κανείς δεν μπορεί να είναι υπεράνω αυτής ή να την χρησιμοποιεί για ίδια οφέλη και επιδιώξεις. Έτσι, με αίσθημα ευθύνης και άκριτου σεβασμού στα μέλη και τους φίλους, καθώς και στις ιστορικές της παρακαταθήκες, αγωνιούμε, παρακολουθούμε, παρεμβαίνουμε στα τεκταινόμενα και δηλώνουμε δυναμικά παρόντες στο σήμερα και το αύριο του κοινού μας σπιτιού.

Με τον προσήκοντα σεβασμό στην ιστορική συνέχεια της Αδελφότητας και στα μέλη μας

Παύλος Σ. Σκλαβούνος MD, MPH